Het Apollo Maanproject
Na de succesvolle Apollo 7 en 8 ruimtemissies had Amerika bewezen dat het klaar was voor een bemande reis naar de Maan. Voor men deze grote stap wou zetten, moest men eerst nog enkele cruciale onderdelen en manoeuvres testen die nodig waren voor een landing op het maanoppervlak. Eén van deze onderdelen was het testen en koppelen in een baan om de Aarde van de maanlander LEM waarmee twee astronauten een landing zouden maken op het maanoppervlak tijdens volgende Apollo missies en ermee terugkeren naar het moederschip. De Apollo 9 ruimtemissie stond dan ook volledig in het teken van deze testen van deze maanlander. De commandant van deze missie was James McDivitt die eerder al een ruimtereis gemaakt had tijdens het Gemini ruimteprogramma dat de voorloper was van het Apollo maanprogramma. Naast hem zaten ook nog David Scott, die piloot was van de Apollo 9 commandomodule, en Russell Scheickart, die piloot was van de LEM maanlander.
De Apollo 8 ruimtemissie was de tweede bemande vlucht uit het Apollo Maanprogramma van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Deze missie stond onder leiding van commandant Frank Borman die vergezeld werd door piloot voor de commandomodule James Lovell en William Anders. Deze laatste nam de functie op zich van piloot voor de Maanlander. Tijdens deze historische ruimtevlucht begaf de mens zich voor het eerst naar de Maan en zag men de Aarde kleiner en kleiner worden.
Apollo 1 is de naam dat wordt gegeven aan de Apollo ruimtecapsule waarin op 27 januari 1967 drie Amerikaanse astronauten om het leven kwamen tijdens een oefening. De bemanning bestond uit de drie astronauten Virgil Grissom, Ed White en Roger Chaffee. Dit was de eerste maal dat Amerikaanse astronauten het leven lieten in het kader van een ruimteprogramma.
De Amerikaanse Apollo 5 ruimtemissie was de eerste onbemande Apollo vlucht waarbij de Lunar Module Maanlander voor het eerst getest werd in een baan om de Aarde. De raketmotoren van de maanlander zouden getest worden en een maanlanding zou voor het eerst gesimuleerd worden zodat men alle functies en mogelijkheden van deze lander uitvoerig kon testen. De raketmotoren van de maanlander waren een cruciaal onderdeel in het maanprogramma doordat zij voor een zachte maanlanding konden zorgen en de astronauten terug konden laten opstijgen vanop het maanoppervlak. Indien deze zouden falen tijdens een bemande maanmissie, zou de bemanning te pletter kunnen storten op het maanoppervlak of zouden ze het oppervlak niet meer kunnen verlaten.
De Amerikaanse Apollo 15 ruimtemissie was de negende bemande Apollo missie. Het was de vierde missie waarbij astronauten zouden landen op het oppervlak van de Maan. Deze missie was de start van een nieuwe reeks Apollo ruimtevluchten waarbij de twee astronauten, die zouden landen op het Maanoppervlak, meer tijd zouden doorbrengen op de Maan met het oog op het uitvoeren van meer wetenschappelijke experimenten.
Begin de jaren '60, toen men het bemande Amerikaanse Apollo maanprogramma aan het uitteken was, was één van de grootste uitdagingen voor de ingenieurs het ontwerpen van een systeem waarmee men een zachte landing zou kunnen maken op het oppervlak van de maan en later ermee zou kunnen terugkeren naar de Aarde. Verschillende ideeën en ontwerpen werden voorgelegd aan de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA maar uiteindelijk kwam het Lunar Excursion Module project er uit als winnaar waarna men van start ging met de bouw en ontwikkeling van de Lunar Excursion Module of kortweg 'LEM'.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie besliste in het begin van het Apollo programma om 15 volledig functionerende Saturn V maanraketten te laten maken waarmee men 2 onbemande testvluchten en dertien bemande maanvluchten zou maken. Wegens te hoog oplopende kosten binnen het Apollo programma en de oorlog met Vietnam besliste Amerika de Apollo 18, 19 en 20 missies te annuleren.
De Apollo 16 missie was de tiende bemande ruimtevlucht uit het Apollo Maanprogramma en zou de vijfde ruimtevlucht worden waarbij men een landing op het oppervlak van de Maan zou maken. Gezagvoerder gedurende deze missie was John W. Young die op dat moment één van de meest ervaren astronauten was. Hij had eerder al drie ruimtevluchten gemaakt (Gemini 3, Gemini 10 en Apollo 10) en zou later de eerste ruimtevlucht uitvoeren met een Amerikaanse Space Shuttle. Young werd bijgestaan door Thomas Mattingly die piloot van de Apollo commando module was en Charles Duke die piloot van de maanlander was. Op 16 april 1972 werd vanop het Kennedy Space Center in Florida de krachtige Saturn V raket gelanceerd met bovenop de Apollo 16 capsule en Maanlander die een gewicht hadden van 30 ton en 16 ton.
Het Amerikaanse Apollo project is vandaag de dag nog steeds het duurste, grootste en meest succesvolle ruimtevaartproject uit de Amerikaanse ruimtevaartgeschiedenis. Dit project zorgde ervoor dat twaalf mensen tussen 1969 tot 1972 wandelden op de Maan. Amerika versloeg uiteindelijk de Sovjet-Unie in een hevige strijd om als eerste een mens te laten lopen op de Maan. Wegens een te duur prijskaartje en de oorlog met Vietnam werden de laatste geplande Apollo missies geannuleerd waardoor er na 1972 nooit nog een mens voet zette op het oppervlak van onze trouwe buur.
De Apollo 10 ruimtemissie was de vierde bemande ruimtevlucht uit het Amerikaanse Apollo ruimteprogramma. Het doel van deze missie was om voor de tweede maal een crew in een baan om de Maan te brengen. Daarnaast zou er voor het eerst ook een bemande afdaling uitgevoerd worden naar het oppervlak van de Maan tot op een bepaalde hoogte.
Ruimtevaart
Ruimtestations
Ruimtevaartorganisaties
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1820
In het Verenigd Koninkrijk wordt de Astronomical Society of London opgericht dat in 1831 haar naam veranderde in Royal Astronomical Society (RAS). Vandaag de dag is deze organisatie de Britse tak van de Internationale Astronomische Unie en lid van de Science Council. De eerste president van het genootschap was William Herschel en later werden ook nog bekende Britse astronomen als John Couch Adams, William Lassell en Frank Dyson president van de RAS. De organisatie telt inmiddels ongeveer 3 000 leden waarvan een derde buiten het Verenigd Koninkrijk woont en maandelijks wordt er een bijeenkomst georganiseerd waarbij centrale onderwerpen van astronomie en geofysica worden behandeld. Foto: RAS
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.