Zon en Aarde: een unieke relatie

Dit boek gaat, zoals de titel het zegt, over de Zon en zijn relatie tot de Aarde. Het is een uitgave van Volkssterrenwact MIRA en beschikbaar bij, onder andere, de VVS en Stichting de Koepel. Na een inleiding van Frank Deboosere beginnen we meteen met het onstaan van onze Zon en het planetenstelsel.

Het volgende hoofdstuk gaat dan weer over de (huidige) structuur van onze ster. Voor de waarnemers onder ons is het derde hoofdstuk dan weer interessant: hoe de Zon veilig waarnemen. Na dit boeiende hoofdstuk bespreekt de auteur de zonnecyclus en tot slot komt de relatie Zon-Aarde (of beter Aarde-Zon) aan bod. Helemaal op het einde van het boek bevinden er zich ook verschillende bijlages, die zeker de moeite waard zijn om eens te bekijken. Zo vind men er een interessante vergelijking tussen de verschillende types van energieproductie. Hieruit leert men bijvoorbeeld dat zonne-energie de duurste vorm is, en windenergie de minst rendabele.

Kortom: een echte aanrader voor iedereen die het hoe en waarom van onze ster wilt begrijpen.

Auteur

Het boek werd geschreven door Jan Janssens. Als actief lid van de Werkgroep Zon van de Vlaamse Vereniging voor Sterrenkunde, waarvan hij enkele jaren werkgroepleider was, is hij de juiste persoon om de talrijke geheimen van de Zon te onthullen. Reeds in 1995 verscheen zijn eerste boek over de Zon, waarvan dit werk een vernieuwde versie is.

Hoofdstukken

1. Ontstaan en evolutie

In het eerste hoofdstuk bespreekt de auteur het ontstaan van sterren (in het bijzonder onze Zon) en planetenstelsels. Nadien heeft hij het over de huidige massa en samenstelling van onze Zon, de energieproductie, de vorm en de kleur. Ook de interstellaire beweging, de verdere evolutie en exoplaneten rond andere zonachtige sterren komen aan het bod.

2. De huidige structuur van de Zon

Het tweede hoofdstuk gaat over de structuur van de Zon. Eerst wordt er kort iets gezegd over helioseismologie om het inwendige van onze ster te observeren. Vervolgens heeft de auteur het over onder anderede de tachocline, de convectiezone, de fotosfeer en de chromosfeer. Ook wordt er gesproken over neutrino's (en hoe ze te onderzoeken) en de verschillende soorten zonneuitbarstingen.

3. Het waarnemen van de Zon

In het volgende hoofdstuk gaat de auteur dieper in op de verschillende methoden om de Zon te observeren. Zo krijg je vergelijkingen tussen verschillende soorten visuele "klassieke" filters (Baader, 1000 Oaks, Intes,...) en technieken om het zonnevlekkengetal te bepalen. Het tweede deel van het hoofdstuk gaat dan weer over de Zon in H-alpha (waterstof). Tot slot is er nog een deel over andere toestellen om onze ster te observeren (magnetograaf, coronagraaf,...) en professionele zonneobservatoria op Aarde en in de ruimte.

4. De zonnecyclus

Het vierde hoofdstuk gaat over de zonnecyclus. Na een korte inleiding en geschiedenis geeft de auteur uitleg over afgladden van zonnevlekkengetallen en afwijkingen op het normale cyclusverloop. Ook het voorspellen van het zonneminimum- en maximum komt aan bod. Tot slot is er nog een 'dagboek van een zonnecyclus'. Deze begint in mei 1996, het officiële begin van de cyclus, en eindigt in oktober 2003 (wanneer het boek gedrukt werd).

5. De relatie zon-aarde

Het laatste hoofdstuk gaat over de relatie Zon-Aarde. Eerst is er een uitleg over de structuur van onze atmosfeer en atmosferische verschijnselen. Vervolgens heeft de auteur het over het klimaat op Aarde, waaronder het beruchte  broeikaseffect. Tot slot is er nog een deel over ruimteweer (poollicht, geomagnetische stormen,...) en praktische toepassingen van de Zon (waaronder kernfusie).

6. Bijlagen

Buiten het 'officiële' boek zijn er ook nog verschillende aanvullingen op de 5 hoofdstukken. Zo is er een bijlage over atomen, protonen en elektronen en een over de proton-proton-cyclus. De andere bijlagen, in het totaal zijn het er 6, bevatten informatie over zonsverduisteringen, positiebepalingen van zonnevlekken en verscheidene vergelijkingstabellen. In deze laatste vind men bijvoorbeeld een overzicht van de grootste professionele zonneobservatoria, zonnesatellieten, visuele zonnefilters en een overzicht van de energiebronnen.

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken