Iedereen kan NLC's of 'oplichtende nachtwolken' observeren. Er is geen telescoop of andere dure apparatuur voor nodig. Het enige wat je nodig hebt, is een mooi open zicht in de richting van de zonsondergang. Maar hoe rapporteer je nu een waarneming van een NLC? Wat moet er in staan? We zochten het even voor u uit en geven in dit artikel een voorbeeldwaarneming.
Laten we beginnen met de hoogte van de NLC's en de richting of azimuth van de NLC's. De azimuth wordt geteld vanaf het Noorden zo draaiend naar de andere windstreken zodat men 360° heeft, zo is Noord 0°, Oost 90°, Zuid 180° en West 270°. Daarna kijken we naar de maximale hoogte van de NLC's, dit kan bvb op 20° boven de horizon zijn.
Na de twee eenvoudig te meten parameters gaan we over naar de helderheid van de NLC's, deze heeft 5 verschillende schalen:
Naast de helderheid is ook de structuur van belang, deze doen zich voor in 4 verschillende makkelijk te herkennen types:
De 4 structuurtypes.
Héél uitzonderlijk kan het zijn dat er zich op het moment bij NLC's een aurora of poollicht voordoet. Dit dient uitdrukkelijk vermeld te worden in de waarneming indien dit het geval is!
Je kan dit fenomeen ook op de gevoelige plaat vastleggen, een SLR camera is hiervoor het best geschikt (zie astrofotografie) aangezien deze camera lang kan belichten. De camera plaats je best op een stevige ondergrond of op een statief. De belichting varieert van 2 tot 10 seconden met een 200 ASA filmpje met een camera f-waarde van 1.8. De standaardlens van 50 mm heeft het beste resultaat. De foto's kunt u bij de waarneming plaatsen of gebruiken bij het opstellen van de waarneming om hoogteschattingen beter te bepalen.
Waarneming NLC's op 14 juli 2006 waarnemingstijd: 23h00-0h00 Azimith: 300° (NW) Max. hoogte: 45° Helderheid: 4, NLC was zeer goed zichtbaar tegen de achtergrond, er waren visueel zeer veel details te zien.
Oprichter & beheerder van Spacepage & Poollicht.be
Sterrenkunde en ruimteweer redacteur.
Vanop de Cape Canaveral lanceerbasis lanceren de Verenigde Staten de Explorer 2 satelliet. Door een probleem met de vierde rakettrap van de Juno I raket raakte de satelliet niet tot in een baan om de Aarde. Explorer 2 werd uitgerust met een Geigerteller voor het meten van kosmische straling en woog net als zijn voorganger zeven kilogram. Foto: NASA
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.