The History of Meteoritics and Key Meteorite Collections: Fireballs, Falss and Finds

Dit boek is Special Publication 256 in de prestigieuze reeks van de Londense Geological Society en was een lang verwacht werk over de geschiedenis van het meteorieten fenomeen. Het is een essentieel geschiedkundig verslag van de wetenschappelijke benadering en classificatie van meteorieten en het opstarten van meteoriet verzamelingen in musea wereldwijd.

De geschiedenis van de eerste waarnemingen en bewaarde specimen sinds de Nogata val in Japan (891) en de Ensisheim val in Frankrijk (1492) wordt uitvoerig beschreven. Daarna zijn de wetenschappers uit de Renaissance en de 18de eeuw aan de beurt.

De studie van meteorieten blijkt al gauw een interdisciplinaire wetenschap en het werk van Ernst Chladni leidt in 1794 tot een verklaring dat meteorieten van kosmische afkomst zijn.

In 1798 bewezen Heinrich Brandes en Johann Benzenberg dat meteoren natuurverschijnselen zijn die zich voordoen in de bovenste lagen van de Aardse dampkring.

Het louter experimentele onderzoek begon in de 19de eeuw met wetenschappers zoals Gabriel Daubrée, Edward Howard, Johann Neumann, Karl Reichenbach en William Thomson. De term “meteoritics” om de wetenschappelijk onderzoek van meteorieten te beschrijven, dateert van 1915 en werd door de Amerikaanse geoloog Farrington in het leven geroepen.

Er zijn tevens aparte hoofdstukken betreffende de oorsprong van het zonnestelsel, de classificatie van meteorieten, tektiet, chondrulen, asteroïden en het Japanse programma om meteorieten te verzamelen op de Zuidpool sinds 1969.

Het boek bespreekt uitvoerig het ontstaan van de meteoriet collecties van musea in Berlijn, London, Moskou, New York, Parijs, Perth, het Vaticaan en Wenen. Een prachtige en goed geïllustreerde uitgave die niet mag ontbreken op de boekplank van elke “meteorite addict”!

Dit gebeurde vandaag in 1949

Het gebeurde toen

Op het Palomar-observatorium in de Amerikaanse staat Californië wordt in het bijzijn van ondermeer Edwin Powell Hubble de 200-inch Hale Telescope voor het eerst naar de sterren gericht. De hoofdspiegel van deze telescoop heeft een diameter van 5,08 meter waardoor deze telescoop op dat moment tweemaal zo groot was als de Hookertelescoop van het Mount Wilson-observatorium. De revolutionaire Hale telescoop werd genoemd naar de Amerikaanse astronoom George Ellery Hale die de telescoop ontwierp en de bouw ervan leidde. Tot 1976 was dit de grootste telescoop op Aarde. Vandaag de dag wordt deze telescoop nog steeds gebruikt voor astronomisch onderzoek.

Ontdek meer gebeurtenissen

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

Sociale netwerken