Foto: NASA

NASA's InSight missie is afgelopen na meer dan vier jaar unieke wetenschap te hebben verzameld op Mars. Vluchtleiders van het Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Zuid-Californië konden na twee opeenvolgende pogingen geen contact maken met de Marslander, waardoor ze tot de conclusie kwamen dat de batterijen van het ruimtevaartuig geen energie meer hadden, een toestand die door ingenieurs "dead bus" wordt genoemd. NASA had eerder besloten de missie af te breken als de lander twee communicatiepogingen zou missen.

Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap zal voor de zekerheid blijven luisteren naar een signaal van de lander, maar het wordt op dit moment onwaarschijnlijk geacht dat hij iets van zich laat horen. De laatste keer dat InSight met de aarde communiceerde was op 15 december 2022.

"Ik heb de lancering en landing van deze missie gevolgd, en hoewel afscheid nemen van een ruimtevaartuig altijd triest is, is de fascinerende wetenschap die InSight heeft verricht reden voor een feestje," zei Thomas Zurbuchen, associate administrator van NASA's Science Mission Directorate in Washington. "Alleen al de seismische gegevens van deze Discovery Program-missie bieden enorme inzichten, niet alleen in Mars maar ook in andere rotsachtige lichamen, waaronder de aarde." Kort voor Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport, heeft InSight zich ten doel gesteld het diepe binnenste van Mars te bestuderen. De gegevens van de lander hebben details opgeleverd over de binnenste lagen van Mars, de verrassend sterke overblijfselen onder het oppervlak van de uitgestorven magnetische dynamo, het weer op dit deel van Mars en veel bevingsactiviteit.

De uiterst gevoelige seismometer, samen met de dagelijkse monitoring door het Franse ruimtevaartagentschap Centre National d'Etudes Spatiales (CNES) en de Marsquake Service van de ETH Zürich, heeft 1.319 marsbevingen ontdekt, waaronder bevingen veroorzaakt door meteorietinslagen, waarvan de grootste eind vorig jaar brokken ijs ter grootte van een rotsblok aan het licht bracht. Dergelijke inslagen helpen wetenschappers de leeftijd van het oppervlak van de planeet te bepalen, en de gegevens van de seismometer bieden wetenschappers een manier om de korst, de mantel en de kern van de planeet te bestuderen.

"Met InSight stond de seismologie voor het eerst sinds de Apollo-missies, toen astronauten seismometers naar de maan brachten, centraal bij een missie buiten de aarde", aldus Philippe Lognonné van het Institut de Physique du Globe de Paris, hoofdonderzoeker van de seismometer van InSight. "We hebben nieuwe wegen ingeslagen en ons wetenschapsteam kan trots zijn op alles wat we onderweg hebben geleerd." De seismometer was het laatste wetenschappelijke instrument dat aan bleef staan toen stof dat zich ophoopte op de zonnepanelen van de lander de energie ervan geleidelijk verminderde, een proces dat begon voordat NASA de missie eerder dit jaar verlengde.

"InSight heeft zijn naam meer dan waargemaakt. Als wetenschapper die zijn hele carrière Mars heeft bestudeerd, is het een sensatie om te zien wat de lander heeft bereikt, dankzij een heel team van mensen over de hele wereld die hebben geholpen om deze missie tot een succes te maken," zei Laurie Leshin, directeur van JPL, dat de missie beheert. "Ja, het is triest om afscheid te nemen, maar de nalatenschap van InSight zal voortleven, informeren en inspireren." Alle Marsmissies worden geconfronteerd met uitdagingen, en InSight was niet anders. De lander was uitgerust met een zelfhappende spike - bijgenaamd "de mol" - die bedoeld was om 5 meter diep te graven en een met sensoren geladen koord te volgen dat de warmte op de planeet zou meten, zodat wetenschappers konden berekenen hoeveel energie er was overgebleven van de vorming van Mars.

Ontworpen voor de losse, zanderige grond van andere missies, kon de mol geen grip krijgen op de onverwacht klonterige grond rond InSight. Het instrument, dat werd geleverd door het Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum (DLR), begroef zijn 40 centimeter lange sonde uiteindelijk net iets onder het oppervlak en verzamelde onderweg waardevolle gegevens over de fysieke en thermische eigenschappen van de Marsbodem. Dit is nuttig voor eventuele toekomstige menselijke of robotmissies die ondergronds proberen te graven.

De missie heeft de mol zoveel mogelijk begraven dankzij ingenieurs van JPL en DLR die de robotarm van de lander op inventieve wijze hebben gebruikt. De arm was in eerste instantie bedoeld om wetenschappelijke instrumenten op het Martiaanse oppervlak te plaatsen, maar hielp ook stof te verwijderen van de zonnepanelen van InSight toen het vermogen begon af te nemen. Tegen de verwachting in besloot de missie dat ze tijdens winderige dagen vuil uit het schepje op de panelen konden strooien, zodat de vallende korrels het stof voorzichtig van de panelen konden vegen.

"We hebben InSight de afgelopen vier jaar beschouwd als onze vriend en collega op Mars, dus het is moeilijk om afscheid te nemen," zei Bruce Banerdt van JPL, de hoofdonderzoeker van de missie. "Maar het heeft zijn welverdiende pensioen verdiend."

JPL beheert InSight voor NASA's Science Mission Directorate. InSight maakt deel uit van NASA's Discovery Program, beheerd door het Marshall Space Flight Center in Huntsville, Alabama. Lockheed Martin Space in Denver heeft het InSight ruimtevaartuig gebouwd, inclusief de kruistrap en de lander, en ondersteunt de operaties van het ruimtevaartuig voor de missie.

Verschillende Europese partners, waaronder het Franse CNES en het Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum (DLR), ondersteunen de InSight-missie. CNES heeft het Seismic Experiment for Interior Structure (SEIS) instrument aan NASA geleverd, met als hoofdonderzoeker het IPGP (Institut de Physique du Globe de Paris). Belangrijke bijdragen voor SEIS kwamen van het IPGP; het Max Planck Instituut voor onderzoek van het zonnestelsel (MPS) in Duitsland; het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie (ETH Zürich) in Zwitserland; het Imperial College London en de Universiteit van Oxford in het Verenigd Koninkrijk; en JPL. DLR leverde het instrument Heat Flow and Physical Properties Package (HP3), met aanzienlijke bijdragen van het Centrum voor Ruimteonderzoek (CBK) van de Poolse Academie van Wetenschappen en Astronika in Polen. Het Spaanse Centro de Astrobiología (CAB) leverde de temperatuur- en windsensoren.

Bron: NASA

Kris Christiaens

K. Christiaens

Medebeheerder & hoofdredacteur van Spacepage.
Oprichter & beheerder van Belgium in Space.
Ruimtevaart & sterrenkunde redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 1967

Het gebeurde toen

De Amerikaanse ruimtesonde Lunar Orbiter 3 slaat te pletter op de Maan. Alvorens dit onbemande ruimtetuig te pletter sloeg op de Maan stuurde deze ruimtesonde 149 overzichtsopnamen en 477 detailopnamen van de Maan terug naar de Aarde. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

100%

Sociale netwerken