Het ontginnen van de maan naar water, helium-3 en zeldzame aardelementen zou in de nabije toekomst een miljardenindustrie kunnen worden, maar astronomen waarschuwen dat dit ten koste kan gaan van wetenschappelijke ontdekkingen. Het door NASA gesponsorde Jet Propulsion Laboratory schat dat de maan onaangeboorde hulpbronnen bevat die honderden miljarden dollars waard zijn. Hieronder vallen waterijs, dat voor bewoning op de maan zou kunnen zorgen of dat in raketbrandstof zou kunnen worden omgezet, en zeldzame aardelementen, die een belangrijk onderdeel zijn van moderne elektronica.
Het meest lucratieve maanperspectief is misschien wel helium-3, een niet-radioactieve isotoop die gebruikt kan worden voor kernsplijting. Helium-3 wordt volgens de Edelgas Group verhandeld voor ongeveer $2.500 per liter in 2024. “Dat is in principe een enorme markt en er komt heel snel iets bij,” vertelde Martin Elvis, een senior astrofysicus bij het Smithsonian Astrophysical Observatory, aan Business Insider. Hij zei ook dat de maanwet “heel erg” lijkt op het Wilde Westen, waar nu een “slechte stimulans” bestaat die degenen die als eerste mijnlocaties bereiken aanmoedigt om ze snel te “exploiteren” voordat iemand ze kan inhalen.
Rijk aan grondstoffen, wetenschappelijk waardevol
NASA, China en verschillende particuliere bedrijven willen de maan in de komende tien jaar gaan ontginnen. Astronomen waarschuwen echter dat grootschalige activiteiten daar het bestuderen van het heelal moeilijker kunnen maken. De maan heeft wetenschappelijk belangrijke locaties die ook rijk zouden kunnen zijn aan maanbronnen, waardoor er een potentieel conflict ontstaat tussen winstgevende ondernemingen en wetenschappelijk onderzoek. Deze gebieden omvatten de achterkant van de maan, een radiostille omgeving die ideaal is voor het bestuderen van de kosmische donkere middeleeuwen, de tijd voordat er sterren en sterrenstelsels waren.
Elvis zei dat de permanent beschaduwde gebieden van de maan in de buurt van de polen ook “speciale plaatsen voor astronomie” zijn. Maar er wordt aangenomen dat ze rijk zijn aan waterijs, cruciaal voor toekomstige ruimteverkenning, waardoor ze opnieuw zeer waardevol zijn voor de winning van grondstoffen. Lopende menselijke activiteiten, zoals waterwinning of het inzetten van rovers voor het delven van mineralen, zouden trillingen kunnen introduceren die delicate maanstudies verstoren, aldus Elvis. “Mijnbouw voor water is waarschijnlijk het ergst,” voegde hij eraan toe.
Een slap wettelijk kader
Hoewel er wettelijke kaders bestaan, zoals de Artemis-akkoorden, een niet-bindende reeks principes die in 2020 werd opgesteld en door meer dan 50 landen werd ondertekend, vertelde Robert Massey, plaatsvervangend uitvoerend directeur van de Royal Astronomical Society, aan BI dat deze akkoorden hun eigen uitdagingen hebben. Een van de details van de Artemis Akkoorden was eigenlijk het expliciet toestaan van ruimtemijnbouw, op voorwaarde dat het voldoet aan het Outer Space Treaty van 1967 en op een “veilige en duurzame” manier gebeurt, zei hij, “waardoor mensen effectief kampen kunnen opzetten op verschillende plaatsen op de maan om grondstoffen te winnen.”
Volgens Elvis is er een relatief korte periode om “de noodzaak van wetenschap” in het debat over mijnbouw op de maan te brengen. Een suggestie die hij had was de introductie van beschermde planeetparken op het maanoppervlak. Massey benadrukte dat toekomstige regelgeving de waarde van astronomie moet benadrukken en wetenschappelijk onderzoek beter moet beschermen, in plaats van zich alleen te richten op de financiële vooruitzichten. “Er zouden meer belanghebbenden moeten zijn dan alleen de rijken en bedrijven die dit willen doen,” zei hij en voegde eraan toe: “De belanghebbenden zouden ons allemaal moeten omvatten - net zoals we allemaal belang hebben bij aardse omgevingen.”
Bron: Business Insider
