Venera 7 was een baanbrekende ruimtevaartmissie van het Sovjet Venera-programma, dat tot doel had Venus te verkennen. Het onbemande ruimtevaartuig was de eerste succesvolle missie die een zachte landing maakte op een andere planeet en gegevens terugzond naar de aarde. De Venera 7 missie was een mijlpaal in de geschiedenis van de ruimtevaart. Deze missie leverde cruciale gegevens over de atmosfeer en oppervlakteomstandigheden van Venus, waarmee de Sovjet-Unie een belangrijke stap zette in de interplanetaire verkenning.
Vanwege de extreem hoge temperaturen en druk op Venus, werd de Venera 7 lander speciaal ontworpen om deze omstandigheden te weerstaan. Het totale gewicht van de Venera 7 missie was ongeveer 1.180 kilogram, waarvan de lander zelf ongeveer 490 kilogram woog. Het was uitgerust met een extra koeling en een sterkere behuizing. Venera 7 werd op 17 augustus 1970 in de ruimte gebracht en arriveerde op 15 december van datzelfde jaar bij de planeet Venus. Het onbemande ruimtevaartuig werd gelanceerd met een Russische Molniya-M raket vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan. De lander kwam neer op het noordelijke halfrond van Venus, op een relatief vlak gebied. Bij de landing kantelde de lander als gevolg van problemen met de parachute, waardoor de antenne niet optimaal gericht was naar de aarde. Desondanks slaagde Venera 7 erin om gegevens naar de aarde te sturen, wat een opmerkelijke prestatie was gezien de omstandigheden.
Venera 7 was het eerste ruimtevaartuig dat een zachte landing maakte op een andere planeet. Eerdere pogingen door zowel de Sovjet-Unie als de Verenigde Staten waren mislukt, waarbij voertuigen niet in staat waren om functionele data terug te sturen of de barre omstandigheden op Venus te overleven. Hoewel de lander beschadigd raakte bij de landing, bleef hij toch gedurende 23 minuten signalen uitzenden, waarvan 20 minuten vanaf het oppervlak van Venus. Dit was de eerste keer dat gegevens vanaf het oppervlak van een andere planeet werden teruggezonden naar de aarde. Venera 7 stuurde geen foto's terug naar de aarde, enkel wetenschappelijke data.
Venera 7 mat een oppervlaktetemperatuur van ongeveer 475°C, wat consistent was met de extreem hoge temperaturen die later werden bevestigd door andere missies. De metingen toonden een atmosferische druk aan van ongeveer 90 keer de aardse druk, wat aantoont dat de atmosfeer van Venus extreem dicht is. Hoewel Venera 7 zelf beperkte mogelijkheden had om de samenstelling van de atmosfeer te analyseren, droegen de metingen van temperatuur en druk bij aan het begrip van de kooldioxide-rijkdom van de atmosfeer. Latere analyses en missies bevestigden dat de atmosfeer van Venus voor meer dan 96% uit kooldioxide bestaat, met slechts sporen van andere gassen zoals stikstof en zwaveldioxide. De hoge oppervlaktetemperatuur en druk bevestigden dat Venus een extreem broeikaseffect ervaart, een inzicht dat later belangrijk zou zijn voor studies over klimaatsverandering op aarde. De metingen hielpen wetenschappers begrijpen hoe vergelijkbare planeten, zoals de aarde en Venus, zeer verschillende evolutiepaden kunnen volgen ondanks hun aanvankelijke overeenkomsten in grootte en samenstelling.
