Surveyor 4 was de vierde Maanlander uit het Amerikaanse Surveyor ruimteprogramma. Deze Maanverkenner werd op 14 juli 1967 in de ruimte gebracht vanop Cape Canaveral en bereikte probleemloos onze trouwe buur op 17 juli 1967. Net als zijn voorgangers werd Surveyor 4 uitgerust met een televisiecamera, tal van sensoren en een graafarm waarmee men de Maanbodem kon onderzoeken. Ondanks de probleemloze vlucht naar de Maan kwam er op 17 juli 1967 een abrupt einde aan deze missie toen men 2,5 minuten voordat Surveyor 4 zou landen op het Maanoppervlak alle communicatie verloor met het ruimtetuig.
De tweede Amerikaanse Surveyor maanverkenner werd op 20 september 1966 gelanceerd. Deze lander moest normaal een zachte landing maken op het oppervlak van de maan en had als doel het maanterrein in beeld te brengen voor toekomstige bemande ruimtemissies. In tegenstelling tot zijn voorganger (Surveyor 1) slaagde het 290 kilogram zware tuig hier niet in en stortte het op 23 september 1966 te pletter op de maan nabij de Copernicus krater.
Ruimtevoedsel is vandaag de dag een zeer belangrijk onderdeel geworden in het succes van het overleven aan boord van een ruimtetuig of ruimtestation. Zo kunnen ruimtevaarders pas echt goed leven en werken in de ruimte wanneer ze worden voorzien van het gepaste voedsel. Helaas is eten en drinken in een gewichtloze omgeving niet gemakkelijk aangezien kruimels en druppels water voor onherstelbare schade kunnen zorgen. Gelukkig is er op culinair vlak voor ruimtevaarders de laatste jaren zeer veel veranderd waardoor men nu keuze heeft uit tal van maaltijden die op verschillende manieren kunnen worden opgediend.
Een interstellaire wolk is de algemene naam die gegeven wordt aan de accumulatie van gas, plasma en stof in ons en andere sterrenstelsels. Als we het anders bekijken, heeft een interstellaire wolk een veel grotere dichtheid dan een gemiddeld gebied van het interstellair medium.
NGC 6946 is een prachtig spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Cepheus van magnitude 8.9. Dit sterrenstelsel, met de bijnaam 'Fireworks Galaxy', is een mooi voorbeeld van een zogeheten 'face-on' stelsel. Dit wil zeggen dat wij zo goed als recht op het stelsel kijken en zo goed de spiraalstructuur kunnen waarnemen. NGC 6946 staat op een afstand van 22,5 miljoen lichtjaar van de Aarde en ligt op de grens van de sterrenbeelden Cepheus en Cygnus. In een binoculair is bij heel donkere omstandigheden de spiraalstructuur van dit sterrenstelsel al mooi te zien. Ons zicht op dit stelsel wordt echter wel stevig verstoord door interstellair stof afkomstig van ons eigen Melkwegstelsel. Een ander leuk weetje over dit deep-sky object is dat dit stelsel een recordhouder is op vlak van supernova's. De afgelopen decennia werden er al negen supernova's waargenomen in NGC 6946. Dit sterrenstelsel werd op 9 september 1798 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
In dit artikel leren we belangrijkste meteorenzwermen kennen. Deze meteorenzwermen, ook wel 'meteorenstormen' of 'sterrenregens' genoemd, zijn zwermen van meteoren en zijn vaak afkomstig van stof en gruis achtergelaten door kometen.
Vanop de Bajkonoer lanceerbasis wordt voor het eerst een mens in de ruimte gebracht. De Rus Joeri Gagarin maakt aan boord van zijn Vostok 1 ruimtecapsule voor het eerst een omwenteling om de Aarde. De vlucht bestond uit een enkele baan om onze planeet en duurde 108 minuten van lancering tot landing. Zoals gepland landde Gagarin apart van zijn capsule aan een parachute. Deze datum wordt algemeen aanzien als de start van de bemande ruimtevaart. Na zijn heroïsche ruimtevlucht ging Gagarin nooit meer de ruimte in. Foto: Roscosmos
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.