Het Amerikaanse ruimteveer Challenger stond tijdens de STS-61-A missie volledig in het teken van het Duits wetenschappelijk ruimteonderzoek aangezien zich in het vrachtruim van het ruimteveer de Spacelab Long Module bevond die voor deze ruimtereis gecharterd werd door West-Duitsland. Voor het eerst vlogen maar liefst 8 astronauten mee met een Amerikaans ruimteveer en twee hiervan waren Duitse Payload Specialists die verantwoordelijk waren voor het merendeel van de wetenschappelijke experimenten aan boord van het Spacelab D1 ruimtelabo. Dit was de eerste maal dat een STS missie grotendeels gefinancierd en gecontroleerd werd door een ander land. Dit was eveneens ook de vierde vlucht waarbij het Spacelab ruimtelabo werd gebruikt. Na deze succesvolle Duitse Space Shuttle missie zou het ruimteveer Challenger nooit meer de ruimte ingaan aangezien het bij zijn volgende lancering zou vernietigd worden en zijn crew hierbij om het leven zou komen.
Crew info
Naast de vele West-Duitse wetenschappelijke experimenten aan boord van het ruimteveer Challenger bestond de bemanning van deze STS-61-A missie ook uit twee Duitse en één Nederlandse ruimtevaarder. Gezagvoerder tijdens deze missie was de Amerikaanse astronaut Henry W. Hartsfield die in 1982 en 1984 ook al de ruimte inging tijdens de STS-2 en STS-41-D missies. Bonnie J. Dunbar, James F. Buchli en Guion S. Bluford waren de Amerikaanse Mission Specialists aan boord van de Challenger. Voor Buchli was dit zijn twee ruimtemissie na de STS-51-C ruimtevlucht in 1985. Reinhard Furrer en Ernst Messerschmid waren de twee Duitse ruimtevaarders aan boord van deze Space Shuttle missie en zij werden in het Spacelab ruimtelabo ook bijgestaan door de Nederlandse astronaut Wubbo Ockels. Voor deze drie Europese ruimtevaarders was dit hun eerste en enige ruimteavontuur. Na de STS-61-A missie werd Messerschmid professor aan de universiteit van Stuttgart en van 1999 tot januari 2005 stond hij aan het hoofd van het European Astronaut Centre in Keulen. De Nederlandse astronaut Wubbo Ockels stond na deze ruimtemissie tussen 1999 en 2003 aan het hoofd van het ESA Office for Educational Projects Outreach Activities waarna hij ging werken aan de Technische Universiteit van Delft.
De STS-61-A Spacelab D1 bemanning - Foto: NASA
Lancering en missie
Omstreeks 12 uur plaatselijke tijd steeg het ruimteveer Challenger voor de negende maal op vanop het Kennedy Space Center. Even later bevond het tuig zich met zijn 8 astronauten in een lage baan om de Aarde op een hoogte van ongeveer 320 kilometer. Net als bij de vorige Spacelab missies werkten de astronauten in twee groepen zodat men 24 uur per dag kon werken aan de experimenten. Naast de twee Duitse ruimtevaarders bevond zich ook de eerste Nederlandse astronaut aan boord van het ruimteveer Challenger. De experimenten die werden uitgevoerd in het Spacelab D1 ruimtelabo stonden onder controle van het Duitse ruimtevaartagentschap DFVLR. De communicatie tussen de astronauten en het Duitse controlecentrum nabij Munchen werd verzorgd via de TDRS 1 en Intelsat com- municatiesatellieten. In het Spacelab D1 ruimtelabo bevonden zich meer dan 70 experimenten die vooral uit West Duitsland afkomstig waren. Daarnaast werd de bemanning ook gevraagd om de Global Low Orbiting Message Relay Satellite (GLOMR) uit te zetten in een baan om onze planeet. Een opmerkelijk experiment aan boord van de Challenger was de Space Sled die door het Europese ruimtevaartagentschap ESA ontworpen werd om de oriëntatie en evenwichtsfuncties bij de mens te onderzoeken. Dit bestond uit een stoel die men kon bewegen over een 7 meter lange rail in de Spacelab module. De andere experimenten die zich in de Spacelab D1 module bevonden werden vooral gebruikt voor medische, technologische, biologische en fysische toepassingen. In totaal werden tijdens deze missie 75 experimenten uitgevoerd waarvan sommigen meer dan een keer.
Astronauten aan het werk in de Spacelab D1 module - Foto: NASA
Voor Duitse en Europese onderzoekers was deze Spacelab D1 ruimtemissie een zeer groot succes en na een reis van iets meer dan 7 dagen keerde het ruimteveer Challenger met zijn acht astronauten terug naar de Aarde waar het op 6 november 1985 landde op de Edwards Air Force Base in Californië. Duitsland had aan het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA 175 miljoen dollar betaald voor deze Space Shuttle missie. In 1993 zou opnieuw een Amerikaanse Space Shuttle missie volledig in het teken staan van Duits wetenschappelijk onderzoek tijdens de STS-55 Spacelab D2 missie.
Cijfers en overzicht
- 22ste bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
- Aantal astronauten: 8
- Duur missie: 7 dagen, 44 minuten
- Aantal omwentelingen: 111
- Baan coördinaten: 320 kilometer
- Hellingshoek van de baan: 57°
- Afgelegde afstand: /
