Het Amerikaanse ruimtetuig Mars Climate Orbiter was een van de twee onbemande Marsverkenners uit het Mars Surveyor '98 programma van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA. Het had als belangrijkste doel het klimaat, weer en water op Mars te bestuderen om op deze manier een beter beeld te krijgen over de atmosfeer en klimaatsveranderingen van deze planeet. Normaal had deze ruimtesonde zich in een baan om Mars moeten begeven op een hoogte van 150 kilometer van het Marsoppervlak maar wegens een navigatiefout ging dit ruimtetuig verloren in de atmosfeer van Mars kort nadat deze er was aangekomen.
De Mars Climate Orbiter had ondermeer ook de data moeten terugsturen naar de Aarde die afkomstig was van de Amerikaanse Mars Polar Lander maar ook dit ruimtetuig ging verloren waardoor het Marsprogramma van de NASA in een diepe crisis geraakte.
Doel van de missie
Wetenschappers zijn al zeer lang geboeid door het klimaat en het weer op Mars. Om deze beter te begrijpen zou de Mars Climate Orbiter ondermeer stofstormen en wollkenbanden moeten waarnemen hebben vanuit een lage baan om deze planeet dankzij twee belangrijke instrumenten. De Mars Climate Orbiter Color Imager (MARCI) zou dagelijks meteorologische waarnemingen verricht hebben van de atmosfeer en het oppervlak van Mars terwijl de Pressure Modulated Infrared Radiometer (PMIRR) dan weer metingen in de atmosfeer van Mars zou uitgevoerd hebben naar waterdamp en stof. Naast het wetenschappelijke gedeelte van de missie zou de Mars Climate Orbiter ook data naar de Aarde terugsturen die afkomstig zou zijn van ondermeer de Amerikaanse Mars Polar Lander of andere internationale Marsverkenners.
Mars Climate Orbiter ruimtesonde
De Mars Climate Orbiter had een hoogte van 2,1 meter, was 1,6 meter breed en had bij het lanceren een gewicht van 629 kilogram waarvan 291 kilogram brandstof was. Om energie op te wekken, werd dit ruimtetuig voorzien van een 11 vierkante meter groot zonnepaneel dat bestond uit drie delen. Om de data naar de Aarde terug te sturen werd gekozen voor een 1,3 meter diameter grote zogenaamde "high-gain" schotelantenne. Eenmaal de Mars Climate Orbiter zou aankomen bij de planeet Mars zou deze kunnen beschikken over 500 Watt aan energie. Als propulsiemiddel werd in de Mars Climate Orbiter een raketmotor gemonteerd die een kracht kon opwekken van 640 Newton. Naast de hoofdraketmotor beschikte dit tuig ook nog over 8 kleinere raketmotoren waarmee de ruimtesonde verschillende baanmanoeuvres kon uitvoeren. Om de commando's en data te kunnen verwerken werd een RAD6000 processor geïnstalleerd in de Mars Climate Orbiter.
Lancering en vlucht
Op 11 december 1998 werd de 629 kilogram zware Mars Climate Orbiter in de ruimte gebracht door een Amerikaanse Delta 7425 raket vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida. Na een kort verblijf in een baan om onze planeet, bracht de derde Delta 2 rakettrap het ruimtetuig op weg naar de planeet Mars. Vijftien dagen na de succesvolle lancering werd het grootste zogenaamde "Trajectory Correction Manaeuver" (TCM) uitgevoerd en op 4 maart, 25 juli en 15 september 1999 werden eveneens nog succesvol TCM's uitgevoerd. Uiteindelijk kwam de Mars Climate Orbiter op 23 september 1999 aan bij de rode planeet maar dit goede nieuws was van korte duur doordat de vluchtleiding kort hierna alle contact met het tuig verloor. Oorspronkelijk had het ruimtetuig in een baan om Mars moeten terechtkomen op een hoogte van 150 kilometer boven het Marsoppervlak maar wegens een navigatiefout kwam de Mars Climate Orbiter in een veel te lage positie terecht waardoor deze vernietigd werd in de atmosfeer. Later werd duidelijk dat de oorzaak van deze mislukte missie te wijten was aan een softwarefout die ontstaan was doordat het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA en het ruimtevaartbedrijf Lockheed Martin verschillende eenheden gebruikten.
Kostprijs
De kostprijs voor de ontwikkeling van de Mars Climate Orbiter bedroeg ongeveer 193,1 miljoen dollar en de lancering en missie kostten de NASA nog eens 91 miljoen dollar en 42,8 miljoen dollar.
