Op 9 juli 2024 werd de eerste nieuwe Europese Ariane 6-raket met succes gelanceerd, waarmee de missie werd voltooid om verschillende uiteenlopende satellieten in een cirkelvormige baan om de aarde te brengen en de onafhankelijke toegang van Europa tot de ruimte te herstellen. De eerste vlucht, genaamd VA262, was een groot succes voor Europa en maakte de weg vrij voor de volgende Ariane 6-vlucht in 2024 en toonde aan dat de nieuwe zware raket in staat is om zijn doel te bereiken en satellieten en constellaties te lanceren.
Sinds de lancering hebben teams van ESA, ArianeGroup, CNES en Arianespace zich gebogen over gegevens van de lanceerplaats en gegevens die door de raket en zijn nuttige ladingen zijn teruggestuurd naar de aarde. Ze zijn begonnen met de analyse die de teams zal helpen om elk moment van de historische lancering te begrijpen en de prestaties van toekomstige vluchten te garanderen. Met de lancering van Ariane 6 is Europa terug in de ruimte met zijn eigen lanceercapaciteit.
De Ariane 6 steeg om 16:00 uur lokale tijd (21:00 uur CEST) op vanaf de Europese lanceerbasis in Frans Guyana. Ondanks dat het de allereerste vlucht van de raket was, werd de lancering op de geplande dag op tijd uitgevoerd en zonder problemen in de 'chronologie' van de lancering - de gedetailleerde volgorde van stappen in de uren en minuten die aftellen tot de lancering. De langverwachte choreografie van de lancering vond eindelijk plaats, waar het hele ontwikkelingsteam van de Ariane 6 naar had uitgekeken: de Vulcain 2.1-motor kwam tot leven en synchroon sprongen de armen die cryogene stuwstof aanvoerden open, het waterinjectiesysteem van het lanceerplatform werd geactiveerd en de boosters ontstoken. De boosters werden 137 seconden na de lancering losgekoppeld en de hoofdtrap ongeveer vijf minuten later. De motor van de bovenste trap werd vervolgens voor de eerste keer ontstoken om de Ariane 6 in een elliptische baan van 300 bij 600 km boven de aarde te brengen, waarmee het eerste grote resultaat werd bereikt: de afkoeling tijdens de vlucht en de eerste ontstekingen van de Vinci-motor en van de APU (Auxiliary Propulsion Unit).
Na een 'coasting'-fase van 35 minuten - een periode zonder stuwkracht van de hoofdmotor van de Vinci - startte de motor voor de tweede keer. Hiermee bewees Ariane 6's nieuwste functie, de heronsteekbare bovenste trap, zijn vermogen om de baan van de raket opnieuw vorm te geven en de snelheidstoename te maximaliseren. Deze tweede Vinci-boost draaide de baan van de Ariane 6 rond op 580 km, klaar om de acht satellietmissies rond de aarde in de ruimte te brengen. Robusta-3A, Replicator, Curium One, GRBBeta, CURIE, ISTSat-1, 3Cat-4 en OOV-Cube werden allemaal met succes in een baan om de aarde gebracht. De commando's werden ook verstuurd om de vijf experimenten aan boord te activeren, waarvan vele al indrukwekkende gegevens naar huis hebben gestuurd. YPSat, het experiment aan boord van het Young Professionals-netwerk van ESA, produceerde spectaculaire beelden en video's vanaf de scheiding van de fairing tot de lancering van de satelliet.
De laatste fase van de eerste lancering van Ariane 6 was een technische demonstratie, waarbij voor het eerst het gedrag van de bovenste trap onder microzwaartekracht werd getest dat op de grond niet kon worden getest. De APU ontbrandde voor de tweede keer, de werking werd toen afgebroken om redenen die nog onderzocht worden. Dit betekende dat de derde boost van de Vinci-motor niet kon plaatsvinden. Deze laatste boost zou de bovenste trap in een terugkeerbaan hebben gebracht om veilig door de aardatmosfeer op te branden. Gezien dit feit gedroeg de bovenste trap zich toen nominaal: de Vinci-motor werd niet opnieuw gestart en de software aan boord activeerde de 'passivering' van de bovenste trap, door alle energie aan boord te verwijderen om mogelijke explosies te voorkomen. Bijgevolg, en in overeenstemming met de verwachtingen, liet het lanceersysteem de twee terugkeercapsules aan boord niet los om te voorkomen dat er extra ruimtepuin zou ontstaan. Door deze complexe sequentie met succes uit te voeren, demonstreerde de Ariane 6 een optimale "back-up modus".
Het gedrag van de Ariane 6 tijdens de eerste vlucht heeft de teams veel vertrouwen gegeven in de geldigheid en de voorspellingen van de gebruikershandleiding van de Ariane 6 met betrekking tot de dynamische omgeving die voor de nuttige ladingen aan boord wordt gecreëerd. Alle satellietscheidingen werden nauwkeurig uitgevoerd en last but not least bleek het lanceerplatform na de start in prima staat te verkeren en bestand tegen de zeer hoge thermische en mechanische belastingen die gepaard gaan met de werking van de solid booster. De geconsolideerde analyse van alle vluchtgegevens zal het mogelijk maken om alle lanceringen en vluchtoperaties van de Ariane 6 nauwkeurig af te stellen en te verbeteren. Op basis hiervan zijn de teams begonnen met de voorbereidingen voor de tweede vlucht, die gepland staat voor het einde van het jaar met Arianespace als operator en aanbieder van lanceringsdiensten.
Foto: ESA - S. Corvaja
Bron: ESA
