Toon items op tag: onregelmatige

Nereïde werd in 1949 ontdekt door Gerard Kuiper en is de derde grootste maan van Neptunus. Veel informatie over dit object hebben wetenschappers niet aangezien de Voyager 2 ruimtesonde zich op een afstand van 4,7 miljoen kilometer bevond van deze maan toen het tuig langs Neptunus vloog. Opvallend aan deze onregelmatige maan is zijn hoge excentriciteit waardoor dit object zich op een bepaald moment op slechts 1 372 000 kilometer van Neptunus bevindt en op andere momenten 9 655 000 kilometer van de gasreus verwijderd is.

Ongeveer één tiende van alle sterrenstelsels heeft een onregelmatige structuur. Dit wil dus zeggen dat ze geen spiraal- of ellipsvorm hebben. Binnen deze onregelmatige sterrenstelsels bestaan ook verschillende subcategorieën. Eén van de bekendste en grootste categorie is zijn de 'magellaanse onregelmatige sterrenstelsels'. Naast deze grote subgroep bestaan er ook nog 'blauwe compacte sterrenstelsels' en verschillende andere sterrenstelsels die zodanig onregelmatig zijn van structuur dat ze geen eigen categorie hebben.

Sterrenstelsels bevinden zich niet alleen in het universum maar maken vaak deel uit van een groep die men een cluster heet. In deze clusters bevinden zich ook tal van bolhopen en gaswolken. De clusters zelf maken op hun beurt ook deel uit van reusachtige groepen die men superclusters noemt en die tot de grootste structuren uit het universum behoren.

Edwin Hubble (1889 – 1953) was één van de grootste astronomen uit de geschiedenis. Hij werd niet enkel bekend door zijn Hubble-constante maar hij was ook de man die in 1923 kon bewijzen dat vreemde 'spiraalnevels' eigenlijk sterrenstelsels zijn. Hubble fotografeerde als eerste enkele sterrenstelsels vanop de Mount Wilson sterrenwacht in Californië. Op deze manier kon hij voor het eerst de structuur waarnemen van deze objecten.