De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft op 14 januari 2016 contracten ter waarde van vele miljarden dollars toegewezen aan drie private ruimtevaartbedrijven die in de toekomst het internationale ruimtestation ISS moeten bevoorraden. Terwijl twee van deze bedrijven, SpaceX en Orbital ATK, vandaag de dag ook al het internationale ruimtestation ISS bevoorraden in opdracht van NASA zal in de toekomst ook het bedrijf Sierra Nevada Corporation het ruimtecomplex voorzien van voedsel, apparatuur, kledij en experimenten.
Vandaag de dag wordt de Amerikaanse bevoorrading van het ISS uitgevoerd in het kader van NASA’s Commercial Resupply Services (CRS) door twee Amerikaanse ruimtevaartbedrijven. SpaceX en Orbital ATK werden met hun Dragon en Cygnus bevoorradingstuigen in december 2008 door NASA geselecteerd om na het Space Shuttle tijdperk het ruimtestation te voorzien van cruciale cargo en experimenten. Het contract om het ISS te bevoorraden had toen een waarde van 2,5 miljard dollar en hield in dat SpaceX twaalf en Orbital ATK acht bevoorradingsmissies zou uitvoeren. Vandaag de dag werd het internationale ruimtestation al verschillende malen door beide bedrijven succesvol voorzien van cargo waardoor het eerste Commercial Resupply Services programma naar zijn einde gaat. NASA startte in 2014 dan ook met de inschrijvingen voor het Commercial Resupply Services 2 contract dat de bevoorrading voor het ISS moet blijven garanderen tussen 2019 en 2024. Normaal had NASA in juni 2015 de contracten al moeten toewijzen maar doordat de ruimtevaartorganisatie meer tijd nodig had om de ingeschreven voorstellen te evalueren, werd de beslissing verschillende malen uitgesteld. Op 14 januari 2016 liet NASA uiteindelijk weten dat het contract in drie werd gedeeld en aan drie Amerikaanse bedrijven een Commercial Resupply Services 2 contract had toegewezen. Twee van de drie bedrijven waren uiteindelijk geen verrassing aangezien zij vandaag de dag ook al het ISS bevoorraden (SpaceX en Orbital ATK). Opvallend aan de toekenning was de nieuwkomer in de selectie Sierra Nevada Corporation dat momenteel werkt aan de ontwikkeling van zijn eigen ruimtevaartuig, de Dream Chaser. NASA besloot om het Commercial Resupply Services 2 op te splitsen in drie als gevolg van de twee mislukte bevoorradingsmissies in 2014 en 2015 van de bedrijven SpaceX en Orbital ATK. Door drie bedrijven aan te stellen als ISS-bevoorraders hoopt NASA ook meer experimenten en apparatuur naar het ruimtestation te kunnen brengen wat op termijn moet leiden tot meer wetenschappelijk onderzoek en belangrijke ontdekkingen. De drie contracten zouden samen een waarde hebben van 14 miljard dollar.
De negen meter lange herbruikbare Dream Chaser moet in opdracht van NASA tijdens één bevoorradingsmissie 5,5 ton aan cargo naar het ruimtestation kunnen brengen. Dit kleine ruimteveer, dat veel gelijkenissen vertoont met de Amerikaanse Space Shuttle, zal in verticale houding gelanceerd worden bovenop een Amerikaanse Atlas V draagraket en zal op het einde van zijn bevoorradingsmissie terugkeren naar de Aarde en als een zweefvliegtuig landen op een landingsbaan. Om ervoor te zorgen dat de Dream Chaser kan gelanceerd worden door een traditionele draagraket kan dit ruimtevaartuig zijn vleugels opvouwen zodat de Dream Chaser kan worden opgeborgen in de neuskegel van de raket. Bij de lancering zal de Dream Chaser een gewicht hebben van 11,3 ton. Eenmaal in een baan om de Aarde kan dit ruimtevaartuig zijn baan wijzigen door middel van een systeem van kleine straalmotoren. Om de hitte op te vangen die wordt gecreëerd tijdens de terugkeer in de atmosfeer van de Aarde wordt de Dream Chaser onderaan voorzien van een laag hittebestendige tegels. Net als de Dragon ruimtecapsule van SpaceX heeft Sierra Nevada Corporation met zijn Dream Chaser een zeer belangrijke troef in handen doordat dit ruimtevaartuig vracht kan terugbrengen naar de Aarde. Zo moet het mogelijk zijn om met de Dream Chaser 1 750 kilogram aan vracht terug naar de Aarde te brengen. Sierra Nevada Corporation ziet voor de bevoorradingsmissies van de Dream Chaser twee scenario’s. Terwijl het ruimtevaartuig zich op eigen kracht kan vastmaken aan het ruimtestation kan dit ook door middel van een robotarm worden vastgehecht aan één van de koppelingsmodules van het ISS. Deze robotarm wordt dan bediend door een ruimtevaarder aan boord van het ISS.
