De meeste raketten verbranden hun brandstof door zuurstof uit de lucht te halen. Raketten halen hun zuurstof echter uit een oxidatiemiddel, dat naast de brandstof wordt meegevoerd. Daarom kunnen raketten hoog in de atmosfeer en in de ruimte vliegen want in de ruimte is er geen zuurstof.
Bemande ruimtevaart heeft niet altijd geleidt tot grote successen. Eén derde van alle bemande missies kregen ooit te maken met zware technische problemen en in 2% van alle bemande missies kwam een bemanning om het leven. Deze cijfers tonen aan dat bemande ruimtevaart een zeer risicovolle onderneming is en dat men moet blijven investeren in veiligheid en nieuwe technologieën. In dit artikel vind je een opsomming van de grootste problemen waarmee ruimtevaarders te maken kregen die in sommige gevallen fataal afliepen.
Een van de belangrijkste onderzoeken aan boord van het ISS ruimtestation, is het bestuderen hoe het menselijk lichaam reageert op langdurige ruimtemissies. Sinds het begin van de bemande ruimtevaart probeert de mens steeds langer en langer in de ruimte te verblijven maar algauw merkte men op dat dit zijn tol eiste aan het lichamelijk gestel van de ruimtevaarders.
In ruimtevaartkringen spreekt men niet van een ruimtewandeling maar van een 'Extra-vehicular activity' (EVA). Deze activiteit vindt plaats in een baan om de Aarde (of daarbuiten) en buiten de ruimtecapsule of een ruimtestation. De handelingen tijdens een EVA zien er meestal zeer vredig uit maar behoren tot de meest avontuurlijke en gevaarlijkste taken die een ruimtevaarder ooit moet uitvoeren aangezien de astronaut of kosmonaut enkel maar een ruimtepak aanheeft dat hem moet beschermen tegen ondermeer alle vijandige stralingen uit de kosmos of de impact van een klein stukje ruimteafval. Desondanks de vele risico's die gepaard gaan met een EVA zijn dee niet meer weg te denken uit de ruimtevaart en hebben ze een zeer belangrijke rol gespeeld in de bouw van het internationale ruimtestation ISS.
Om te kunnen overleven buiten een ruimtestation of ruimtecapsule, hebben astronauten en kosmonauten een Russich Orlan of Amerikaans EMU ruimtepak nodig. Dergelijke pakken zijn zeer complexe, zware en dure kledingstukken die over alles beschikken om een mens in leven te houden en deze in contact te stellen met zijn collega's of vluchtleiding.
De Russische wetenschapper en raketingenieur Konstantin Tsiolkovski bedacht in de 19de eeuw een manier om mensen in de ruimte te krijgen door middel van een toren te bouwen die tot in de ruimte zou reiken. Hij liet zich hiervoor inspireren door het ontwerp van de Eiffeltoren in Parijs en stelde zich een geostationair ruimtekasteel voor dat zich op een hoogte van 35 800 kilometer boven het aardoppervlak zou bevinden.
Ruimtevaart en ruimte-onderzoek zijn vandaag de dag niet meer weg te denken uit onze maatschappij maar is en blijft een zeer dure onderneming. In de afgelopen decennia werden door verschillende landen miljarden dollars uitgegeven aan zowel onbemande als bemande ruimtevaart. Het overgrote deel van dit geld is afkomstig van de belastingbetaler maar sinds enkele jaren worden sommige ruimtevaartprojecten ook door private ondernemingen gesteund en gefinancierd. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de kostprijs van de belangrijkste ruimtevaartprojecten.
Ruimtevoedsel is vandaag de dag een zeer belangrijk onderdeel geworden in het succes van het overleven aan boord van een ruimtetuig of ruimtestation. Zo kunnen ruimtevaarders pas echt goed leven en werken in de ruimte wanneer ze worden voorzien van het gepaste voedsel. Helaas is eten en drinken in een gewichtloze omgeving niet gemakkelijk aangezien kruimels en druppels water voor onherstelbare schade kunnen zorgen. Gelukkig is er op culinair vlak voor ruimtevaarders de laatste jaren zeer veel veranderd waardoor men nu keuze heeft uit tal van maaltijden die op verschillende manieren kunnen worden opgediend.
Een zogenaamde suborbitale ruimtevlucht is een vlucht waarbij een speciaal ontworpen vliegtuig of ruimtetuig de ruimte bereikt maar kort hierna opnieuw terugkeert naar de Aarde. Elk object dat dus een hoogte behaalt van minimum 100 kilometer boven zeeniveau en daarna terugkeert naar de Aarde heeft dus een suborbitale ruimtevlucht gemaakt.
Veel mensen zullen zich wellicht vragen stellen bij dit artikel maar dieren hebben een essentiële rol gespeeld in de beginjaren van de bemande ruimtevaart doordat zij de taak hadden de technologie die de mens ontwikkeld had te testen op overlevingskansen voor er mensenlevens op het spel zouden gezet worden.
De Amerikaanse ruimtesonde Mariner 2 ontdekt op zijn reis naar de planeet Venus de zonnewind. Nadat dit onbemande ruimtetuig in augustus 1962 in de ruimte werd gebracht, vloog Mariner 2 op 14 december 1962 op een afstand van 34 773 kilometer van de planeet Venus. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.