Toon items op tag: nodig

De Japanese Experiment Module (JEM) is de grootste Japanse bijdrage tot het internationale ruimtestation ISS. In Japan wordt dit gedeelte van het ISS ook wel 'Kibo' genoemd wat in het Nederlands zoveel betekent als 'hoop'. Dit Japanse ruimtelaboratorium werd ontwikkeld door het Japanse ruimtevaartagentschap JAXA en bestaat uit verschillende grote onderdelen die tijdens drie verschillende Space Shuttle missies naar het ruimtestation werden gebracht. .

Een reisgids voor beginnende amateur-astronomen. Sla linksaf bij Orion biedt alle informatie die u nodig heeft over de Maan, de planeten en een hele reeks van hemellichamen. Groot formaat diagrammen tonen deze objecten precies zoals deze worden weergegeven in een kleine telescoop en voor elk object is er informatie over de huidige stand van onze astronomische kennis.

Na de realisatie van de 5,0 m Hale telescoop (1949) op Mount Palomar in California – VSA, stagneerde de diameter van de spiegels voor sterrenkundige observatoria in de 4,0 m klasse. Met uitzondering van de 6,0 m Bolshoi reflector (1975) in de Kaukasus – Rusland, namen de astronomen genoegen met 3,6 m en 4,0 m telescopen aangezien er een grote evolutie was in detectietechnieken. Detectortechnologie groeide uit van fotografische platen naar zeer gevoelige elektronische lichtdetectoren, Charge Coupled Devices (CCD).

Het foto-elektrisch effect (of althans de verklaring ervan) vormde de basis van de kwantumtheorie. Dit effect was reeds lang bekend maar nog niemand was er in geslaagd om een degelijke veklaring te vinden. Wanneer men twee geleidende platen met een gelijkspanningsbron verbindt, zal één een negatieve lading krijgen, de andere een positieve. Indien men licht laat schijnen op de negatieve plaat, komen er elektronen vrij waardoor er een stroom onstaat. Dit effect wordt het foto-elektrisch effect. Opmerkelijk is dat het effect niet plaatsvindt indien het licht een lage frequentie heeft. Dit experiment is onverklaarbaar wanneer men er van uit gaat dat licht een golfverschijnsel is.

De Russische wetenschapper en raketingenieur Konstantin Tsiolkovski bedacht in de 19de eeuw een manier om mensen in de ruimte te krijgen door middel van een toren te bouwen die tot in de ruimte zou reiken. Hij liet zich hiervoor inspireren door het ontwerp van de Eiffeltoren in Parijs en stelde zich een geostationair ruimtekasteel voor dat zich op een hoogte van 35 800 kilometer boven het aardoppervlak zou bevinden.

Het uitlijnen van de telescoop met de pool is de telescoop zodanig opstellen dat het mogelijk is om een ster (of andere objecten) te volgen aan de hemel (enkel bij equatoriale monteringen). Dit wordt gedaan door het uitlijnen van één van de telescoopassen met de rotatieas van de Aarde. Het lijkt allemaal ingewikkeld maar in de praktijk is dit een eenvoudige klus.

NGC 1931 is een emissie- en reflectienevel met daarin een open cluster die samen gelegen zijn in het sterrenbeeld Auriga. Dit deep-sky object is 4’ x 4’ groot en heeft een helderheid van magnitude 11,6. NGC 1931 wordt vaak omschreven als een miniatuurversie van de bekende Orionnevel door de vele gelijkenissen. In het centrum van deze nevel vinden we vier sterren terug in de vorm van een trapezium die te vergelijken zijn met de sterren van de bekende 'Trapezium Cluster' in de Orionnevel. Aangezien NGC 1931 een klein object is, is het nodig om een zo hoog mogelijke vergroting te gebruiken wanneer men dit object wil waarnemen. De nevel zelf is ook in de Sharpless cataloog terug te vinden onder 'Sh 2-237'. NGC 1931 werd op 4 februari 1793 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel en bevindt zich op een afstand van ongeveer 7 000 lichtjaar..

De bolvormige sterrenhoop M12 in het sterrenbeeld Ophiuchus (Slangendrager) bevindt zich op een afstand van 190 000 lichtjaar van de Aarde. De werkelijke diameter van dit object is ongeveer 80 lichtjaar. Allen Sandage ontdekte een dozijn variabelen in deze bolhoop.

M72, ook gekend als NGC 6981, is een prachtige bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Aquarius (Waterman). Vaak wordt dit object overschaduwd door de nabije gelegen bolhoop M2. De bolvormige sterrenhoop M72 ligt op een afstand van 53 000 lichtjaar van de Aarde en heeft een werkelijke diameter van ongeveer 106 lichtjaar. Tot op heden werden 42 veranderlijke sterren waargenomen in deze cluster waarvan de meeste van het type RR Lyrae zijn. De helderste individuele ster in Messier 72 heeft een magnitude van 14,2.

M103, ook gekend als NGC 7654, is een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Cassiopeia van ongeveer 170 sterren dat op 8 000 lichtjaar van ons verwijderd is. De jonge cluster bevat voornamelijk hete blauwe sterren. M103 is samen met M52 het noordelijkst gelegen Messierobject en het hele jaar door zichtbaar.