Nadat het ontwerp van de Dream Chaser in mei 2006 werd gekozen als een van de kandidaten voor NASA's Commercial Orbital Transportation Services (COTS) werd het toenmalige bedrijf SpaceDev in 2008 opgekocht door Sierra Nevada Corporation. Dit bedrijf werd in 1963 opgericht en ontwikkelt naast de Dream Chaser ook de RocketMotorTwo raketmotor voor Virgin Galactic’s SpaceShipTwo ruimtetuig. Vandaag de dag werken meer dan 3 000 mensen voor Sierra Nevada Corporation in 33 verschillende faciliteiten verspreid over de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Turkije. In 2010 kreeg het Dream Chaser project in het kader van NASA’s Commercial Crew Development-programma een financiële injectie van 20 miljoen dollar waarna het project in augustus 2012 nog eens een financiële steun kreeg van 212 miljoen dollar. Met het Commercial Crew Development-programma ging NASA op zoek naar private partners voor de ontwikkeling van een nieuw Amerikaans bemand ruimtevaartuig. De Dream Chaser zou plaats bieden aan maximaal zeven astronauten en zou ongeveer 200 dagen in een baan om de Aarde kunnen blijven (indien vastgehecht aan een ruimtestation). Uiteindelijk begon men in 2012 met het testen van de eerste onderdelen van de bemande versie van de Dream Chaser en werd in oktober 2013 een eerste belangrijke onbemande testvlucht uitgevoerd. Tijdens deze testvlucht werd het Engineering Test Article (ETA) testmodel van de Dream Chaser met een helikopter tot op een bepaalde hoogte gebracht waarna het ruimtevaartuig autonoom moest landen. Enkele ogenblikken voor de Dream Chaser landde, kon het linker landingsgestel niet worden uitgevouwen waardoor het ruimtevaartuig crashte. Ondanks het feit dat NASA een grote toekomst zag in de bemande versie van de Dream Chaser werd Sierra Neveda Corporation in September 2014 niet geselecteerd voor een volgende fase van het Commercial Crew Program (CCP). De reden voor het stopzetten van de toenmalige samenwerking was volgens NASA een groot gebrek aan ervaring. Doordat de ontwikkeling van de Dream Chaser op dat moment al grote vorderingen had gemaakt, bleef Sierra Nevada Corporation niet bij de pakken zitten en ging het bedrijf op zoek naar andere, internationale partners. Zo toonde het Amerikaanse private ruimtevaartbedrijf Stratolaunch, het bedrijf dat in 2011 werd opgericht door mede-oprichter van Microsoft Paul G. Allen, een grote interesse in een mogelijke samenwerking en onderzocht het Duitse bedrijf OHB System of de Dream Chaser zou kunnen gebruikt worden binnen het Europese ruimtevaartprogramma. Uit deze studie bleek dat een samenwerking zeer nuttig zou kunnen zijn met als gevolg dat OHB System en Sierra Nevada Corporation nog enkele jaren zullen verder werken. Uiteindelijk bleek de toekomst van de Dream Chaser voor een groot deel opnieuw in de handen van NASA te liggen toen Sierra Nevada Corporation zich inschreef voor het Commercial Resupply Services 2 contract. Het bedrijf schreef zich in met een onbemande cargo-variant van de Dream Chaser, wat uiteindelijk een goede keuze bleek te zijn. Door de selectie voor het Commercial Resupply Services 2 programma wordt er nu nieuw leven geblazen in het Dream Chaser project dat volgens Sierra Nevada Corporation een grote toekomst voor zich heeft.
