De Priroda module was de zevende en laatste module dat door Rusland in de ruimte gebracht werd in het kader van het Mir ruimteprogramma. Net als bij de bouw van de Spektr module kampte de bouw van dit onderdeel ook met serieuze budgettaire problemen. Uiteindelijk besliste de Verenigde Staten de afwerking van beide modules zelf te financieren met als tegenprestatie dat er tussen de 600 en 700 kilogram aan Amerikaanse experimenten werden ondergebracht in beide modules.
Priroda betekent in het Nederlands zoveel als 'Natuur' en deze module werd dan ook voornamelijk gebruikt voor toepassingen op vlak van aardobservatie. Net als zijn voorgangers werd ook deze Mir module in de ruimte gebracht door een Russische Proton draagraket vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan. In en aan dit 9,7 meter lange gevaarte bevonden zich tientallen wetenschappelijke instrumenten die afkomstig waren uit twaalf verschillende landen. Binnenin de module bevond zich een werk- en leefruimte van 66 kubieke meter. Oorspronkelijk zou de Priroda module ook voorzien worden van een zonnepaneel maar wegens vertragingen en wijzigingen in het totale ontwerp van het ruimtestation werd deze module gelanceerd zonder zonnepaneel. Nadat de 19,7 ton zware module uiteindelijk op 23 april 1996 in de ruimte gebracht werd, bleek er zich in de module een technisch probleem voor te doen waardoor de energievoorziening aan boord van de Priroda gehalveerd was. Door dit probleem kreeg men nu maar één poging om de module vast te hechten aan het Mir ruimtestation. Uiteindelijk slaagde men er toch in om het gevaarte op 26 april 1996 meteen vast te hechten aan Mir. Aangezien deze module geen zonnepanelen had, werd het tuig aangesloten aan het elektriciteitsnet van de andere modules en werden de tijdelijke batterijen uit Priroda module verwijderd. Ook deze module bestond uit twee compartimenten waarvan één werd gebruikt door de kosmonauten en de tweede gebruikt werd om onderdelen in op te bergen. Het leefbare gedeelte kon onderverdeeld worden in een 'outer instrument section' en een 'inner habitation and work compartment'.
Enkele van de instrumenten aan boord van de Priroda module:
- Travers Synthetic Aperture Radar
- Ozon M spectrometer
- MSU-E2 high resolution optical scanner
- MOS-Obzor spectrometer
- Greben ocean altimeter
- Ikar P panoramic microwave radiometers
- Ikar Delta scanning microwave radiometer system
- DOPI interferometer
- MOMS 02P Earth imager
Tijdens de laatste langdurige Mir missie bleek het ruimtestation regelmatig te veel energie te verbruiken door de vele experimenten die er de laatste jaren waren bijgekomen. Hierdoor werd de laatste Mir bemanning verplicht de instrumenten aan boord van de Priroda module niet meer te activeren.
