Vanop het Satish Dhawan Space Centre in India is op zondag 5 januari 2014 een Geosynchronous Satellite Launch Vehicle (GSLV) raket gelanceerd. Iets meer dan zeventien minuten na de start van deze belangrijke lancering zette deze raket de GSAT 14 communicatiesatelliet succesvol uit in de ruimte.
Dit was de achtste maal dat India een Geosynchronous Satellite Launch Vehicle (GSLV) draagraket lanceerde sinds deze in april 2001 voor het eerst werd gebruikt. Normaal had deze lancering al in augustus 2013 moeten plaatsvinden maar omwille van een brandstoflek werd deze uitgesteld. De 49 meter lange en 414 ton zware drietraps raket werd ontwikkeld door de Indian Space Research Orginsation (ISRO) om vooral communicatiesatellieten, die in een geosynchrone baan om de Aarde verblijven, in de ruimte te brengen. In het verleden werden Indiase communicatiesatellieten in de ruimte gebracht door vooral Europese Ariane raketten. Helaas werd het GSLV project voor India een nachtmerrie aangezien vier lanceringen mislukten en men hierdoor kostbare Indiase satellieten verloor. Ondanks deze mislukkingen en de kritiek op dit dure ruimteprogramma bleef India geloven en investeren in de verdere ontwikkeling van de GSLV raket aangezien men niet langer beroep wil doen op buitenlandse lanceermiddelen. Na de laatste mislukte lancering in december 2010 onderging de GSLV raket dan ook tal van vernieuwingen. Nu de GSLV raket opnieuw een satelliet probleemloos in de ruimte heeft gebracht, is dit voor India en zijn ruimtevaartprogramma dan ook een grote opsteker.
Terwijl de onderste trap van de GSLV raket werkt op een vaste brandstof gebruikt de tweede rakettrap een hydrazinederivaat als vloeibare brandstof in combinatie met distikstoftetraoxide. Aan de onderste trap van elke GSLV raket bevinden zich ook vier hulpraketten die de raket de eerste minuten van de lancering extra stuwkracht geven. Tijdens deze lancering werd voor de tweede maal een Mk.II versie van de GSLV raket gebruikt. Deze variant gebruikt als derde trap een door India ontwikkelde cryogene rakettrap die satellieten tot 2,5 ton tot in een geostationaire overdrachtbaan kan brengen. Dergelijke rakettrappen maken gebruik van een een cryogene brandstofmix van vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof en worden ook gebruikt bij Europese, Amerikaanse en Japanse draagraketten. Tijdens de eerste vlucht van de GSLV Mk.II in april 2010 slaagde men er niet in een communicatiesatelliet uit te zetten in de juiste baan om de Aarde omwille van een probleem met een brandstofpomp aan boord van de Rusland geleverde cryogene rakettrap.
GSAT 14 communicatiesatelliet
Tijdens deze lancering werd de Indiase GSAT 14 communicatiesatelliet succesvol uitgezet in de ruimte. Iets meer dan zeventien minuten na de start van de lancering werd de Indiase kunstmaan uitgezet in een tijdelijke elliptische baan om de Aarde met een perigeum van 180 kilometer en een apogeum van 35 975 kilometer. De volgende dagen zal deze satelliet zich op eigen kracht tot in een geosynchrone baan begeven door zijn perigeum steeds hoger te brengen. De 1,9 ton zware GSAT 14 satelliet werd gebouwd door de Indian Space Research Organisation (ISRO) en maakt deel uit van het GSAT-netwerk dat India en zijn buurlanden voorziet van diverse communicatiediensten. GSAT 14 werd uitgerust met zes Ku-band en zes C-band transponders en moet na verloop van tijd de verouderde GSAT 3 satelliet vervangen. De GSAT 14 satelliet werd ook uitgerust met twee Ka-band systemen waarmee men wil onderzoeken hoe het weer en het klimaat op Aarde Ka-band communicatie kan beïnvloeden. Indien alles probleemloos verloopt moet de GSAT 14 satelliet minstens twaalf jaar operationeel zijn.
