NGC objecten
NGC 40 werd ontdekt in 1788 door de Duits-Britse astronoom William Herschel en is een planetaire nevel in het sterrenbeeld Cepheus. Dit deep-sky object, dat ook gekend is onder de naam 'Caldwell 2', bevindt zich op een afstand van 3 500 lichtjaar van de Aarde en de leeftijd ervan wordt geschat op 4 500 jaar. Aan de hemelboog meet dit deep-sky object 0,6 boogseconden. NGC 40 heeft een helderheid van magnitude 12. De halo rondom NGC 40 is veel groter en is ontstaan door vroegere uitstotingen van gas. De centrale ster heeft een massa van ongeveer 0,7 maal die van de Zon en een oppervlaktetemperatuur van ongeveer 50 000 graden Celsius. Sterrenkundigen vermoeden dat er binnen 30 000 jaar van deze planetaire nevel enkel nog een witte dwerg ster zal overblijven. Waarnemers op een donkere locatie met kleinere telescopen of binoculairen zien NGC 40 als een wazige vlek. Om de centrale ster waar te nemen, is minstens een 20 centimeter telescoop nodig.
Sterrenbeeld: Cepheus
Magnitude: 12
Coördinaten:
- RA: 00h 13m
- DEC: +72° 31'
NGC 2022 is een planetaire nevel die we kunnen terugvinden in het sterrenbeeld Orion. Deze zwakke nevel bevindt in het noordelijke gedeelte van het sterrenbeeld tussen de sterren Betelgeuse (α-Orionis) en Meissa (λ-Orionis). NGC 2022 staat op een afstand van 8 000 lichtjaar van de Aarde en werd in 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. Deze planetaire nevel bestaat uit twee ringen van gas die werden uitgestoten door de centrale ster. De binnenste ring heeft een diameter van ongeveer 0,8 lichtjaar terwijl de buitenste, zwakkere ring een diameter heeft van 1,1 lichtjaar. De binnenste ring zet zich nog met een snelheid van 26 kilometer per seconde verder uit. Doordat deze planetaire nevel een helderheid heeft van magnitude 12,8 is deze waarneembaar met middelgrote of grote telescopen. De centrale ster in NGC 2022 heeft een helderheid van magnitude 16.
Sterrenbeeld: Orion
Magnitude: 12,8
Coördinaten:
- RA: 5h 42m
- DEC: +9° 5'
Het spiraalvormig sterrenstelsel NGC 4631 bevindt zich in het sterrenbeeld Jachthonden (Canes Venatici) en heeft een helderheid van magnitude van 9,8. Dit stelsel, dat ook gekend is onder de naam 'Caldwell 32', kreeg ook de bijnaam 'Whale Galaxy' aangezien sommige mensen in dit stelsel de vorm van een walvis zien. Dit sterrenstelsel staat op een afstand van 30 miljoen lichtjaar van de aarde en is ongeveer even groot als ons Melkwegstelsel. Binnenin NGC 4631 bevindt zich een centrale starburst, een gebied met intense stervorming. Binnenin het centrum van NGC 4631 zijn zoveel supernova's ontploft dat ze gas uit het vlak van het stelsel wegblazen. In de buurt van NGC 4631, iets ten noorden ervan, vinden we ook het zwakkere sterrenstelsel NGC 4627 terug. Ten zuiden van NGC 4631 vinden we dan weer het sterrenstelsel NGC 4656 terug. Deze drie stelsels maken deel uit van de NGC 4631 groep dat bestaat uit een vijftal sterrenstelsels.
NGC 246, ook bekend als de 'Skull Nebula', is een planetaire nevel in het sterrenbeeld Cetus (Walvis) met een magnitude van 10.9. De nevel bevindt zich 6° ten noordoosten van de ster Beta Ceti. Deze planetaire nevel bevindt zich op een afstand van 1 600 lichtjaar van de Aarde en werd op 27 november 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. De centrale ster die zich in deze nevel bevindt en deze heeft veroorzaakt, is van magnitude 12 en is een zogeheten 'witte dwerg'. Ten zuiden van NGC 246, onder de star Beta Ceti, vinden we ook het spiraalvormig sterrenstelsel NGC 247 terug. De diameter van de planetaire nevel NGC 246 wordt geschat op drie tot vier lichtjaar. Onder goede omstandigheden (maanloze nacht en geen last van lichtvervuiling) moet het mogelijk zijn om NGC 246 al waar te nemen met een 20 cm telescoop. Dit deep-sky object wordt het best waargenomen met een OIII-filter.
De planetaire nevel NGC 2438 in het sterrenbeeld Puppis (Achtersteven) heeft een schijnbare helderheid van magnitude van 10.8. Deze mooie nevel ligt vlakbij het Messierobject M46 maar de ster die NGC 2438 veroorzaakt heeft was geen lid van deze cluster. NGC 2438 is, vanaf de Aarde gezien, 1.1 boogminuut groot en staat ongeveer 2 900 lichtjaar van ons vandaan. De centrale ster, een witte dwerg, heeft een magnitude van 17.5 en heeft een temperatuur van 74 700 graden Celsius. Waarnemers hebben baat bij het gebruik van een UHC of OIII-filter bij lage en hoge vergrotingen om dit object goed te kunnen waarnemen. Deze planetaire nevel werd op 19 maart 1768 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 6826 is een kleine planetaire nevel in het sterrenbeeld Cygnus (Zwaan) die ook wel de 'Knippernevel' wordt genoemd. Deze bijnaam werd aan het object gegeven omdat, wanneer je wisselt tussen perifeer en direct kijken, je de nevel precies ziet aan en uit knipperen waardoor je de ene keer de centrale ster (direct) kan zien en de andere keer de nevel (perifeer) ziet. De nevel straalt met een magnitude van 8.8 terwijl de centrale ster een magnitude heeft van 10.2 heeft. Dit prachtig deep-sky object is 2 200 lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 6 september 1793 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
De planetaire nevel NGC 1535 in het sterrenbeeld Eridanus is van magnitude 9.6. Deze nevel is opgebouwd uit een heldere kleine ring met daarrond een halo. In grote instrumenten heeft de nevel een neongroene kleur. Vlakbij de eerste ring ligt in het noordoosten een klein sterretje van magnitude 15. De centrale ster zou een magnitude van 14 hebben. NGC 1535 werd op 1 februari 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. Dit deep-sky object bevindt zich op 1 500 lihctjaar van de Aarde.
De planetaire nevel NGC 2440 kan men terugvinden in het sterrenbeeld Puppis (Achtersteven) en is van magnitude 9.4. De vorm van de binnenste ring is ovaal maar het buitenste en het wat lichtzwakkere gedeelte is zeer grillig van vorm. In grote instrumenten heeft de nevel een neongroene kleur. De centrale ster in de planetaire nevel, een witte dwerg ster, is van magnitude 16 en is veel te zwak om waar te nemen met klassieke amateur-telescopen. Deze witte dwerg heeft een temperatuur van ongeveer 200 000 graden Celsius. NGC 2440 werd op 4 maart 1790 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
De planetaire nevel NGC 6210 in het sterrenbeeld Hercules is van magnitude 9.7. De bijnaam van deze planetaire nevel is de 'Schildpadnevel'. Deze nevel lijkt echter op geen enkel vlak op een schildpad. Deze nevel is 6 500 lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd in 1825 ontdekt door de Duits-Russische astronoom Friedrich Georg Wilhelm Struve. Het centrum van deze planetaire nevel wordt gekenmerkt door een zogeheten 'witte dwerg' ster met een magnitude van 12,9.
NGC 7662 is een prachtige planetaire nevel in het sterrenbeeld Andromeda van magnitude 8.6. De bijnaam van deze planetaire nevel is de 'Blauwe Sneeuwbal', een naam die het object niet ten onrechte gegeven is. De helderheid is niet egaal verdeeld over de hele nevel. De binnenste ring vertoond relatief veel details bij hoge vergrotingen. Het gebruik van de gepaste filters is ook noodzakelijk om dit object goed te kunnen waarnemen. Het is een relatief kleine nevel, slechts 2 boogminuten groot als je de halo meetelt. NGC 7662 ligt 1 800 lichtjaar van de Aarde en werd op 6 oktober 1784 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
Waarnemen
Deepsky
Catalogen
Gidsen
Hemelverschijnselen
Steun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1966
Lancering vanop de Bajkonoer lanceerbasis van de Russische ruimtesonde Loena 10. Deze satelliet wordt op 3 april 1966 de eerste kunstmatige satelliet van de Maan. Loena 10 verzamelde tijdens zijn missie gegevens over de sterkte van het magnetisch veld van de Maan, de stralingsgordels en de aard van maanstenen (die bleken vergelijkbaar met aardse basaltblokken). Belangrijk was vooral de ontdekking van de Mascons. Dit waren gebieden met een grote dichtheid die zich ter plaatse van de maria tot honderden kilometers diep onder het oppervlak uitstrekken. Foto: Roscosmos
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerker