Toon items op tag: kosmische achtergrondstraling

Met de IRAM NOEMA-telescoop in de Franse Alpen hebben astronomen voor het eerst een ver object waargenomen dat een schaduw werpt op de vroege, hete oerknalfase van ons heelal, waardoor een deel van het licht van de zogeheten kosmische achtergrondstraling wordt tegengehouden. Het object is een waterwolk die zo ver weg is dat we hem zien zoals hij er slechts 880 miljoen jaar na de oerknal uitzag.

Antarctica is het continent rond de Zuidpool en wordt omringd door de Atlantische, Indische en de Stille oceaan. Het is het vijfde grootste continent maar is het koudste en heeft de laagste luchtvochtigheid. Het zuidelijkste continent werd pas in 1820 ontdekt maar inmiddels zijn er een zestigtal (wetenschappelijke) zuidpool stations actief. De eigenlijke landmassa is bedekt met kilometer dikke ijslaag en het Antarctisch plateau, een gebied met een hoogte boven de 3000 meter, is bijna zo groot als Australië.

Amerikaanse wetenschappers hebben op maandag 17 maart 2014 een belangrijke kosmologische ontdekking voorgesteld. Zo beweren de wetenschappers dat ze voor het eerst de 'vingerafdruk' hebben gevonden van een extreme versnelling van de oerknal die men de 'kosmische inflatie' noemt.

Planck was een Europese ruimtesonde voor het onderzoek van de kosmische achtergrondstraling. Dit ruimtetuig werd in mei 2009 in de ruimte gebracht en is genoemd naar de Duitse natuurkundige Max Planck (1858 – 1947, Nobelprijs natuurkunde in 1918 voor zijn kwantumtheorie).

Het standaard hete Big Bang model van het heelal vereist dat de initiële eigenschappen van het universum een willekeurig Gaussian veld met een bijna schaalinvariante of Harrison-Zel'dovich spectrum omvat. Dit is bijvoorbeeld de voorspelling van het kosmische inflatie model. Dit betekent dus dat de initiële staat van het universum willekeurig is, maar in een duidelijk gespecificeerde manier waarin de amplitude van het ongerepte niet-homogene karakter 10^-5 is.

De kosmische achtergrondstraling werd voor het eerst voorspeld in 1948 door George Gamow, Ralph Alpher en Robert Herman. Alpher en Herman konden de temperatuur van de kosmische achtergrondstraling 5K bepalen. Ongeveer twee jaar later was hun schatting 28K. Er waren rond deze tijd vele schattingen van de temperatuur van het heelal en deze hadden te lijden onder twee gebreken.

De kosmische achtergrondstraling is isotroop aan ruwweg één deel in 100 000: de effectieve waarde variaties zijn slechts 18 µK. De Far-Infrared Absulute Spectrophotometer (FIRAS) instrument op de NASA COsmic Background Explorer (COBE) satelliet heeft het spectrum van de kosmische achtergrondstraling nauwkeurig opgemeten.

Regens van kosmische stralen worden voortdurend op de Aarde uitgestort. We kunnen er niet aan ontkomen, zelfs niet als we binnenshuis gaan zitten, want kosmische straling is in staat dwars door bakstenen en cement heen te dringen. Kosmische stralen zijn deeltjes met een ongelooflijke energie, die van buiten en van in ons zonnestelsel komen.