
SA-3 (Saturn Apollo-2) was de derde testvlucht van een Saturn I raket uit het Amerikaanse Apollo programma. Net als bij de vorige twee testvluchten zou ook dit maal een S-1 rakettrap gelanceerd worden maar dit was de eerste maal dat de S-1 rakettrap 100% gevuld werd met brandstof. Net als bij de SA-2 missie maakte ook deze testvlucht deel uit van het Project Highwater waarbij men op grote hoogte een grote hoeveelheid water in de atmosfeer van de Aarde zou brengen om op deze manier wolkenvorming en het gedrag van waterdamp te bestuderen.

De Amerikaanse Apollo 15 ruimtemissie was de negende bemande Apollo missie. Het was de vierde missie waarbij astronauten zouden landen op het oppervlak van de Maan. Deze missie was de start van een nieuwe reeks Apollo ruimtevluchten waarbij de twee astronauten, die zouden landen op het Maanoppervlak, meer tijd zouden doorbrengen op de Maan met het oog op het uitvoeren van meer wetenschappelijke experimenten.

SA-4 (Saturn Apollo-4) was de vierde en laatste lancering van een Saturn I raket waarbij enkel de S-I rakettrap getest werd. Deze testvlucht maakte, net als de vorige SA testvluchten, deel uit van het Amerikaanse Apollo ruimteprogramma. Opnieuw zou het gaan om een suborbitale vlucht waarbij ingenieurs vooral de structurele karakteristieken van de rakettrap zouden bestuderen. In tegenstelling tot de vorige SA tesvluchten zou men tijdens deze lancering één van de raketmotoren 100 seconden na de lancering uitzetten waardoor de brandstof voor deze raketmotor zou omgeleid worden naar de andere nog operationele raketmotoren.

Begin de jaren '60, toen men het bemande Amerikaanse Apollo maanprogramma aan het uitteken was, was één van de grootste uitdagingen voor de ingenieurs het ontwerpen van een systeem waarmee men een zachte landing zou kunnen maken op het oppervlak van de maan en later ermee zou kunnen terugkeren naar de Aarde. Verschillende ideeën en ontwerpen werden voorgelegd aan de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA maar uiteindelijk kwam het Lunar Excursion Module project er uit als winnaar waarna men van start ging met de bouw en ontwikkeling van de Lunar Excursion Module of kortweg 'LEM'.

SA-5 (Saturn Apollo-5) was de vijfde testvlucht van een Saturn I raket uit het Amerikaanse Apollo ruimteprogramma. Tijdens deze belangrijke testvlucht zou de raket voor het eerst uitgerust worden met een tweede S-IV rakettrap die beschikte over zes raketmotoren. Daarnaast werd de Saturn I raket voor het eerst ook gevuld met 340 000 kilogram brandstof. De S-I onderste rakettrap zou beschikken over vernieuwde raketmotoren die elk een kracht konden leveren van 836 kN. De toenmalige Amerikaanse president Kennedy omschreef de SA-5 test als één van de belangrijkste testvluchten in de ontwikkeling van de Apollo maanraket.

De Pruisische amateur-sterrenkundige Karl Ludwig Hencke ontdekt de planetoïde 5 Astraea. Deze planetoïde bevindt zich tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en heeft een onregelmatige vorm met een diameter van gemiddeld 119 kilometer. Hoewel ze niet tot de grootste planetoïden behoort, is Astraea vanaf de Aarde gezien een van de 17 helderste. Zo heeft deze planetoïde een maximale schijnbare helderheid van magnitude +8,74 waardoor ze soms al met een goede verrekijker waarneembaar is.
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.