Na de vondst van stromend water op Mars, midden februari 2014, presenteert NASA opnieuw een belangrijke ontdekking. Een team wetenschappers van het Johnson Space Center in Houston en het Jet Propulsion Laboratory in Californië, heeft in een Marsmeteoriet bewijzen gevonden van water. De resultaten zijn gepubliceerd in het februarinummer van Astrobiology. Het verhaal doet uiteraard denken aan de vondst van een mogelijk biogene structuur in een Marsmeteoriet (de ALH84001) in 1996. Leden uit het toenmalige onderzoeksteam, zijn ook bij de huidige vondst betrokken.
Op woensdag 5 maart 2014 zal een dertig meter grote planetoïde langs de Aarde vliegen. De ruimterots luistert naar de naam '2014 DX110' en zal omstreeks 22u07 Belgische tijd op een afstand van ongeveer 350 000 kilometer langs onze planeet vliegen. Dat is iets dichter dan de afstand van de Aarde tot de Maan.
Een Spaanse astronoom is op 11 september 2013 getuige geweest van een uniek fenomeen. Zo zag José Madiedo van de universiteit van Huelva op die dag een rotsblok inslaan op het oppervlak van de Maan. De inslag vond plaats in het Mare Nubium gebied op de Maan en werd gefilmd door een videocamera.
In de nacht van maandag 17 op dinsdag 18 februari 2014 is een planetoïde met een diameter van ongeveer 270 meter langs de Aarde gevlogen. De kortste afstand tot onze planeet bedroeg 8,8 maal de afstand tussen de Aarde en de Maan (2,6 miljoen kilometer). Deze planetoïde behoort tot de Aten-planetoïden die dicht bij de Aarde komen.
De titel is veelbelovend maar ook misleidend. Om op aarde een gebied “gedetailleerd” geologisch in kaart te brengen, zijn meerdere expedities nodig waarbij gesteenten worden bestudeerd. Geologen determineren de bemonsterde gesteenten, maken bodemprofielen, voeren boringen uit, identificeren verschillende lagen (ouderdom en benaming), … De geologie is de jongste wetenschap maar sinds de 19de eeuw zijn de meeste plekken op aarde bestudeerd. Satellieten hebben daar sterk toe bijgedragen. En dan kennen we eigenlijk nog maar het hele dunne buitenste laagje van de aarde.
Een samenwerking tussen de legendarische Hubble Space Telescope en de Cassini ruimtesonde heeft geleidt tot spectaculaire opnames van poollicht op de planeet Saturnus. Op deze beelden is mooi te zien hoe de magnetische lichtshow aan de polen van deze planeet reageert op zonne-activiteit.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft foto's vrijgegeven waarop wellicht het beste 'bewijs' te zien is voor stromend of sijpelend water op de planeet Mars. Op de foto's zijn donkere strepen op enkele binnenwanden van Marskraters te zien die in de loop van de seizoenen van lengte en tint veranderen. Volgens wetenschappers zijn deze donkere strepen vrijwel zeker veroorzaakt door stromend of sijpelend water.
Nadat op 1 januari 2014 een kleine planetoïde werd ontdekt, kwam deze een dag later al terecht in de dampkring van de Aarde waar de ruimterots is gefragmenteerd. Berekeningen laten zien dat de planetoïde boven de Atlantische Oceaan, tussen Zuid-Amerika en Afrika, in de dampkring is uiteengevallen in kleinere stukken die vervolgens zijn opgebrand.
Dankzij NASA's Lunar Impact Monitoring Program (LIMP) hebben wetenschappers kunnen vaststellen dat er op zondag 17 maart 2013 een nieuwe krater is ontstaan op het oppervlak van de Maan. Deze nieuwe krater is ontstaan door de inslag van een zogeheten 'meteoroïde' die een diameter had van ongeveer 40 centimeter. De inslag was zo helder als een ster van de vierde magnitude.
Na het nieuws dat wetenschappers klei-achtige mineralen hebben ontdekt op de Jupitermaan Europa hebben Amerikaanse planeetwetenschappers nu sterke aanwijzingen gevonden dat deze maan soms grote pluimen van waterdamp uitstoot. Indien dit klopt, zou dit betekenen dat het water van de ondergrondse oceaan op Europa op sommige plaatsen relatief dicht tot bij het oppervlak komt. Voor planeetwetenschappers en astronomen is dit opnieuw een belangrijke ontdekking!
Vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida wordt de Amerikaanse Maanverkenner Ranger 6 in de ruimte gebracht. De Ranger 6 werkte bijna geheel volgens plan en sloeg zoals voorzien in op de Maan. Het ruimtetuig woog 365 kilogram en werd uitgerust met zes camera's voor het maken van beelden van het Maanoppervlak. Tot grote teleurstelling van NASA zond de verkenner geen enkele foto van de oppervlakt van de Maan terug naar de Aarde. Na later onderzoek bleek dat wellicht tijdens de lancering een onderdeel was doorgebrand waardoor het TV-systeem werd vernield. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.