De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft voor de eerste maal zijn nieuwe maanraket, het Space Launch System (SLS), naar buiten gerold en naar het lanceercomplex gebracht. De meer dan 100 meter lange raket werd de afgelopen maanden voor de eerste maal geassembleerd in de Vehicle Assembly Building (VAB) op het Kennedy Space Center in Florida en is nu voor het eerst naar buiten gerold. Deze gigantische raket moet in mei 2022 voor het eerst gelanceerd worden tijdens de onbemande Artemis 1 missie.
Tijdens de start van de assemblage werden op 21 november 2020 de eerste segmenten van de twee boosterraketten aan elkaar bevestigd op een mobiele lanceerplatform. De eerste onderdelen (aft segments) van de twee boosterraketten werden per trein naar het Kennedy Space Center overgebracht en werden gebouwd door het Amerikaanse bedrijf Northrop Grumman in Utah. Het ontwerp van deze boosterraketten werd in het verleden ook al gebruikt bij het Space Shuttle programma. Later arriveerden ook de andere onderdelen op het Kennedy Space Center zoals de Core Stage dat de basis vormt van deze krachtige raket en uitgerust is met vier krachtige RS-25D raketmotoren die ook werden gebruikt tijdens het Space Shuttle ruimteprogramma. Bovenop de Core Stage bevindt zich de Interim Cryogenic Propulsion Stage (ICPS) dat de Orion ruimtecapsule op weg moet brengen naar de maan. De assemblage van het eerste Space Launch System (SLS) vond plaats in de Vehicle Assembly Building (VAB) waar in het verleden ook de verschillende onderdelen van de Saturn V maanraketten uit het Apollo programma en Space Shuttles werden geassembleerd. Wanneer beide boosterraketten van het Space Launch System (SLS) tot ontbranding worden gebracht, produceren deze meer stuwkracht dan veertien Boeing 747 vliegtuigen. Het gehele Space Launch System (SLS) is maar liefst bijna 100 meter hoog en zal 15% meer stuwkracht hebben dan de Saturn V maanraket uit de jaren '60. Terwijl de lichtste variant (Block 1) van het Space Launch System (SLS) vrachten tot 95 ton tot in een lage baan om de aarde moet kunnen brengen, kan een zwaarste variant (Block 2) vrachten tot 130 ton tot in een lage baan om onze planeet brengen.
Voor NASA en zijn Artemis ruimteprogramma is de volledige assemblage van het Space Launch System een belangrijke mijlpaal. Zo wil NASA in mei 2022 het Space Launch System (SLS) een eerste maal lanceren tijdens de Artemis 1 missie. Tijdens deze onbemande testmissie moet het Space Launch System (SLS) de nieuwe Orion ruimtecapsule in een retrograde baan om de maan brengen. Met deze onbemande testvlucht wil NASA de lifesupport-systemen van de Orion ruimtecapsule en de bijhorende Europese servicemodule uitvoerig testen en evalueren. De European Service Module (ESM) is de Europese bijdrage aan de Orion ruimtecapsule en gebruikt technologie dat afkomstig is van de Europese Automated Transfer Vehicles (ATV) die in het verleden bevoorrading brachten naar het ISS ruimtestation. De Artemis I missie zal minstens 26 dagen duren waarna de onbemande capsule moet terugkeren naar de aarde. Deze testvlucht had normaal al in 2016 moeten plaatsvinden maar werd verschillende malen uitgesteld als gevolg van problemen met de nieuwe Orion ruimtecapsule en het Space Launch System (SLS). Indien deze onbemande testvlucht probleemloos verloopt en zowel de ruimtecapsule alsook het Space Launch System (SLS) betrouwbaar blijken te zijn, wil NASA in 2023 voor het eerst mensen in de ruimte brengen met het Space Launch System (SLS) tijdens de Artemis 2 missie. Het doel van NASA's Artemis ruimteprogramma is om in 2024 opnieuw mensen op de maan te brengen. In 2020 had NASA al 18,6 miljard dollar uitgegeven aan de ontwikkeling van het Space Launch System (SLS), exclusief de nieuwe Orion ruimtecapsule. Tijdens de Artemis 1 missie zal het eerste Space Launch System ook dertien kleine satellieten in de ruimte brengen.
Het Space Launch System was de eerste geassembleerde raket die uit de VAB kwam gerold sinds de laatste Space Shuttle missie in 2011. Het transport van het 2,5 miljoen kilogram zware Space Launch System van de VAB assemblagehal naar het Launch Complex 39 duurde 11 uur en werd uitgevoerd met de crawler-transporter dat in de jaren '60 speciaal werd ontwikkeld voor het transport van zware raketten en ruimtevaartuigen. Nu het eerste Space Launch System raket voor het eerst naar het lanceercomplex werd gebracht, gaat NASA de raket onderwerpen aan tal van cruciale tests tijdens een zogeheten "wet dress rehearsal". Zo wil men de 'core stage' van deze raket ook voor de eerste maal voltanken met brandstof die bestaat uit vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof. Dit zal maar liefst acht uur duren. Ter vergelijking: het vullen van de Space Shuttle met brandstof duurde slechts 2,5 uur. Wanneer deze cruciale tests afgelopen zijn, zal men de raket terugbrengen naar de Vehicle Assembly Building (VAB) zodat men de raket en de Orion ruimtecapsule kan klaarmaken voor de lancering. Sinds 2012 spendeerde NASA al 18,8 miljard dollar aan de ontwikkeling van het Space Launch System.