Toon items op tag: gelanceerd

Al eeuwen lang droomt de mens er van om de Aarde te verlaten en nieuwe werelden te ontdekken. Toch heeft het geduurd tot 1961 eer de mens zijn eerste stapjes zette in 'de ruimte'. Vandaag de dag leven en werken verschillende mensen permanent in een baan om de Aarde en is ruimtevaart onmisbaar geworden in onze moderne technologische maatschappij. In dit artikel wordt aan de hand van een uitgebreide tijdlijn een overzicht gegeven van alle belangrijke mijlpalen en verwezenlijkingen uit zowel de bemande alsook de onbemande ruimtevaart.

SA-1 (Saturn Apollo-1) was de eerste belangrijke testvlucht van een Saturn I raket uit het Amerikaanse Apollo Maanprogramma. Dit was de eerste lancering van een gloednieuwe generatie draagraketten die veel groter en krachtiger waren dan raketten die voorheen werden gelanceerd. 

De Palmachim Air Force Base is niet enkel een Israëlische militaire luchtmachtbasis maar het is ook de thuishaven van de Israëlische Shavit draagraket. Deze raketten werden in het verleden gebruikt om Israëlische militaire satellieten met in de ruimte te brengen. Daarnaast kan men vanop deze basis ook militaire Arrow raketten lanceren. Het complex bevindt zich nabij de stad Rishon LeZion en de basis werd genoemd naar de Palmachim kibboets.

Begin de jaren '80 begon men in Brazilië aan een project om eigen sondeerraketten te gaan lanceren voor wetenschappelijke doeleinden. Alcantara werd uitgekozen lanceerbasis voor dit project en tegen 1990 werd meer dan 470 miljoen dollar uitgegeven om van dit moerassig landschap een multifunctionele lanceerbasis te maken met allerlei faciliteiten. Alcantara ligt van alle lanceerbasissen in de wereld het dichtst bij de evenaar waardoor de Braziliaanse regering hoopt op de komst van commerciële bedrijven die van hieruit hun geostationaire satellieten willen lanceren.

Het Xichang Satellite Launch Center bevindt zich 64 kilometer van Xichang City in de Sichuan provincie. In 1984 werd deze lanceerbasis operationeel en vandaag de dag wordt het complex gebruikt voor het lanceren van geostationaire communicatie- en weersatellieten. Oorspronkelijk werd deze basis gebouwd voor het lanceren van de bemande Chinese Shuguang One ruimtecapsule maar in 1972 werd dit project geannuleerd. 

De Priroda module was de zevende en laatste module dat door Rusland in de ruimte gebracht werd in het kader van het Mir ruimteprogramma. Net als bij de bouw van de Spektr module kampte de bouw van dit onderdeel ook met serieuze budgettaire problemen. Uiteindelijk besliste de Verenigde Staten de afwerking van beide modules zelf te financieren met als tegenprestatie dat er tussen de 600 en 700 kilogram aan Amerikaanse experimenten werden ondergebracht in beide modules.

De Russische Progress ruimtetuigen zijn onbemande bevoorradingscapsules die in de ruimte gebracht worden door middel van Russische Soyuz draagraketten en waarvan het ontwerp afgeleidt werd van dat van de Soyuz ruimtetuigen. Toen de Sovjet Unie begin de jaren 70 begon met zijn langdurige bemande ruimtemissies zocht men een manier om kosmonauten in de ruimte te bevoorraden aangezien deze maar een beperkte hoeveelheid cargo konden meenemen met de Soyuz ruimtecapsules.

Na het succes van de eerste twee Russische bemande ruimtevluchten, waarbij de technologie van de Vostok ruimtecapsule en de effecten van gewichtloosheid op het menselijk lichaam werden getest, besloot de Sovjet-Unie nog een stap verder te gaan in zijn bemand ruimtevaartprogramma en zou het voor het eerst in de geschiedenis een dubbelvlucht organiseren. De Vostok 3 en Vostok 4 missies stonden volledig in het teken van dit experiment.

De vierde en laatste onbemande testvlucht uit het Chinese Shenzhou ruimteprogramma kreeg de naam 'Shenzhou 4'. Tijdens deze missie zouden vooral de systemen uitvoerig getest worden die de Chinese ruimtevaarders moeten gebruiken en in leven houden tijdens toekomstige bemande ruimtemissies.

Corona was de naam van een reeks Amerikaanse spionagesatellieten die gebouwd en gelanceerd werden in opdracht van de Amerikaanse geheime dienst CIA in samenwerking met de United States Air Force (USAF) met als doel om zoveel mogelijk fotografisch beeldmateriaal te verkrijgen vanuit een baan om de Aarde van landen als de Sovjet-Unie en China tussen 1959 en 1972.