NGC 4214 is een onregelmatig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden) van magnitude 9.6. Het deep-sky object is 13 miljoen lichtjaar van ons verwijderd en is zowel helderder alsook groter dan de Kleine Magelhaense Wolk. Hoewel het gecatalogeerd staat als een onregelmatig stelsel zijn er op foto’s toch aanwijzingen van balkspiraalstructuur terug te vinden. In deze balk zijn vele clusters en gaswolken (relatief veel zelfs voor dit type sterrenstelsel) waarin sterren geboren worden. Rond de centrale balk hangt een wolk van gas met daarin oudere sterren dat, gemeten aan de hemel, een grootte heeft van 15 boogminuten. NGC 4214 werd op 28 april 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 2683 is een spiraalvormig sterrenstelsel dat in 1788 werd ontdekt door William Herschel. Het sterrenstelsel kreeg door het Astronaut Memorial Planetarium and Observatory ook de bijnaam 'UFO Galaxy' omwille van zijn gelijkenis met een vliegende schotel en is terug te vinden in het sterrenbeeld Lynx. Het is ongetwijfeld één van de mooiste deep-sky objecten in het sterrenbeeld Lynx en is terug te vinden ten oosten van de ster Alpha Lyncis. NGC 2683 bevindt zich op een afstand van 16 miljoen lichtjaar van de Aarde en heeft een magnitude van 9.7. Dit stelsel beweegt zich met een snelheid van 410 kilometer per seconde van de Aarde weg. Opvallend aan dit sterrenstelsel is dat de centrale kern een heldere gele kleur heeft waarin zich oudere sterren bevinden. In de spiraalarmen bevinden zich dan weer stervormingsgebieden met daarin jonge, blauwe sterren.
NGC 2841 is een helder spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Ursa Major (Grote Beer). In kleine telescopen lijkt dit deep-sky object op een elliptisch sterrenstelsel maar in grotere telescopen is te zien dat de spiraalarmen vlak tegen de kern aan liggen. De grootte van dit stelsel aan de hemel bedraagt 8.1’ bij 3.5’ en dit sterrenstelsel heeft een helderheid van magnitude 10.1. De werkelijke diameter van NGC 2841 wordt geschat op 150 000 lichtjaar (tegenover 100 000 lichtjaar voor ons sterrenstelsel) en het object bevindt zich op een afstand van 46 miljoen lichtjaar van de Aarde. Dit sterrenstelsel bezit opvallend veel jonge blauwe sterren en ook enkele H-II gebieden waarin sterren worden gevormd. NGC 2841 werd op 9 maart 1788 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 3079 is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Ursa Major (Grote Beer). Het is een zogeheten 'edge-on' sterrenstelsel waardoor we, gezien vanop Aarde, van opzij kijken naar dit deep-sky object. De grootte van NGC 3079 aan de hemelboog bedraagt 8’ bij 1.4’ en de helderheid bedraagt magnitude 11.4. In het centrum van dit sterrenstelsel bevindt zich een ronde structuur die ongeveer 3 000 lichtjaar groot is tot 3 500 lichtjaar boven het stelsel uitsteekt. Astronomen vermoeden dat deze structuur wordt veroorzaakt door deeltjes die met zeer hoge snelheden de ruimte worden ingeslingerd. Het hemelobject ligt 56,4 miljoen lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 1 april 1790 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 5907, ook gekend als de 'Splinter Galaxy' of de 'Knife Edge', is een mooi, naaldvormig, spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Draak (Draco). Dit zogeheten 'edge-on' sterrenstelsel bevindt zich in de buurt van een andermooi sterrenstelsel, NGC 5866 (Messier 102). Zowel NGC 5907 alsook NGC 5866 (Messier 102) maken dan ook deel uit van dezelfde groep. Een opvallend kenmerk aan het deep-sky object NGC 5907 is dat de 'schijf' zeer dun is. Zo meet NGC 5907 aan de sterrenhemel 14’ bij 1.4’. De helderheid van dit sterrenstelsel wordt geschat op 11. De afstand tot het sterrenstelsel NGC 5907 wordt geschat op 50 miljoen lichtjaar. Doordat dit stelsel een diameter heeft van ongeveer 130 000 lichtjaar is dit ietsje groter dan het Melkwegstelsel. NGC 5907 werd in 1788, samen met het sterrenstelsel NGC 5866, ontdekt door William Herschel. Op 16 februari 1940 ontdekte men in NGC 5907 ook de supernova SN1940A. Deze bereikte een maximale helderheid van magnitude 14.3. Volgens de Saguaro Astronomy Club in Phoenix (USA) en de Royal Astronomical Society of Canada (RASC) behoort NGC 5907 tot één van de mooiste NGC objecten. Bij goede omstandigheden (donkere locatie en geen storend maanlicht) is dit sterrenstelsel al mooi waar te nemen met een 15 centimeter telescoop.
