De Amerikaanse astrofotograaf Mark Johnston zat op de eerste rij bij een epische vuurwerkshow. NASA Solar System Ambassador en vicevoorzitter van de Phoenix Astronomical Society, observeerde de zon eind augustus 2024 met een speciale telescoop toen hij beelden vastlegde van ongelooflijke bogen van plasma (superverhitte gassen) die bekend staan als protuberansen die tot ongelooflijke hoogten boven het oppervlak van onze ster reiken.
ESA's Solar Orbiter ruimtevaartuig heeft cruciale gegevens geleverd om de decennialange vraag te beantwoorden waar de energie vandaan komt die de zonnewind verhit en versnelt. In samenwerking met NASA's Parker Solar Probe onthult Solar Orbiter dat de energie die nodig is om deze uitstroom aan te drijven afkomstig is van grote fluctuaties in het magnetische veld van de zon.
Ons begrip van de zon heeft de afgelopen decennia een lange weg afgelegd, maar er zijn nog veel mysteries die huidige en toekomstige missies hopen op te lossen. Sinds we satellieten naar de ruimte begonnen te sturen, is onze kennis van de zon exponentieel toegenomen. We zagen de zon op nieuwe golflengten en namen onze lokale ster voor het eerst waar in ultraviolet en röntgenstraling. Deze waarnemingen onthulden veel nieuwe, onverklaarbare verschijnselen op de zon.
Het hyperactieve zonnevlekgebied dat verantwoordelijk was voor de prachtige aurora's eerder in mei was nog springlevend toen het wegdraaide van het zicht van de aarde. Kijkend vanaf de andere kant van de zon ontdekte de ESA-missie Solar Orbiter dat ditzelfde gebied de grootste zonnevlam van deze zonnecyclus produceerde. Door de zon van alle kanten te observeren, onthullen ESA-missies hoe actieve zonnevlekgebieden evolueren en blijven bestaan, wat de voorspelling van het ruimteweer zal helpen verbeteren.
Sinds noorderlichtjagers het bijzondere fenomeen Strong Thermal Emission Velocity Enhancement (Steve) ontdekten, een mysterieus lint van paars licht aan de nachtelijke hemel, hebben wetenschappers zich afgevraagd of het misschien een geheime tweelingbroer heeft. Dankzij het scherpe oog van een fotograaf en gegevens van ESA's Swarm-satellieten hebben we die nu misschien gevonden.
Wetenschappers zijn een stap dichter bij het identificeren van de mysterieuze oorsprong van de “langzame” zonnewind gekomen door gebruik te maken van gegevens die zijn verzameld tijdens de eerste reis van de ruimtesonde Solar Orbiter naar de zon. Zonnewind, die zich met honderden kilometers per seconde kan voortbewegen, fascineert wetenschappers al jaren en nieuw onderzoek, gepubliceerd in Nature Astronomy, werpt eindelijk licht op hoe het ontstaat.
De aankomende bemande Artemis missies naar de maan, waarbij astronauten in de nieuwe Orion ruimtecapsules buiten de beschermende cocon van het magnetische veld van de aarde worden gestuurd, zijn aanleiding om de vluchtregels onder de loep te nemen en de vaardigheden voor het voorspellen van ruimteweer aan te scherpen.
Op donderdag 9 mei 2024 gaf de Amerikaanse overheid voor het eerst in bijna 20 jaar een waarschuwing voor een ernstige geomagnetische storm. De Amerikaanse overheid waarschuwde het publiek voor "ten minste vijf op de aarde gerichte coronale massa-ejecties" en voor zonnevlekken die een gebied bestrijken dat 16 keer groter is dan de aarde zelf. Een zware geomagnetische storm, of G4, is de op één na hoogste graad in het classificatiesysteem van de Amerikaanse overheid. Dergelijk ruimteweer kan een zware impact hebben op onze technologische maatschappij waarin we vandaag de dag leven en werken.
De reusachtige donkere vlek AR3664 op het oppervlak van de zon heeft zich de afgelopen dagen ontwikkelt tot een van de grootste en meest actieve zonnevlekken van deze zonnecyclus. AR3664 trok eerder deze week de aandacht van wetenschappers toen het Space Weather Prediction Center van het Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) op 7 mei 2024 waarschuwde voor een verhoogd risico op zonnevlammen.
Dit buitenaardse, steeds veranderende landschap is hoe de zon er van dichtbij uitziet. ESA's Solar Orbiter filmde de overgang van de lagere atmosfeer van de zon naar de veel hetere buitenste corona. De haarachtige structuren zijn gemaakt van geladen gas (plasma) en volgen magnetische veldlijnen die uit het binnenste van de zon komen. De helderste gebieden zijn ongeveer een miljoen graden Celsius, terwijl koeler materiaal er donker uitziet omdat het straling absorbeert. Geniet alvast van deze prachtige beelden!
Vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida wordt de Amerikaanse satelliet Vanguard 3 in de ruimte gebracht. Vanguard 3 was uitgerust met een magnetometer, röntgendetectors en detectors voor het opsporen van micrometeorieten, het bestuderen van het magnetisch veld van de Aarde en het meten van effect van röntgenstraling van de zon op de dampkring. Na 83 dagen te hebben gefunctioneerd, ontving men van Vanguard 3 geen signalen meer. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.