Tijdens de STS-8 ruimtemissie werd het Amerikaanse ruimteveer Challenger voor de derde maal gelanceerd. Dit was de eerste nachtelijke lancering en landing van een Amerikaans ruimteveer. Aan boord van de Challenger bevonden zich vijf Amerikaanse astronauten waaronder de eerste Afro-Amerikaan. In het laadruim van het ruimteveer bevond zich ondermeer de Indiase INSAT 1B kunstmaan. Deze missie duurde iets meer dan zes dagen en aan boord van de Challenger bevonden zich naast de verschillende wetenschappelijke experimenten ook meer dan 260 000 postzegels die na deze ruimtevlucht verkocht werden aan het grote publiek.
Crew info
Net zoals bij de vorige Space Shuttle-missie bevonden zich ook ditmaal vijf astronauten in het ruimteveer waarvan Richard H. Truly gezagvoerder was. Voor Truly was dit na de STS-2 missie zijn tweede Space Shuttle ruimteavontuur. Hij werd bijgestaan in de cockpit door Daniel C. Brandenstein die later nog eens driemaal de ruimte inging tijdens de STS-51-G, STS-32 en STS-49 missies. Voor de Mission Specialists Dale A. Gardner, Guion S. Bluford en William E. Thornton was dit hun eerste ruimtevlucht. Gardner ging in 1984 nog eens de ruimte in tijdens de STS-51-A missie en Thornton maakte in 1985 nog eens deel uit van een Space Shuttle crew tijdens de STS-51-B missie. Bluford werd tijdens deze missie de eerste Afro-Amerikaan in de ruimte en in 1985, 1991 en 1992 ging hij nog eens de ruimte in tijdens de STS-61-A, STS-39 en STS-53 missies.
De STS-8 crew - Foto: NASA
Lancering en missie
De derde lancering van het Amerikaanse ruimteveer Challenger had oorspronkelijk op 4 augustus 1983 moeten plaatsvinden maar werd wegens technische problemen uitgesteld naar 30 augustus 1983. Enkele uren voor het ruimteveer Challenger het lanceerplatform LC 39A had moeten verlaten, brak een hevig onweer los boven het Kennedy Space Center in Florida waarbij een bliksem insloeg op de lanceertoren en de lancering met zeventien minuten vertraagd werd. Uiteindelijk werd het ruimteveer voor het eerst in het Space Transportation System (STS) programma bij nacht gelanceerd. Eenmaal het ruimteveer zich in een baan om de Aarde bevond op een hoogte van maximaal 313 kilometer, werd de Indiase INSAT 1B kunstmaan met succes uitgezet in een baan om onze planeet. Vervolgens werd de 50 miljoen dollar dure Indiase satelliet met behulp van de Payload Assist Module (PAM-D) raketmotor tot in een geosynchrone baan om de Aarde gebracht. De in de Verenigde Staten gebouwde INSAT 1B satelliet werd door India gebruikt als communicatie- en weersatelliet en had bij zijn lancering een gewicht van 1,2 ton. Na het uitzetten van deze satelliet hield de STS-8 crew het ruimteveer Challenger gedurende veertien uur lang met zijn neus van het zonlicht weg. Op deze manier wou NASA de omstandigheden van extreem lage temperaturen binnenin het ruimteveer testen en analyseren. Normaal had tijdens deze ruimtevlucht ook de Amerikaanse TDRS-2 communicatiesatelliet in de ruimte moeten gebracht worden, maar deze werd vervangen door het 3,3 ton zware Payload Flight Test Article (PFTA) dat door de Remote Manipulator System (RMS) robotarm van het ruimteveer uit het laadruim getild werd om op deze manier de mogelijkheden van de Canadese robotarm in de ruimte uitvoerig te testen. Tijdens de STS-8 ruimtevlucht werd voor het eerst ook gebruik gemaakt van de TDRS-1 kunstmaan voor de communicatie tussen de bemanning en het vluchtleidingscentrum in Houston, Texas. Dankzij deze nieuwe verbinding werd voor het eerst tijdens het STS-programma een persconferentie gehouden vanuit een baan om de Aarde.
De Insat 1B kunstmaan nadat deze zich losgemaakt heeft uit het laadruim van het ruimteveer - Foto: NASA
In het vrachtruim van het ruimteveer Challenger bevonden zich tijdens de STS-8 missie ook vier Getaway Special (GAS) containers met daarin vier experimenten die ondermeer de gevolgen van kosmische straling bestudeerden op elektronische apparatuur. Met een ander experiment probeerde men in de ruimte sneeuwkristallen te maken van waterdamp. Gezagvoerder Truly hield zich tijdens deze zesdaagse missie vooral bezig met het maken van zeer gedetailleerde opnames van onze planeet terwijl de andere astronauten zich met hun eigen experimenten bezig hielden zoals het Shuttle Student Involvement Program (SSIP) experiment en het Continous Flow Electrophoresis System experiment waarbij onderzoek werd verricht naar het gedrag van levende cellen in de ruimte. Aan boord van het ruimteveer bevond zich ook een kooi met daarin zes levende ratten. NASA liet tijdens deze ruimtemissie geen testen uitvoeren op de ratten maar wou vooral de kooi testen aangezien men deze tijdens latere ruimtemissies nog zou gebruiken in het kader van wetenschappelijke experimenten. De oudste man aan boord van het ruimteveer Challenger tijdens de STS-8 missie was Bill Thornton die een ervaren dokter was en specifiek deel uitmaakte van de bemanning om de symptomen en gevolgen van ruimteziekte te onderzoeken. Opvallend aan deze missie was dat zich onder de vracht ook 261 900 postzegels bevonden elk met een waarde van 9,35 dollar. Na deze ruimtemissie werden deze postzegels in samenwerking met US Postal Service verkocht aan het grote publiek. Op 5 september 1983 keerde het ruimteveer Challenger uiteindelijk terug naar de Aarde. Op een hoogte van 22,8 kilometer kreeg de bemanning voor het eerst zicht op landingsbaan 22 van de Edwards Air Force Base in Californië dat voor deze nachtelijke landing met zes xenon lampen werd verlicht aangezien het ruimteveer niet beschikte over lampen. Uiteindelijk landde het ruimteveer probleemloos op de landingsbaan waarna het ruimteveer Challenger op de rug van een angepaste Boeing 747 werd overgevlogen naar het Kennedy Space Center in Florida.
Cijfers en overzicht
- 8ste bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
- Aantal astronauten: 5
- Duur missie: 6 dagen, 1 uur
- Aantal omwentelingen: 98
- Baan coördinaten: 306 x 313 kilometer
- Hellingshoek van de baan: 28,45°
- Afgelegde afstand: 4 046 660 kilometer