Sterrenbeeld: Draak (Draco)
Magnitude: 11
Coördinaten:
NGC 5128 is het beroemde lensvormige sterrenstelsel in het sterrenbeeld Centaurus (Centaur). Dit sterrenbeeld is gelegen aan de zuidelijke hemelkoepel. Vanaf de breedte van de Benelux is alleen het noordelijk deel van het sterrenbeeld te zien, en dan nog slecht omdat het maar net boven de zuidelijke horizon uitkomt. De grootte van NGC 5128 bedraagt 25.7’ bij 20’ en de helderheid van het deep-sky object bedraagt magnitude 6.6. NGC 5128 heeft een zeer herkenbare band van kosmisch stof dat zich rondom het stelsel bevindt. Het hemelobject werd op 29 april 1826 ontdekt door de Schotse astronoom James Dunlop. NGC 5128, ook wel 'Centaurus A' genoemd, bevindt zich op een afstand van ongeveer 12 miljoen lichtjaar van de Aarde en heeft een massa van ongeveer 1 biljoen zonnemassa's. De vorm is eerder elliptisch en de afmetingen bedragen 150 000 × 120 000 lichtjaar.
NGC 3628 is het derde lid van de zogeheten 'Leo Triplet'. Dit is een bekende groep van drie sterrenstelsels die in de lente vaak worden waargenomen door deep-sky waarnemers. Dit spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Leeuw (Leo) bevindt zich op een afstand van 35 miljoen lichtjaar van de Aarde en werd in 1784 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. Alle drie de leden van de bekende Leo Triplet zijn met elkaar verbonden. NGC 3628 heeft een helderheid van magnitude 9,6 en is een mooi voorbeeld van een 'edge-on' sterrenstelsel. Ondanks het feit dat dit sterrenstelsel qua afmeting vergelijkbaar is met het Melkwegstelsel kunnen we duidelijk zien dat de schijf van NGC 3628 naar de rand toe uitwaaiert. Astronomen vermoeden dat het vervormde uiterlijk van dit sterrenstelsel het bewijs is van gravitationele touwtrekkerij met de andere sterrenstelsels van de Leo Triplet. Waarnemers met telescopen met een opening van minstens twintig centimeter moeten bij goede omstandigheden al de stofband rondom dit sterrenstelsel kunnen zien.
Sterrenbeeld: Leeuw (Leo)
Magnitude: 9,6
Coördinaten:
NGC 3372 is ongetwijfeld één van de mooiste NGC-objecten en is onder amateur-astronomen ook bekend als de 'Carinanevel'. Deze prachtige, heldere emissienevel is terug te vinden in het sterrenbeeld Carina (Kiel) en heeft magnitude 1.0. Dit deep-sky object bevindt zich op een afstand van 6 500 tot 10 000 lichtjaar van de Aarde en telt ook verschillende open sterrenhopen. Ondanks het feit dat de Carinanevel ongeveer viermaal zo groot is en helderder is als de bekende Orionnevel is NGC 3372 minder bekend doordat dit een zeer diffuus object is en het enkel zichtbaar is vanop het zuidelijk halfrond. Vanaf zuidelijke breedtegraden is NGC 3372 reeds een kleine telescoop al waar te nemen. De nevel, die ongeveer 300 lichtjaar in doorsnede meet, werd rond 1751 ontdekt door de Franse astronoom Nicolas Louis de Lacaille in de buurt van Kaap de Goede Hoop, Zuid-Afrika.
NGC 7635, ook gekend als Caldwell 11 of Sharpless 162, is een prachtige emissienevel in het sterrenbeeld Cassiopeia. Deze nevel, die ook de bijnaam 'Bubble Nebula' (Zeepbelnevel) kreeg, bevindt zich in de buurt van het Messierobject M52. NGC 7635 is ook een H-II-gebied waarin stervorming plaatsvindt. De 'bel' die we zien op foto's werd veroorzaakt de stellaire wind die afkomstig is van de massieve, hete centrale ster (BD+602522). De Zeepbelnevel meet ongeveer tien lichtjaar in doorsnede en maakt deel uit van een veel groter complex van sterren en gasschillen. NGC 7635 kan, bij goede omstandigheden, al worden waargenomen met een 25 cm telescoop. De nevel toont zich dan als een zwakke ring rondom de ster. Met een 40 cm telescoop zijn al meer details en structuren van deze nevel zichtbaar. Het object is 7 100 lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 3 november 1787 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 281, ook gekend als IC 11, is een emissienevel van magnitude 7.3 en is terug te vinden in het sterrenbeeld Cassiopeia. Deze nevel bevindt zich in de Perseum-arm van de Melkweg en staat op een afstand van ongeveer 9 500 lichtjaar van de Aarde. De nevel is een zogeheten H-II-gebied wat wil zeggen dat er stervorming plaatsvindt. Daarnaast bezit dit deep-sky object ook de open sterrenhoop IC 1590 en enkele bolwolken. NGC 281 is vooral gekend onder de naam 'Pac Man Nebula' vanwege zijn gelijkenis met de hoofdfiguur uit het gelijknamige computerspel. NGC 281 werd op 16 november 1881 ontdekt door de Amerikaanse astronoom Edward Emerson Barnard.
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
De Italiaans-Franse astronoom Giovanni Domenico Cassini ontdekt de Saturnusmanen Dione en Tethys. Dione heeft een gemiddelde diameter van 1 120 kilometer en volgens recente resultaten van de Cassini ruimtesonde bevindt zich mogelijk vloeibaar water onder de ijskorst. De maan Tethys heeft dan weer een diameter van 1 060 diameter en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater genaamd Odysseus die een diameter van 400 kilometer heeft. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerker