De focuser is een eenvoudig type tandheugel en rondsel; het was een beetje stijf, maar gaf toch een goede controle. De vergroting van de zoeker is nul, met een kleine rode stip geprojecteerd op een helder scherm, en we vonden het heel gemakkelijk om hem uit te lijnen met de hoofdtelescoop. Een probleem met de focuser en de zoeker is dat hun positionering verkeerd aanvoelt als het gaat om het gebruik van de telescoop. We vonden dat de zoeker soms in de weg leek te zitten als we door het oculair keken; als hun posities op de buis zouden worden verwisseld, zou dat het gebruiksgemak verbeteren.
Om de kwaliteit van de optiek te controleren, richtten we de Heritage 100P eerst op Regulus in het sterrenbeeld Leeuw. Door het 25mm oculair bleef de ster een speldenpunt voor de centrale 60 procent van het beeld, maar daarbuiten ging het snel achteruit en vertoonde hij tekenen van coma. Over het algemeen waren de groothoekopnamen niet zo slecht; een feit dat werd bevestigd toen we ons richtten op het sterrenstelselpaar M81 en M82 in Ursa Major. Door het 10mm-oculair in te schakelen kregen we een beter beeld van M82's edge-on aspect, we konden er zelfs wat gevlekte structuur langs zien. Elders aan de hemel moesten we kijken naar M13, de bolhoop van het noordelijk halfrond: het groothoekbeeld van het 25mm-oculair was aangenaam, maar door de sterkere vergroting van het 10mm-oculair plus Barlow-objectief konden we een aantal sterren zien. De dubbelster Albireo liet prachtig contrasterende kleuren zien, vooral door het 10mm-oculair. Daarna richtten we ons op de grote hemellichamen van het zonnestelsel. Jupiter was klein, zelfs met het 10mm-oculair, maar we konden de equatoriale banden en de vier Galileïsche manen zien. Mars verraste ons: de Dobsonian onthulde een poolkap en schemerige markeringen op de kleine schijf van de planeet. Saturnus en zijn ringen waren een genot, met Titan en Rhea ook zichtbaar en we waren in staat om veel kraters op onze maan te zien, hoewel niet in groot detail. De Heritage 100P is een kleine, eenvoudige telescoop, maar hij kan mooie vergezichten opleveren zolang je realistische verwachtingen hebt.
Foto: Sky-Watcher
De sterrenhemel verkennen zonder veel gedoe
Als een telescoop te moeilijk is om op te zetten of te gebruiken, dan is de kans groot dat hij in onbruik raakt, het kan de eigenaar er zelfs van weerhouden om de nachtelijke hemel te verkennen. Dus doordat de Heritage 100P compact, licht (2,8 kg) en snel in gebruik is, kan hij gemakkelijk helpen om een levenslange interesse in het heelal om ons heen op te wekken. Ondanks zijn kleine formaat gaf hij toch een goed beeld van een reeks hemelwonderen. We vonden dat hij gemakkelijk op te bergen was en snel tevoorschijn te halen als de wolken optrokken. Bovendien kan de Heritage 100P dankzij zijn eenvoudige ontwerp op een terrastafel of een vergelijkbaar plat oppervlak worden geplaatst voor een snelle blik, waardoor hij ideaal is om de helderste nachthemelobjecten te laten zien op sociale evenementen.
Een rode puntzoeker is een redelijke keuze voor een telescoop van deze grootte, omdat hij eenvoudig te gebruiken en vrij licht is. Het voelde echter alsof hij in de weg zat bij het gebruik van de focuser, en als de telescoop verticaal gericht stond, was het niet gemakkelijk om door de zoeker omhoog te kijken. De Heritage 100P wordt geleverd met twee standaard oculairen, een 25mm voor 16x vergroting en een 10mm voor 40x vergroting. Het 25mm oculair voldeed, maar gaf geen scherp beeld over het hele veld, maar de 10mm tegenhanger gaf een prettig beeld. Er wordt ook een 2x Barlow lens meegeleverd. De houten altaz montering met één arm gaf een goede vrije beweging in azimut. De beweging van de hoogteas is soepel in gebruik en de spanning kan worden aangepast met een dikke knop aan de zijkant. De telescoop is aan de montering bevestigd met een Vixen-stijl stang en kan indien nodig worden verwijderd. De focuser is een basis tandheugel en rondsel en is geschikt voor 1,25-inch oculairen. Hij was een beetje stijf, maar redelijk soepel in gebruik. De positie van de focuser op de telescoopbehuizing leek een beetje onhandig en had beter verwisseld kunnen worden met de positie van de zoeker.
De 4-inch parabolische spiegel heeft een relatief snelle brandpuntsafstand van 400 mm, waardoor het systeem een brandpuntsverhouding heeft van f/4. De optiek presteerde redelijk goed voor zijn grootte en bood aangename beelden van doelen op de maan, planeten en helderdere deep-sky.
Bron: BBC Sky at Night
