Toon items op tag: newton

Waarnemingen met ESO’s Very Large Telescope (VLT) hebben voor het eerst aangetoond dat een ster die in een baan om het superzware zwarte gat in het centrum van de Melkweg draait precies zo beweegt als Einsteins algemene relativiteitstheorie voorspelt. Zijn baan is rozetvormig in plaats van elliptisch, zoals Newtons zwaartekrachttheorie suggereert. Dit resultaat, waarnaar lang is gezocht, is te danken aan een reeks metingen van toenemende nauwkeurigheid die zich over een periode van bijna dertig jaar uitstrekt. ‘Einsteins algemene relativiteitstheorie voorspelt dat de omloopbaan van het ene object om het andere niet gesloten is, zoals voorspeld door de zwaartekrachttheorie van Newton, maar een voorwaartse precessiebeweging maakt.

De verklaring der krachten is de volgende (5) stap in de opbouw van de natuurkunde (6) (7).

Dit verklaringsmodel mist een belangrijke basis!

Deze verklaring stelt dat een kracht een versnelling veroorzaakt: F = m.a, en omgekeerd: een massa kan zich maar met een zekere versnelling verplaatsen mits die overeenkomstige kracht daarop aangrijpt. Dit alles is niets anders dan de tweede wet van Newton. Dus, als een massa zich verplaatst met een bepaalde versnelling, ligt vast welke kracht die versnelling veroorzaakt. Als een stuke krijt (met massa m) valt met een versnelling van g = 9,81 m/s^², ligt dus de kracht vast die dit veroorzaakt.

Als voorafje op de relativiteitstheorie publiceren we hier nu de klassieke of Newtoniaanse mechanica. Sir Isaac Newton was een Engelse wiskundige die in de 17e eeuw leefde. Hij doceerde wiskunde aan de universiteit van Cambridge, op de zgn. Lucasian Chair: de positie die vandaag de dag Stephen Hawking inneemt.

Kepler besloot op basis van de waarnemingen van zijn leermeester Tycho Brahe dat het idee dat de banen van planeten cirkelvormig waren achterhaald was. Hij kwam tot de volgende wetten, die wij nu kennen als de 'Wetten van Kepler':

Waterraketten worden aangedreven door het principe van actie en reactie, de derde wet van Newton. Deze zegt dat de acties van twee objecten op elkaar gelijk zijn en tegengesteld. De verandering in momentum van de uitlaatstoffen moet gebalanceerd worden door de verandering in momentum van de raket, zodat water dat uitgestoten wordt in de ene richting gebalanceerd moet worden door de versnellende raket in de andere richting. Leer aan de hand van dit artikel alles over de theorie achter een waterraket.

Meer dan twee jaar was ik al in het bezit van een 200 mm Newton op een EQ2-3, welke in het begin zeker voldoende was voor visuele waarnemingen. Het probleem van die montering was het ontbreken van een volgmoter en de nodige stabiliteit. Wanneer men objecten in detail wil waarnemen, met hoge vergrotingen dus, is een volgmoter een zeer handige bijkomstigheid aangezien men dan niet steeds moet bijsturen.

Astrofotografie met de telescoop hoeft zich niet te beperken tot enkel de Zon, Maan en planeten. Wie over een montering met volgmoter beschikt kan ook proberen om sterrenstelsels, nevels, kometen en andere deep-sky objecten vast te leggen op foto.