De Daniel K. Inouye Solar Telescope van de National Science Foundation (NSF) heeft acht nieuwe beelden van de zon vrijgegeven, die een voorproefje zijn van de spannende wetenschap die wordt verricht door de krachtigste zonnetelescoop ter wereld. De beelden tonen een verscheidenheid aan zonnevlekken en stille gebieden van de zon, verkregen door de Visible-Broadband Imager (VBI), een van de instrumenten van de eerste generatie van de telescoop.
Op vrijdag 17 februari 2023 barstte opnieuw een enorme zonnevlam los van onze ster. De zonnevlam werd geregistreerd als een X2.2 uitbarsting en de volledige zonnestorm duurde maar liefst 1 uur en 12 minuten en veroorzaakte een tijdelijke radio black-out aan de zongerichte kant van onze planeet. X-klasse zonnevlammen zijn de meest krachtige uitbarstingen op de zon en zorgen ook voor een coronale massa uitstoot (CME).
Nu onze ster, de zon, terug actiever aan het worden is, bestuderen wetenschappers en sterrenkundigen de zon de klok rond en wordt elke uitbarsting of zonnestorm gedetailleerd in beeld gebracht dankzij verschillende onbemande ruimtetuigen en speciale telescopen. De afzonderlijke zonne-uitbarstingen kunnen, naarmate we dichter bij het zonnemaximum komen, bijzonder krachtig zijn en zelf gevolgen hebben voor de mens op aarde. De zwaarste zonnestorm die tot op heden is gemeten vond plaats in 1859 en wordt ook wel de 'Carrington-gebeurtenis' genoemd. In de nasleep van deze gigantische zonne-uitbarsting kon men noorderlicht zien tot in Cuba en kwamen er vonken uit apparatuur dat telegrafisten gebruikten. Een dergelijke gebeurtenis zou vandaag de dag voor de mensheid en zijn high-tech maatschappij een complete catastrofe kunnen zijn.
Krachtige zonnevlammen, adembenemende uitzichten over de zonnepolen en een merkwaardige zonne-egel maken deel uit van de spectaculaire beelden, films en gegevens die door de Solar Orbiter zijn teruggestuurd na zijn eerste nadering van de zon. Hoewel de analyse van de nieuwe dataset nog maar net is begonnen, is nu al duidelijk dat deze missie onder leiding van het ESA de meest bijzondere inzichten oplevert in het magnetische gedrag van de zon en de manier waarop dit het ruimteweer beïnvloedt.
Onze ster, de zon, volgt een bijna 11 jaar durende cyclus die gekenmerkt wordt door zonnemaximum en een zonneminimum. Terwijl de zon tijdens het zonneminimum heel rustig is, is ze tijdens het maximum heel actief en genereert onze ster heel wat zonnevlekken en zonnevlammen. Na het laatste zonnemaximum in 2014 nam de activiteit van de zon terug af maar de laatste jaren is hier terug verandering in gekomen. Zo zijn we sinds 2020 beland in de 25ste zonnecyclus en wordt onze ster terug actiever. Dankzij dit artikel krijg je een overzicht van de hevigste activiteit van de zon tijdens de 25ste zonnecyclus!
In slechts enkele minuten kan een zonnevlam genoeg energie vrijmaken om de hele wereld gedurende 20.000 jaar van energie te voorzien. Deze zonnevlammen worden veroorzaakt door een explosief proces dat magnetische herverbinding wordt genoemd, en wetenschappers hebben de afgelopen halve eeuw geprobeerd te begrijpen hoe dit proces in zijn werk gaat.
Door analyse van ijskernen uit Groenland en Antarctica heeft een onderzoeksteam onder leiding van de Lund Universiteit in Zweden bewijs gevonden van een extreme zonnestorm die ongeveer 9.200 jaar geleden plaatsvond. Wat de onderzoekers verbaast, is dat de storm plaatsvond tijdens een van de rustigere fasen van de zon, tijdens welke algemeen wordt aangenomen dat onze planeet minder wordt blootgesteld aan dergelijke gebeurtenissen. De zon is een eerste vereiste voor al het leven op aarde. Maar ons levensschenkend metgezel kan ook problemen veroorzaken. Wanneer er sterke activiteit is op het oppervlak van de zon, komt er meer energie vrij, wat aanleiding kan geven tot geomagnetische stormen.
Het begrip "leven in een luchtbel" wordt meestal geassocieerd met negatieve connotaties, maar al het leven op aarde is afhankelijk van de veilige luchtbel die door ons magnetisch veld wordt gecreëerd. Begrijpen hoe dat veld ontstaat, hoe het ons beschermt en hoe het soms plaatsmaakt voor geladen deeltjes uit de zonnewind is niet alleen een kwestie van wetenschappelijk belang, maar ook een kwestie van veiligheid. Met behulp van informatie van ESA's Cluster- en Swarm-missies, in combinatie met metingen vanaf de grond, hebben wetenschappers voor het eerst kunnen bevestigen dat merkwaardig genaamde uitbarstende bulkstromen rechtstreeks verband houden met abrupte veranderingen in het magnetisch veld nabij het aardoppervlak, wat schade kan veroorzaken aan pijpleidingen en elektrische leidingen.
In oktober en november van 2003, in de dalende fase van de 23ste zonnecyclus, gebeurde er op de Zon één van de meest significante gebeurtenissen, inclusief één van de meest zware uitbarstingen die tot dan toe werd geregistreerd. De geomagnetische storm die hierop volgde staat dan ook gekend als de zogeheten 'Halloweenstorm'. De zonneactiviteit die geproduceerd werd tijdens deze periode was afkomstig van grote en complexe zonnevlekkengroepen. De zware uitbarstingen gingen gepaard met zeer snelle coronale massa uitstoten (CME's) en erg energetische protonenstormen. De aankomst van de zonnewind van de Aardgerichte CME's produceerde een extreme geomagnetische storm. Veelvoorkomende ruimteweerfenomenen omvatten ook radio black-outs voor hoge frequentie communicatiesystemen, fluctuaties in de elektriciteitscentrales en kleine tot zeer zware impacten op de satellieten.
Op donderdag 28 oktober 2021 barste een krachtige X-1 klasse zonnevlam los van de zon. De laatste maanden werd onze ster steeds actiever en de X-1 zonnevlam van 28 oktober 2021 is momenteel de 2de krachtigste uitbarsting uit deze huidige zonnecyclus. X-klasse uitbarstingen zijn de krachtigste in hun soort en kunnen op aarde voor een uitval zorgen van radioverbindingen en van elektriciteitscentrales. Deze X-klasse uitbarsting doet denken aan de gekende Halloween storm uit 2003 waar op exact dezelfde datum in 2003 een X17 uitbarsting voor Poollicht zorgde in de nacht van 30 oktober 2003 in België en Nederland.
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
De Amerikaanse astronaut Edward H. White II voert tijdens de Gemini 4 ruimtemissie de eerste Amerikaanse ruimtewandeling uit. Tijdens deze ruimtewandeling verblijft White twintig minuten buiten de Gemini 4 ruimtecapsule. Gezagvoerder James McDivitt maakte vanuit de ruimtecapsule foto's van de in de ruimte zwevende White. Deze foto's werden over de hele wereld gepubliceerd. White kon manoeuvreren met behulp van een gaspistool, dat fungeerde als een soort stuwraketje. Hij kon zichzelf in een bepaalde richting bewegen door met het gaspistool precies de andere kant op te schieten. Foto: NASA