De Amerikaanse bemande ruimtevlucht STS-7 was de zevende missie uit het Space Transportation System programma en werd uitgevoerd met het ruimteveer Challenger die voor de tweede maal de ruimte inging. Aan boord van dit ruimteveer bevonden zich voor het eerst vijf bemanningsleden waaronder de Amerikaanse astronaute Sally Ride die hierdoor de eerste Amerikaanse vrouw werd in een baan om de Aarde. In het vrachtruim van de Challenger bevonden zich twee communicatiesatellieten en voor het eerst werd ook de Shuttle Pallet Satellite (SPAS-1) meegenomen dat ontwikkeld werd door een ruimtevaartbedrijf in West Duitsland en tal van experimenten aan boord had. Deze missie duurde in totaal 6 dagen en 2 uur en net als de vorige STS missies bleek deze ruimtevlucht een groot succes te zijn.
Crew info
Gezagvoerder tijdens deze zevende Space Shuttle missie was Robert L. Crippen die de eerste Amerikaan werd die tweemaal de ruimte inging aan boord van een ruimteveer. Piloot van de Challenger tijdens deze STS-7 missie was Frederick H. Hauck die een ervaren luchtmacht piloot was en voor de eerste keer de ruimte in ging. Dit was de eerste maal dat er drie Mission Specialists meevlogen aan boord van een Amerikaans ruimteveer. Voor Sally Ride, John M. Fabian en Norman E. Thagard was dit hun eerste ruimte-ervaring. De Amerikaanse wetenschapper Norman Thagard zou later ook de eerste Amerikaan worden die een ruimtevlucht zou maken met een Russiche Sojoez ruimtecapsule. Nadat hij nog eens driemaal de ruimte in ging met een Space Shuttle tijdens de STS-51-B, STS-30 en STS-42 missies, verbleef hij ook nog eens gedurende een lange tijd in het Russische Mir ruimtestation. De belangrijkste persoon die deel uitmaakte van deze bemanning was ongetwijfeld de eerste Amerikaanse astronaute Sally Ride. Zij had, samen met 8 000 andere geïnteresseerden, enkele jaren eerder gereageerd op een krantenadvertentie waarin vrijwilligers werden gezocht voor het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. In 1978 ging ze werken voor NASA en maakte Sally Ride deel uit van het grondpersoneel tijdens de tweede en derde Space Shuttle-missies (STS-2 en STS-3). Tevens hielp ze ook bij de ontwikkeling van de robotarm (Canadarm) aan boord van het ruimteveer. Uiteindelijk werd Ride in 1983 werd uitgekozen om deel te nemen aan de STS-7 missie.
De STS-7 crew - Foto: NASA
Lancering en missie
Het ruimteveer Challenger vertrok op 18 juni 1983 omstreeks 7u33 plaatselijke tijd en zoals gepland werden de twee Solid Rocket Boosters (SRB's) en de External Tank (ET) met succes losgekoppeld van het ruimteveer waarna de Challenger zich in een baan om de Aarde bracht op een maximale hoogte van 272 kilometer. Meteen na de lancering bleek deze ruimtevlucht al historisch te zijn aangezien de eerste Amerikaanse vrouw succesvol in de ruimte gebracht werd. Zowel de Canadese Anik C2 alsook de Indonesische Palapa B-1 communicatiesatellieten werden in de eerste twee dagen van de missie probleemloos uitgezet in een baan om de Aarde nadat ze het vrachtruim van de Challenger verlieten. Beide satellieten werden vervolgens met behulp van een rakettrap tot in een geostationaire baan gebracht.
De Canadese Anik C2 kunstmaan wordt in een baan om de Aarde gebracht - Foto: NASA
Het wetenschappelijke experimentele platform SPAS-1 werd na de twee communicatiesatellieten eveneens uit het laadruim van de Challenger getild door middel van de Remote Manipulator System (RMS) robotarm van het ruimteveer waarna astronaut John Fabian het meteen terug vastgreep nadat de SPAS-1 even werd losgelaten. Hierdoor werd bewezen dat het mogelijk was om een vracht of satelliet terug in het vrachtruim van het ruimteveer te plaatsen. Na deze eerste test werd SPAS-1 opnieuw losgekoppeld waarna de Challenger er gedurende enkele uren op een afstand van 300 meter bleef naast vliegen om op deze manier tal van manoeuvres uit te testen die later eventueel zouden gebruikt worden als men het ruimteveer ooit zou koppelen aan een ruimtestation. Ondertussen namen camera’s aan boord van de SPAS-1 spectaculaire foto’s van het ruimteveer in een baan om de Aarde. Uiteindelijk werd SPAS-1 opnieuw in het laadruim van de Challenger geplaatst zodat men dit terug kon meenemen naar de Aarde. SPAS-1 werd gebouwd door het ruimtevaartbedrijf Messerschmitt-Bolkow-Blohm uit West-Duitsland en werd uitgerust met tien wetenschappelijke experimenten.
Het ruimteveer gezien door de camera uit de SPAS-1 satelliet - Foto: NASA
Aan boord van het ruimteveer onderzocht astronaut Norman Thagard tijdens deze missie ook de symptomen en gevolgen van ruimteziekte. Verder werd voor het eerst ook de Space Shuttle Ku-band rendez-vous radar uitgetest. Het hoogtepunt van deze missie had de eerste landing moeten zijn van een ruimteveer op het Kennedy Space Center in Florida maar wegens slechte weersomstandigheden was gezagvoerder Crippen genoodzaakt de Challenger te landen op de Edwards Air Force Base waarna het ruimteveer op 29 juni overgevlogen werd naar het Kennedy Space Center.
Cijfers en overzicht
- 7de bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
- Aantal astronauten: 5
- Duur missie: 6 dagen, 2 uur
- Aantal omwentelingen: 97
- Baan coördinaten: 269 x 315 kilometer
- Hellingshoek van de baan: 28,45°
- Afgelegde afstand: 4 072 553 kilometer
