Met behulp van de Gemini North telescoop, de helft van het International Gemini Observatory, deels gefinancierd door de U.S. National Science Foundation en geëxploiteerd door NSF NOIRLab, hebben astronomen vier exoplaneten ontdekt die rond de Ster van Barnard draaien, het dichtstbijzijnde stersysteem bij de aarde. Een van de planeten is de minst massieve exoplaneet die ooit is ontdekt met behulp van de radiale snelheidstechniek, wat een nieuwe maatstaf is voor het ontdekken van kleinere planeten rond nabije sterren.
Een team onderzoekers heeft met behulp van gegevens van het W. M. Keck Observatory op Maunakea, Hawaï, en NASA's Hubble ruimtetelescoop een waarschijnlijk stabiel trio van ijzige ruimterotsen ontdekt in de Kuipergordel van het zonnestelsel. Als het wordt bevestigd als het tweede dergelijke drielichamensysteem dat in de regio is gevonden, suggereert het 148780 Altjira-systeem dat er soortgelijke drielichamen op ontdekking wachten, wat een bepaalde theorie over de geschiedenis van ons zonnestelsel en de vorming van Kuipergordelobjecten (KBO's) zou ondersteunen. Het onderzoek, geleid door de Brigham Young University, is vandaag gepubliceerd in het tijdschrift The Planetary Science Journal.
Op 28 februari 2025 beëindigt de gammastraling-telescoop van het Europees ruimteagentschap ESA zijn waarnemingen. Gedurende zijn 22 jaar in de ruimte heeft Integral onze kijk op de meest dramatische gebeurtenissen in het heelal veranderd. Het hoogenergetische observatorium speelde een centrale rol bij het onthullen van de aard van de kosmische explosies die bekend staan als gammastraal-uitbarstingen en bij het blootleggen van de oorsprong van zwaartekrachtgolf gebeurtenissen. Onlangs heeft het unieke inzichten opgeleverd in hoe thermonucleaire ontploffingen straalstromen in neutronensterren aandrijven en heeft het de gigantische vlam van een extragalactische magnetar vastgelegd.
In de eerste gegevens van het Dark Energy Spectroscopic Instrument hebben wetenschappers de grootste steekproeven ooit ontdekt van zwarte gaten van gemiddelde massa en dwergstelsels met een actief zwart gat. Deze grote statistische steekproeven maken diepgaandere studies mogelijk naar de dynamiek tussen de evolutie van dwergstelsels en de groei van zwarte gaten en bieden enorme ontdekkingsmogelijkheden rond de evolutie van de vroegste zwarte gaten in het heelal.
De Copernicus Sentinel-1C satelliet is nog maar twee maanden geleden gelanceerd en wordt nog steeds in gebruik genomen. Opmerkelijk genoeg laat hij nu al zien hoe zijn radargegevens kunnen worden gebruikt om de vorm van het aardoppervlak uiterst nauwkeurig in kaart te brengen. Deze eerste interferometrie resultaten tussen satellieten verzekeren dat de Sentinel-1C-satelliet verzakkingen, stijgingen, gletsjerstromen en rampen zoals aardverschuivingen en aardbevingen kan volgen. Sentinel-1C is net als zijn voorgangers uitgerust met een C-band Synthetic Aperture Radar (SAR)-instrument.
Witte dwergen zijn de overblijfselen van ooit schitterende hoofdreekssterren zoals onze zon. Ze zijn extreem dicht en fuseren niet meer. Het licht dat ze uitstralen is alleen afkomstig van restwarmte. Astronomen hebben getwijfeld of witte dwergen bewoonbare planeten kunnen herbergen, deels vanwege de tumultueuze weg die ze afleggen om witte dwergen te worden, maar nieuw onderzoek suggereert iets anders. Witte dwergen zijn zo klein dat hun bewoonbare zones net zo klein zouden zijn. Hun bewoonbare zones kunnen variëren van slechts 0,0005 tot 0,02 AE van de ster. Binnen dat bereik zouden planeten tidally locked zijn. De ene kant van de planeet zou last kunnen hebben van het op hol geslagen broeikaseffect, terwijl de andere kant frigide zou kunnen zijn. Een ander probleem betreft het bestaan van witte dwergplaneten zelf. Er zijn aanwijzingen dat ze bestaan, maar hun populatie is onbepaald.
Een buitengewone gebeurtenis die overeenkomt met een neutrino met een geschatte energie van ongeveer 220 PeV (220 x 1015 elektronvolt of 220 miljoen miljard elektronvolt), werd op 13 februari 2023 gedetecteerd door de ARCA-detector van de kilometer kubieke neutrinotelescoop (KM3NeT) in de diepzee. Deze gebeurtenis, KM3-230213A genaamd, is het meest energetische neutrino dat ooit is waargenomen en levert het eerste bewijs dat neutrino's met zulke hoge energieën worden geproduceerd in het heelal.
Euclid, een ESA-missie (European Space Agency) met bijdragen van NASA, heeft een verrassende ontdekking gedaan in onze kosmische achtertuin: een fenomeen dat een Einstein-ring wordt genoemd. Een Einstein-ring is licht van een ver sterrenstelsel dat buigt om een ring te vormen die lijkt uitgelijnd met een voorgrondobject. De naam verwijst naar Albert Einstein, wiens algemene relativiteitstheorie voorspelt dat licht buigt en helderder wordt rond objecten in de ruimte. Op deze manier fungeren bijzonder massieve objecten zoals sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels als kosmische vergrootglazen, waardoor nog verder weg gelegen objecten zichtbaar worden. Wetenschappers noemen dit gravitationele lensvorming.
Onze maan blijft ons verrassen met verbazingwekkende kenmerken. Wetenschappers hebben onlangs nieuwe informatie gedeeld over twee ravijnen die zijn ontstaan door een grote maaninslag. De locatie is het Schrödinger-bekken in de buurt van de zuidpool van de maan. Het werd gevormd toen een asteroïde of mogelijk zelfs een overgebleven planetesimaal op het oppervlak insloeg. Het kostte maar een paar minuten om die enorme krater uit te graven en het landschap te splijten tot twee enorme breuken die zich uitstrekken vanaf de plek.
NASA lanceerde op 8 februari 2024 klimaatsatelliet PACE met aan boord het Nederlandse fijnstofinstrument SPEXone. Een jaar lang observeren levert nu een driedelige wereldkaart op van aerosolen. Die toont de verspreiding van fijne en grove aerosolen en van deeltjes die zonlicht reflecteren of juist absorberen. Dat laatste heeft respectievelijk een afkoelend en opwarmend effect op het klimaat. SPEXone is gebouwd door SRON en Airbus Netherlands, met ondersteuning van TNO.
De Belgische astronoom Eugène Joseph Delporte ontdekt de planetoïde 1221 Amor. Op het moment van de ontdekking fotografeert Delporte de planetoïde terwijl deze zich op een afstand van 16 miljoen kilometer van de Aarde bevindt. Naar deze planetoïde werd ook de Amor-groep genoemd die bekend staan als zogeheten 'Near-Earth Objects'. Deze groep van planetoïden draait in een baan om de Zon tussen de Aarde en de planeet Mars.
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.