Toon items op tag: medium

Hoog aan de hemel, wanneer de zon tussen 15 en 25 booggraden hoog aan de hemel staat, ziet men soms tussen slierten hoge bewolking een omgekeerde regenboog. Deze regenboog, die een aantal keren per jaar gezien kan worden, wordt de circumzenitale boog genoemd.

Dunne, hoge bewolking zoals cirrus en cirrostratus bevat vaak ijskristallen. Sommige van deze kristallen zijn horizontaal georiënteerd, andere zijn verticaal georiënteerd. Het zijn de horizontaal georiënteerde ijskristallen die zogenaamde 'bijzonnen' veroorzaken. In deze ijskristallen dringt zonlicht binnen en wanneer dit zonlicht binnendringt, wordt de zonnestraal van richting verandert.

Een moleculaire wolk is een soort interstellaire wolk waarvan de dichtheid en grootte de vorming van moleculen toelaat, de meeste moleculen zijn moleculaire waterstof (H₂). Deze molecule is moeilijk om te detecteren. De molecule die het meest gebruikt wordt om het H₂ op te sporen, is CO (koolstofmonoxide). De verhouding tussen de helderheid van CO en H₂ massa is ruwweg constant, al zijn er redenen om aan deze veronderstelling te twijfelen als we naar bepaalde andere sterrenstelsels kijken.

Herbig-Haro objecten zijn kleine nevelachtige flarden die verbonden zijn met nieuw geboren sterren en worden gevormd wanneer gas dat uitgestoten wordt door de jonge sterren, botst met wolken van gas en stof bij een snelheid van meerdere honderden kilometer per seconde. Herbig-Haro objecten zijn alomtegenwoordig in stervormingsgebieden en worden vaak gezien rond één enkele ster, uitgelijnd met de rotatie-as.

Een supernovarestant (SNR) is een structuur die veroorzaakt wordt door een gigantische explosie van een ster tijdens een supernova. Een supernovarestant is gebonden door een uitzettende schokgolf en bestaat uit uitgeworpen materiaal dat uitzet door de explosie. Een novarestant bestaat uit materiaal dat achtergelaten wordt door een gigantische explosie van een ster in een nova.