Toon items op tag: weersatelliet

Rusland heeft op vrijdag 11 december 2015 met succes een nieuwe weersatelliet in de ruimte gebracht die civiele en militaire meteorologen moet helpen om betere weersvoorspellingen te maken. De Elektro-L 2 satelliet vertrok om 14u45 Belgische tijd vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan en werd met behulp van een Zenit 3F draagraket in een geostationaire baan om de Aarde gebracht. 

Volgens de Amerikaanse luchtmacht (USAF) is op 3 februari 2015 een twintig jaar oude weersatelliet in een baan om de Aarde uit elkaar gespat. Hierdoor zouden nu meer dan veertig brokstukken aan ruimteafval extra rond de Aarde cirkelen. Hoe het komt dat deze satelliet uit elkaar is gespat, is nog onduidelijk.

Vanop het Tanegashima Space Center in Japan werd op dinsdag 7 oktober 2014 de Himawari 8 weersatelliet succesvol in de ruimte gebracht. Deze nieuwste meteorologische kunstmaan werd met behulp van een H-2A draagraket in een geostationaire overdrachtbaan gebracht en moet vanuit de ruimte ondermeer tropische stormen en onweersbuien gedetailleerd in beeld brengen.

Er zijn sterke aanwijzingen dat een kleine Russische satelliet in een baan om de Aarde is gebotst met een stuk ruimtepuin afkomstig van een Chinese weersatelliet. De botsing zou hebben plaatsgevonden op 22 januari 2013. Het is echter nog niet duidelijk of de Russische satelliet enkel schade opliep of deze helemaal onbruikbaar is.

Een Russische Sojoez draagraket heeft op maandag 17 september 2012 succesvol de Europese MetOp B weersatelliet in de ruimte gebracht. De instrumenten aan boord van MetOp B moeten bijdragen leveren tot het verbeteren van weersvoorspellingen. De verkregen gegevens zullen ook gebruikt worden voor klimaatstudies.

Een geostationaire satelliet is een kunstmaan die zich in een zogenaamde ‘geostationaire baan’ rond de Aarde bevindt. In een geostationaire baan lijkt een kunstmaan, of ander object, stil te staan ten opzichte van het aardoppervlak. De omlooptijd van een geostationaire satelliet bedraagt 23 uur en 56 minuten en in die tijd legt een geostationaire satelliet een afstand af van ongeveer 256 000 kilometer.

Europa heeft op donderdag 5 juli 2012 met succes twee satellieten in de ruimte gebracht. Vanop het Centre Spatial Guyanais in Frans-Guyana vertrok om 23u36 Belgische tijd de 63ste Ariane 5 draagraket. Zoals gewoonlijk werden de twee, op vaste brandstof werkende, hulpraketten iets meer dan twee minuten na de start van de lancering boven de Atlantische Oceaan afgestoten.

China heeft op vrijdag 13 januari met succes een geostationaire weersatelliet in de ruimte gebracht. Vanop het Xichang Satellite Launch Center vertrok om 01u56 Belgische tijd de 23ste CZ-3A draagraket met in zijn vrachtruim de FengYun-2F kunstmaan. Net als zijn voorgangers werd ook de FengYun-2F weersatelliet ontwikkeld door de Shangai Academy of Space Flight Technology (SAST) en de China Academy of Space Technology (CAST).

De Amerikaanse TIROS-1 kunstmaan was ‘s werelds eerste succesvolle weersatelliet. Deze eerste Television Infrared Observation Satellite (TIROS) ging op 1 april 1960 de ruimte in en zond als eerste vanuit een baan om de Aarde televisiebeelden terug naar de Aarde van het weer. De kunstmaan werd ontworpen en gebouwd door de Radio Corporation of America (RCA) onder toezicht van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA en de U.S. Army Signal Research and Development Laboratory in New Jersey.

Een satelliet, of ook vaak kunstmaan genoemd, is een object dat zich in een baan om een hemellichaam bevindt en kan zowel een natuurlijke maan zijn of ook een onbemand toestel dat door de mens gebouwd en in de ruimte gebracht werd. De eerste satelliet die door de mens in een baan om de Aarde werd gebracht, was de kleine Russische Spoetnik die een gewicht had van 84 kilogram en op 4 oktober 1957 vanop de Bajkonoer lanceerbasis gelanceerd werd.