Drie door NASA gefinancierde raketten staan klaar om gelanceerd te worden vanaf de Poker Flat Research Range in Fairbanks, Alaska, in een experiment dat moet aantonen hoe poollichtsubstormen het gedrag en de samenstelling van de verre bovenste atmosfeer van de aarde beïnvloeden. De resultaten van het experiment kunnen een lang gekoesterde theorie over de interactie van het poollicht met de thermosfeer op losse schroeven zetten. Het kan ook de voorspelling van het ruimteweer verbeteren, wat van cruciaal belang is nu de wereld in het dagelijks leven steeds meer vertrouwt op satellietgebaseerde apparaten zoals GPS-apparaten.
Satellietoperatoren hebben betere ruimteweermodellen nodig om de levensduur van hun satellieten te maximaliseren en botsingen in een lage baan om de aarde te voorkomen. De groei van het aantal satellieten en brokstukken in een baan om de aarde, aangedreven door megaconstellaties zoals Starlink van SpaceX, heeft een nieuwe impuls gegeven aan de inspanningen om beter te modelleren hoe gebeurtenissen in het ruimteweer de dichtheid van de bovenste atmosfeer kunnen verhogen en daarmee de weerstand die satellieten in lage banen kunnen ondervinden.
Een startup voorspelt nu ruimteweer met openbaar beschikbare gegevens en is van plan om tegen 2028 een constellatie van 24 weersatellieten te lanceren. Het doel: miljarden, zo niet triljoenen dollars aan infrastructuur op de grond beschermen, plus de levens van ruimtetoeristen en astronauten nu we ons steeds meer buiten de planeet begeven. “Stel je voor dat je door de ruimte reist en de zon zendt een onzichtbare uitbarsting van straling, energie en geladen deeltjes uit die absoluut destructief kunnen zijn”, vertelde Alex Pospekhov, CEO van Mission Space, in een recente podcast van TechFirst. "Dit noemen we ruimteweer. En als zoiets gebeurt, heeft het invloed op activa in de ruimte, op aarde en brengt het natuurlijk het leven van astronauten en ruimtetoeristen in gevaar."
Het lijdt geen twijfel dat de zon een temperamentvolle ster is, zoals de ongewoon sterke zonnestormen van dit jaar laten zien. Sommige leidden tot opmerkelijke aurora's, zelfs op lage breedtegraden. Maar kan onze ster nog woedender worden? Bewijs voor de hevigste zonne-“driftbuien” is te vinden in prehistorische boomstammen en in monsters van duizenden jaren oud gletsjerijs. Op basis van deze indirecte bronnen kan de frequentie van supervlammen echter niet worden vastgesteld. En directe metingen van de hoeveelheid straling van de zon die de aarde bereikt, zijn pas sinds het begin van het ruimtetijdperk beschikbaar. Een andere manier om meer te weten te komen over het gedrag van onze zon op de lange termijn is door naar de sterren te gaan, zoals de insteek is van een nieuw onderzoek.
Zoom in op de vier nieuwe zonnebeelden van Solar Orbiter, samengesteld uit hoge-resolutie waarnemingen van de PHI- en EUI-instrumenten van het zonne-observatorium op 22 maart 2023. De PHI-beelden zijn de hoogste resolutiebeelden van het zichtbare oppervlak van de zon tot nu toe, inclusief kaarten van het rommelige magneetveld van de zon en bewegingen op het oppervlak. Deze kunnen worden vergeleken met de nieuwe EUI-beelden, die de gloeiende buitenste atmosfeer, of corona, van de zon laten zien.
Proba-3 is zo'n ambitieuze missie dat er meer dan één ruimtevaartuig nodig is om te slagen. Om Proba-3's Coronagraph-ruimtevaartuig de zwakke omringende atmosfeer van de zon te laten observeren, moet het schijfdragende Occulter-ruimtevaartuig de vurige zonneschijf blokkeren. Dit betekent dat Proba-3's Occulter continu naar de zon gericht is, waardoor het op zichzelf al een waardevol platform voor de wetenschap is. Aan de zonzijde van de Occulter bevindt zich daarom een speciaal instrument dat continu de totale energie-output van de zon meet, bekend als de totale zonne-irradiantie, een essentiële variabele voor klimaatstudies. De Davos Absolute Radiometer (DARA), dat het formaat heeft van een schoendoos, is aan de missie geleverd door het Physical Meteorological Observatory Davos, PMOD, in Zwitserland.
Stel je voor: 1994. De eerste World Wide Web conferentie vond plaats in Genève, de eerste trein reed onder het Kanaal door en slechts drie jaar na het einde van de Koude Oorlog lanceerde het eerste Russische instrument op een Amerikaans ruimteschip in de diepe ruimte vanaf Cape Canaveral. De missie om de zonnewind te bestuderen, met de toepasselijke naam Wind, hield beloften in voor heliofysici en astrofysici over de hele wereld om fundamentele plasmaprocessen te onderzoeken in de zonnewind die op de aarde afstevent, belangrijke informatie om ons te helpen de ruimteweersomgeving rond onze thuisplaneet te begrijpen en mogelijk te beperken.
De Universiteit van New Hampshire in Durham zal sensoren bouwen om zonnewinden te bestuderen in het kader van een contract van $24,3 miljoen dat 24 oktober werd aangekondigd. Het contract voor de Solar Wind Plasma Sensor, toegekend door NASA namens de National Oceanic and Atmospheric Administration, heeft betrekking op twee instrumenten voor het Lagrange 1 Series-project, dat deel uitmaakt van het Space Weather Next Program van NOAA. Via het Space Weather Next Program wil NOAA doorlopend toegang krijgen tot coronale beelden en zonnewindmetingen. De Universiteit van New Hampshire zal twee sensoren ontwikkelen en bouwen om de supersonische stroom van heet plasma van de zon te bestuderen. De lancering van de sensoren is gepland voor 2029 en 2032.
In een teleconferentie met verslaggevers op dinsdag kondigden vertegenwoordigers van NASA, de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) en het internationale Solar Cycle Prediction Panel aan dat de zon haar zonnemaximumperiode heeft bereikt, die het komende jaar zou kunnen aanhouden. De zonnecyclus is een natuurlijke cyclus die de Zon doorloopt tijdens de overgang tussen lage en hoge magnetische activiteit. Ongeveer elke 11 jaar, op het hoogtepunt van de zonnecyclus, draaien de magnetische polen van de zon om, op aarde zou dat zijn alsof de noord- en zuidpool elk decennium van plaats wisselen, en gaat de zon van een rustige naar een actieve en stormachtige staat.
Als gevolg van het zonnemaximum en een geomagnetische storm heeft men in de nacht van 10 op 11 oktober 2024 in Nederland en België op tal van plaatsen het prachtige poollicht (noorderlicht) kunnen waarnemen. Normaal is het noorderlicht in onze regio's vooral fotografisch zichtbaar maar ditmaal was het zelfs, tussen de bewolking en regenbuien door, ook visueel te zien in België en Nederland. Bekijk hier de mooiste foto's!
De Russische kosmonaut en 's werelds eerste ruimtevaarder Joeri Gagarin komt op 34-jarige leeftijd om het leven bij een ongeluk met een MiG-15 straaljager. De exacte oorzaak van het ongeluk is nooit bekend geworden. Gagarin liet vrouw en twee kinderen achter. De as van Gagarin werd bijgezet in de muur van het Kremlin. Elk jaar op 12 april, de Dag der Kosmonauten, wordt er een krans gelegd. Op 12 april 1961 werd Gagarin de eerste mens in de ruimte aan boord van de Vostok 1 ruimtecapsule.
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.