Van alle onbeantwoorde vragen in de moderne wetenschap is de vraag of we alleen zijn in het heelal misschien wel de meest besproken. In een nieuw artikel wordt gekeken naar een andere manier waarop we geavanceerde beschavingen zouden kunnen ontdekken en de kern daarvan is de behoefte aan energie. Hoe geavanceerder een beschaving wordt, hoe groter de behoefte aan energie en een van de meest efficiënte manieren is volgens de huidige theorieën om de energie van een actief voedend zwart gat te benutten.
Het artikel suggereert dat een beschaving die materie in een zwart gat voedt, er energie van zou kunnen oogsten. En wat misschien nog spannender is: het proces zou binnen 17.000 lichtjaar waarneembaar kunnen zijn! De zoektocht naar intelligent leven buiten de aarde heeft wetenschappers, filosofen en zelfs kunstenaars door de eeuwen heen gefascineerd. Met honderden miljoenen sterren in onze Melkweg en miljarden andere sterrenstelsels in de kosmos lijkt de kans groot dat we daarbuiten andere beschavingen vinden.
De ontdekking van duizenden exoplaneten in de afgelopen decennia draagt bij aan de opwinding en daarom hebben onderzoekers radiotelescopen en ruimtesondes gericht op de zoektocht naar buitenaardse wezens. Projecten zoals SETI, de Search for Extraterrestrial Intelligence (zoektocht naar buitenaardse intelligentie) scannen de hemel op zoek naar ongewone patronen of berichten die een geavanceerde beschaving zouden kunnen onthullen, maar ondanks alle inspanningen is er een duidelijk gebrek aan succes.
Een andere benadering is het zoeken naar geavanceerde beschavingen op basis van hun energiesignaturen. Het is een innovatief idee om beschavingen te identificeren op basis van kunstmatige patronen in het elektromagnetische spectrum. We hebben zeker gezien hoe de energiebehoefte van de mens is toegenomen naarmate we geavanceerder zijn geworden en dus zouden theoretisch meer geavanceerde beschavingen energie moeten gebruiken op een schaal die veel groter is dan wat we op dit moment gebruiken. Het kan zijn dat beschavingen reusachtige megastructuren zoals Dyson-sferen gebruiken om energie van sterren op te vangen en dat de output hiervan of hun invloed op het licht van een ster waarneembaar is.
In een artikel, geschreven door Shant Baghram en gepubliceerd in Astrophysical Journal, begint het team met het categoriseren van beschavingen op de schaal van Kardashev. Deze schaal categoriseert geavanceerde beschavingen door hun technologische vooruitgang te meten op basis van de hoeveelheid energie die ze kunnen opvangen en gebruiken. Ze stellen ook een alternatieve schaal voor die gebaseerd is op de schaal van Kardashev en de afstand die een beschaving kan afleggen om de ruimte te verkennen.
Als een document dat puur gebaseerd is op een theoretisch model, nemen ze de categorie van geavanceerde beschavingen en onderzoeken ze het idee dat ze Dyson-sferen rond primordiale zwarte gaten kunnen gebruiken als energiebron. Een Dysonbol of Dyson-sfeer is een hypothetische megastructuur die rondom een ster gebouwd is. Door middel van een systeem van rond de ster draaiende satellieten, zou (bijna) alle energie van deze ster kunnen worden opgevangen. De eerste beschrijving van een dergelijke structuur is te vinden in de roman 'Star Maker' (1937) van de Britse schrijver en filosoof Olaf Stapledon. Later was het de Engels-Amerikaanse natuurkundige en wiskundige Freeman Dyson (geboren 1923) die de structuur verder beschreef en populariseerde door zijn artikel "Search for Artificial Stellar Sources of Infrared Radiation" uit 1960. Het team stelt ook observatietechnieken voor die kunnen worden gebruikt om dergelijke structuren te detecteren met behulp van infrarood en submillimeter signaturen. Ze beweren echter dat telescopen zoals ALMA (de Atacama Large Millimetre/Sub-millimeter Array) goed geplaatst zijn om waarnemingen te doen en zelfs om signaturen en misschien zelfs megastructuren te detecteren op afstanden van ongeveer 5,4 kiloparsecs (178 lichtjaar).
Bron: Universe Today
