Wat meteen opvalt aan de lichtgewicht AstroMaster 70AZ is de lengte van de buis, die 35-inch/900 mm meet. Vanuit het oogpunt van ontwerp is de AstroMaster 70AZ daardoor iets moeilijker te verplaatsen en op te bergen als hij niet wordt gebruikt. Daarom zijn de meeste concurrerende achromatische refractors aanzienlijk korter. Het helpt echter om een brandpuntsverhouding van f/13 te creëren, wat belangrijke voordelen heeft voor de optische prestaties bij het kijken naar planeten en de maan. Je kunt het daarom beter niet zien als een ontwerpfout, maar meer als een eigenschap. De AstroMaster 70AZ is een compleet pakket met alles wat een waarnemer nodig heeft. In de doos zit naast een verstelbaar statief ook een StarPointer finderscope en een L-vormige opstaande beelddiagonaal. Dit laatste maakt het veel gemakkelijker om staand waar te nemen in plaats van op je hurken, vooral wanneer de doelen zich boven het zenit bevinden. Het pakket bevat twee standaard Celestron Kellner-oculairen, een 20 mm met laag vermogen voor groothoekwaarnemingen (45x vergroting) en een 10 mm (90x vergroting) voor krachtige waarnemingen. Dit is een handmatige telescoop. Hoewel de standaard plastic alt-azimutlagers geen verrassing zijn, heeft de AstroMaster 70AZ een panhendel, wat ongewoon is voor een telescoop van deze lage prijs. Het wordt geleverd met een koppeling om het in positie te houden en aanpassingen te maken als je een doel in het gezichtsveld van de AstroMaster 70AZ probeert te houden.
Vrijwel geen chromatische aberratie
De AstroMaster 70AZ heeft een fysiek voordeel ten opzichte van concurrenten bij het kijken naar planeten en de maan. Veel achromatische refractietelescopen voor beginners hebben een vervelend neveneffect bij het kijken naar heldere objecten zoals planeten en de maan. Dit staat bekend als chromatische aberratie of 'valse kleur' en is zichtbaar als een paarse of roze halo rond planeten en de maan. De AstroMaster 70AZ omzeilt dat probleem met zijn ongewoon lange lengte, waardoor planeten en de maan er natuurlijk blijven uitzien. In mijn observaties van zowel Jupiter als Saturnus vond ik vrijwel geen spoor van valse kleur, die er in de AstroMaster 70AZ veel beter uitzag dan in een kortere refractor die ik in de buurt had. Gezien door het bredere 25mm oculair, dat verreweg het scherpste beeld gaf, waren de ringen van Saturnus duidelijk te zien, net als de manen van Jupiter. Wat me wel opviel is dat ondanks alle natuurlijk ogende kleuren, er toch wat schittering van Jupiter en de maan te zien was, de eerste gezien in de buurt van zijn heldere 'oppositie'. Er was altijd een beetje licht links en rechts van de reuzenplaneet, wat te wijten zou kunnen zijn aan het Amici-prisma in de opstaande beelddiagonaal. Ik vond de tandheugel en rondsel focuser gemakkelijk te gebruiken.
Perfect voor de maan en de planeten, niet voor deep-sky
Wat de AstroMaster 70AZ met zijn lange buislengte biedt voor het bekijken van planeten en de maan, neemt hij helaas weer weg als het gaat om deep sky objecten. Het diafragma van de AstroMaster 70AZ is slechts 2,76 inch/70 mm en de brandpuntsafstand ligt net onder f/13. Berekend door de brandpuntsafstand (900 mm) te delen door het diafragma (70 mm), maakt een lange brandpuntsverhouding een hogere vergroting en een smaller gezichtsveld mogelijk. F/13 is echter te laag. Dit betekent dat er te weinig licht in de optiek valt, waardoor de AstroMaster 70AZ het echt moeilijk heeft met deepskyobjecten. Sterrenclusters missen sprankeling en het Andromedastelsel (M31) is lang niet zo duidelijk als op telescopen die hiervoor zijn ontworpen, die meestal een brandpuntsverhouding van f/4 tot f/5 hebben. Die beperkte brandpuntsverhouding betekent ook dat de grensmagnitude van de AstroMaster 70AZ (de schijnbare magnitude van het zwakste object dat hij kan zien) slechts 11,7 is, wat een stuk lager is dan bij concurrerende telescopen. Optisch gezien is de AstroMaster 70AZ alleen het overwegen waard als je weinig verder wilt kijken dan planeten op de maan.
Lastig in gebruik
De AstroMaster 70AZ is een makkie om op te zetten, maar lastig in gebruik. De lichtgewicht buis wordt op het statief aangesloten via een inschuifbare Vixen-stijl zwaluwstaart die net lang genoeg is. Met 3,44 kg is dit geen bijzonder zware telescoop, hoewel hij in de meeste huizen waarschijnlijk het beste kan worden opgeborgen met het statief op halve hoogte en alleen uitgeschoven als hij buiten staat. Ondanks dat de AstroMaster 70AZ een steviger statief heeft dan veel andere statieftelescopen van zijn soort, is hij niet bijzonder gemakkelijk te richten en vast te zetten. Hij heeft last van overreach, terugslag en valt tijdens het manipuleren tussen verschillende doelen, waardoor het moeilijk is om een doel in het oculair te houden. Dat is helemaal niet ongewoon voor telescopen van deze lage prijs. De alt-az vergrendelingen doen inderdaad basiswerk en het enige wat de panhendel en koppeling kunnen doen is het probleem iets verminderen. De hele opstelling mist de precisie die hard nodig is bij het hoppen tussen objecten aan de nachtelijke hemel. Ondanks het feit dat de StarPointer zoeker met rode stip mooi dicht bij het oculair zit, helpt hij niet veel. Hij is van lage kwaliteit en bijna onmogelijk uit te lijnen met het beeldveld in het oculair. Het is dus veel moeilijker dan het zou moeten zijn om planeten (laat staan deep sky-objecten) in het beeldveld te krijgen. Dus hoewel de AstroMaster 70AZ een betaalbaar en verleidelijk voorstel lijkt, zal het waarschijnlijk zowel beginners frustreren die op zoek zijn naar een eenvoudig te gebruiken telescoop als meer ervaren waarnemers die op zoek zijn naar optische kwaliteit.
Waar kan je de Celestron AstroMaster 70AZ kopen?
Bron: Space.com/Jamie Carter
