De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft zijn Dragonfly rotorvliegtuig naar de Saturnusmaan Titan, rijk aan organische stoffen, bevestigd. Dankzij deze beslissing kan de missie doorgaan met het voltooien van het definitieve ontwerp, gevolgd door de bouw en het testen van het volledige ruimtevaartuig en zijn wetenschappelijke instrumenten. Het onbemande rotorvliegtuig moet in 2034 aankomen bij Titan.
“Dragonfly is een spectaculaire wetenschappelijke missie met een brede interesse vanuit de gemeenschap en we zijn verheugd om de volgende stappen in deze missie te zetten”, zegt Nicky Fox, associate administrator, Science Mission Directorate op het hoofdkwartier van NASA in Washington. “Het verkennen van Titan zal de grenzen verleggen van wat we kunnen doen met rotorcraft buiten de aarde.”
Begin 2023 voldeed de missie aan alle succescriteria van haar Preliminary Design Review. Op dat moment werd de missie echter gevraagd om een bijgewerkt budget en schema te ontwikkelen om in de huidige financieringsomgeving te passen. Dit bijgewerkte plan werd in november 2023 gepresenteerd en voorwaardelijk goedgekeurd, in afwachting van de uitkomst van het begrotingsproces voor het fiscale jaar 2025. In de tussentijd kreeg de missie toestemming om door te gaan met het werk aan het definitieve missieontwerp en de fabricage om ervoor te zorgen dat de missie op schema bleef.
Met het vrijgeven van het budgetverzoek van de president voor het fiscale jaar 2025 is bevestigd dat Dragonfly een totale levenscycluskosten heeft van 3,35 miljard dollar en een lanceerdatum van juli 2028. Dit weerspiegelt een kostenstijging van ongeveer twee keer de voorgestelde kosten en een vertraging van meer dan twee jaar ten opzichte van de oorspronkelijke selectie van de missie in 2019. Na die selectie moest NASA het project meerdere keren opnieuw plannen vanwege financieringsbeperkingen in de begrotingsjaren 2020 tot en met 2022. Het project kreeg te maken met extra kosten als gevolg van de COVID-19 pandemie, stijgingen in de toeleveringsketen en de resultaten van een diepgaande iteratie van het ontwerp. Om de vertraagde aankomst op Titan te compenseren, verstrekte NASA ook extra financiering voor een draagraket om de kruisfase van de missie te verkorten.
Het rotorvliegtuig, dat in 2034 op Titan moet aankomen, zal naar tientallen veelbelovende locaties op de maan vliegen, op zoek naar prebiotische chemische processen die zowel op Titan als op de vroege aarde voorkwamen voordat het leven zich ontwikkelde. Dragonfly is de eerste keer dat NASA een voertuig voor wetenschappelijke doeleinden op een ander planetair lichaam laat vliegen. Het rotorvliegtuig heeft acht rotoren en vliegt als een grote drone.
Dragonfly wordt ontworpen en gebouwd onder leiding van het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL) in Laurel, Maryland, dat de missie voor NASA beheert. Elizabeth Turtle van APL is de hoofdonderzoeker. Het team bestaat uit belangrijke partners van NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland; Lockheed Martin Space in Littleton, Colorado; NASA's Ames Research Center in Silicon Valley, Californië; NASA's Langley Research Center in Hampton, Virginia; Penn State University in State College, Pennsylvania; Malin Space Science Systems in San Diego, Californië; Honeybee Robotics in Pasadena, Californië; NASA's Jet Propulsion Laboratory in Zuid-Californië; CNES (Centre National d'Etudes Spatiales) in Parijs; het Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum (DLR) in Keulen, Duitsland; en JAXA (Japan Aerospace Exploration Agency) in Tokio. Dragonfly is de vierde missie in NASA's New Frontiers Program, dat wordt beheerd door NASA's Marshall Space Flight Center in Huntsville, Alabama, voor het Science Mission Directorate van het agentschap in Washington.
Bron: NASA
