Toon items op tag: stellaire

ESO’s Very Large Telescope (VLT) heeft de meest gedetailleerde opname tot nu toe gemaakt van een spectaculair gedeelte van de stellaire kraamkamer NGC 6357. De foto toont tal van hete, jonge sterren, gloeiende gaswolken en vreemde stofformaties die door ultraviolette straling en sterrenwinden zijn gevormd. Diep in de Melkweg, in het sterrenbeeld Schorpioen, ligt NGC 6357 (1), een gebied in de ruimte waar nieuwe sterren worden geboren uit chaotische wolken van gas en stof (2).

Een stellaire verbinding of een bewegende groep is een erg losse sterrenhoop, veel losser dan open en bolvormige sterrenhopen. Stellaire verbindingen bevatten in de meeste gevallen 10 tot 100 sterren. De sterren delen de zelfde oorsprong maar zijn niet met de zwaartekracht gebonden en bewegen samen verder door de ruimte.

Eta Carinae is een fascinerende en mysterieuze ster die te vinden is in de Carinanevel vanaf het zuidelijk halfrond op 7500 lichtjaar. Met ongeveer een honderd zonnemassa’s is deze veranderlijke hyperreus de zwaarst bekende en produceert vijf miljoen keer meer energie per seconde dan onze zon. Tussen de jaren 1838 en 1858 vlamde de ster op en heeft tijdens een mysterieuze explosie zijn gasomhulsels weggeblazen waardoor dit één van de helderste sterren werd aan de zuidelijke hemel. In die tijd wedijverde Eta Carinae zelfs met Sirius om de helderste ster te zijn. Momenteel ligt deze ster verborgen in zijn eigen nevel, de Homunculusnevel, en is vanaf de aarde nog net met het blote oog zichtbaar met zijn magnitude 6.2.

Sterrenhopen zijn groepen sterren die verbonden zijn door de zwaartekracht. Twee type sterrenhopen kunnen onderscheiden worden: bolvormige sterrenhopen die erg dicht zijn en honderden of duizenden erg oude sterren bevat, terwijl open sterrenhopen minder dan honderd leden bevatten en meestal erg jong zijn.