Na het succes van de eerste commerciële ISS-bevoorradingsvlucht, die werd uitgevoerd door het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX, maakt men zich in ruimtevaartkringen klaar voor een nieuwe historische ruimtevlucht. Zo is China van plan om in de maand juni, wellicht rond 15 of 16 juni, de Shenzhou-9 ruimtecapsule te lanceren met aan boord drie Chinese ruimtevaarders.
Net als het Saljoet 3 ruimtestation maakte het Saljoet 5 ruimtestation eveneens deel uit van het Russische militaire Almaz ruimtestationprogramma. Om zijn ware aard te verbergen, kreeg dit ruimtestation door de Sovjet-Unie de naam Saljoet 5 terwijl dit eigenlijk ‘OPS-3’ heette. Uiteindelijk zou Saljoet 5 het laatste Russische militaire ruimtestation zijn in een baa nom de Aarde.
Het Russische Saljoet 3 ruimtestation werd op 25 juni 1974 in de ruimte gebracht. Om Westerse waarnemers op het verkeerde spoor te brengen over het bestaan van een geheim militair ruimtestationprogramma kreeg dit ruimtestation de naam Saljoet alhoewel het eigenlijk deel uitmaakte van het Russische militaire Almaz ruimteprogramma.
Saljoet 4, ook gekend onder de benaming 'DOS-4', maakte deel uit van het Russische Saljoet ruimteprogramma en was het vierde ruimtestation dat werd ontworpen en gebouwd door de Sovjet-Unie. Dit civiele ruimtestation werd op 26 december 1974 probleemloos in een baan om de Aarde gebracht vanop de Bajkonoer lanceerbasis waarna dit ruimtestation tweemaal langdurig werd bemand. Saljoet 4 was oorspronkelijk een copy van zijn voorganger, Saljoet 3, maar in tegenstelling tot zijn voorganger bleek het verdere verloop van dit ruimtestation wel een groot succes te zijn.
Het eerste ruimtestation dat in een baan om de Aarde werd gebracht, was het Russische Saljoet 1. Dit ruimtestation werd op 19 april 1971 in de ruimte gebracht door een krachtige Proton raket vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan. Het Saljoet 1 ruimtestation werd ontworpen en gebouwd om de nooit eerder gebruikte technologie te testen en te demonstreren en om daarnaast ook experimenten in uit te voeren. Ook wou men met dit ruimtestation onderzoeken hoelang ruimtevaarders in een baan om de Aarde konden verblijven.
De Duitse sterrenkundige Albert Marth ontdekt vanuit het South Villa Observatory in Londen de planetoïde 29 Amphitrite. Deze planetoïde heeft een gemiddelde diameter van 212 kilometer en heeft een oppervlak met een hoog albedo waardoor deze een helder oppervlak heeft. Uit sterbedekkingen is gebleken dat de planetoïde Amphitrite mogelijk een natuurlijke satelliet heeft. De naam van deze planetoïde verwijst naar de naar godin Amphitrite die in de Griekse mythologie de vrouw van Poseidon was, de god van de zee.
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.