De eerste mens die ooit een ruimtewandeling heeft uitgevoerd, de Rus Alexei Leonov, is op vrijdag 11 oktober 2019 op 85-jarige leeftijd overleden. Op 18 maart 1965 begaf Alexei Leonov zich als eerste mens ooit buiten een ruimtecapsule en voerde hij gedurende twaalf minuten lang 's werelds eerste ruimtewandeling uit. Na zijn historische en risicovolle Voskhod 2 missie ging Leonov in 1975 nog een tweede keer de ruimte in tijdens de Apollo-Soyuz ruimtemissie.
De kans is heel groot dat aanstaande zondag, 16 februari 2014, een afgedankte militaire Sovjet-satelliet ongecontroleerd zal opbranden in de atmosfeer van de Aarde. Het is niet uitgesloten dat hierbij bepaalde brokstukken op Aarde gaan neerkomen.
Iedereen heeft ongetwijfeld wel al foto's of beelden gezien van Amerikaanse astronauten die wandelen op de Maan. Het Amerikaanse Apollo Maanprogramma is dan ook nog steeds de grootste verwezenlijking van de mensheid op vlak van bemande ruimtevaart. Wat bij het grote publiek echter niet vaak geweten is, is dat de Sovjet-Unie eind de jaren '60 en begin de jaren '70 eveneens beschikten over een eigen krachtige Maanraket, een Sojoez 7K-LOK ruimtecapsule die de kosmonauten naar de Maan moest brengen en een bijhorende Maanlander.
Spoetnik 2 was 's werelds tweede ruimtetuig dat in een baan om de Aarde gebracht werd. Net geen maand na de lancering van de eerste Spoetnik lanceerde de Sovjet-Unie op 3 november 1957 met succes de Spoetnik 2 kunstmaan die het Westen opnieuw deed schrikken aangezien zich aan boord van 's werelds tweede ruimtetuig voor het eerst een levend wezen bevond.
Luna 3 was het derde onbemande ruimtetuig uit het Sovjet-Luna ruimteprogramma en was de eerste kunstmaan ter wereld dat beelden terugstuurde naar de Aarde van de achterkant van de maan. De Sovjet-Unie zette dankzij deze Luna 3 ruimtesonde een grote stap voorwaarts in de exploratie van de maan en zorgde voor grote wetenschappelijke opschudding toen het de eerste beelden vrijgaf van de achterkant van de maan.
Luna 16 is ongetwijfeld één van Rusland's grootste onbemande ruimtevaart successen. Tijdens deze missie werd met succes een lander op het maanoppervlak gebracht waarna een kleinere sonde een bodemstaal van het maanoppervlak terug naar de Aarde bracht. Dit was, na de Apollo 12 en Apollo 13 missies, het derde tuig dat bodemstalen van de maan terug naar de Aarde bracht. Hierdoor werd Rusland het tweede land in de wereld dat beschikte over een staal van een ander hemellichaam.
Na het succes van de eerste Russische Lunokhod maanwagen in 1970 werd op 8 januari 1973 een tweede Lunokhod maanrover gelanceerd. Net zoals bij de eerste Lunokhod missie werd ook deze tweede Sovjet-maanwagen naar het oppervlak van de maan gebracht in een speciaal ontworpen lander dat de naam Luna 21 kreeg.
De exploratie van de planeet Mars is altijd al een zeer belangrijk onderdeel geweest binnen de ruimtevaart en de verkenning van het zonnestelsel. Doorheen de jaren zijn ruimtevaartnaties als de Verenigde Staten, Rusland, Europa en Japan er in geslaagd om ruimtetuigen in een baan om de 'rode planeet' te brengen of wagentjes te laten rondrijden op het Marsoppervlak. De weg naar Mars verliep echter niet altijd zonder problemen. Zo is gebleken dat minder dan de helft van alle ruimtetuigen die men naar Mars stuurde, slaagde in zijn opzet. Vaak liep het al mis bij de lancering of verloor men het contact met ruimtesondes die op weg waren naar Mars.
Lunokhod 1 was de eerste van twee onbemande wagentjes die door de Sovjet-Unie ontwikkeld werden en tot op het oppervlak van de maan gebracht werden. Het ruimtetuig dat de Lunokhod 1 maanwagen tot op de maan bracht, kreeg de naam Luna 17 en werd op 10 november 1970 gelanceerd vanop de Baikonur lanceerbasis in Kazachstan.
Na het succes van de eerste bemande Vokhod ruimtemissie werd op 18 maart 1965 een tweede bemande Voskhod capsule in de ruimte gebracht. Ditmaal bevonden er zich twee kosmonauten aan boord van het ruimtetuig en werd voor het eerst in de geschiedenis van de ruimtevaart een ruimtewandeling uitgevoerd. Later zou echter blijken dat deze missie bijna was uitgedraaid in een ramp.
De Italiaanse sterrenkundige Annibale de Gasparis ontdekt vanuit Napels de planetoïde 10 Hygiea. De ruimterots Hygiea is de op vier na grootste planetoïde in de planetoïdengrodel en heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 400 kilometer. Hygiea draait in iets meer dan vijf en een half jaar rond de zon in een ellipsvormige baan. Ze bevindt zich gemiddeld ongeveer 3,2 astronomische eenheden van de zon, in de buitenste delen van de planetoïdengordel. Deze planetoïde behoort tot de C-type planetoïden wat betekent dat ze rijk is in koolstof en koolstofhoudend materiaal en een zeer donker oppervlak heeft. Ook zijn waterhoudende mineralen ontdekt, die erop wijzen dat in het verleden de temperatuur hoog genoeg moet zijn geweest om waterijs te doen smelten.
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.