NASA’s Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) heeft een bijzonder zesvoudig stersysteem ontdekt dat bestaat uit drie paar dubbelsterren. Deze drie paar dubbelsterren zijn eclipserend en vanaf de aarde gezien draaien al deze sterren voor elkaar langs waardoor hun lichtsterkte periodiek varieert. De ontdekking van een zesvoudig stersysteem is op zich niet echt uniek maar het feit dat alle sterren eclipserend zijn, maakt deze ontdekking wel heel bijzonder.
Tijdens het testen van een nieuw subsysteem van SPHERE, het ‘planetenjachtinstrument’ van ESO’s Very Large Telescope, hebben astronomen indrukwekkende details – zelfs naar Hubble-maatstaven – kunnen vastleggen van de turbulente stellaire relatie binnen de dubbelster R Aquarii. Deze spectaculaire opname – de tweede in het kader van ESO’s R Aquarii-week – geeft een detailrijk beeld van het spectaculaire tweetal sterren dat de dubbelster R Aquarii vormt.
Met behulp van ESO’s Very Large Telescope heeft een internationaal team van astronomen de heetste en zwaarste dubbelster ontdekt waarvan de componenten zo dicht bij elkaar staan dat ze elkaar raken. De twee sterren in het extreme stelsel VFTS 352 staat mogelijk een dramatisch einde te wachten, waarbij ze ofwel samensmelten tot één reusachtige ster of in een dubbel zwart gat zullen veranderen. Het dubbelstersysteem VFTS 352 staat op een afstand van ongeveer 160.000 lichtjaar in de Tarantulanevel [1].
De hedendaagse sterrenkunde maakt gebruik van vijf wetenschappelijke technieken: fotometrie, polarimetrie, magnetometrie, spectroscopie en astrometrie. Deze laatste is het oudste deelgebied van de sterrenkunde en behandelt het meten van de posities, afstanden en bewegingen van hemellichamen. Zodoende vormt de astrometrie de grondslag en het referentiekader voor astronomische waarnemingen.
Nieuw onderzoek met ESO’s Very Large Telescope (VLT) heeft uitgewezen dat de meeste zeer heldere, zware sterren, die bepalend zijn voor de evolutie van een sterrenstelsel, niet alleen zijn. Bijna driekwart van deze sterren – veel meer dan tot nu toe gedacht – blijkt een nabije begeleidende ster te hebben. Verrassend genoeg ondergaan de meeste van deze paren ook ontwrichtende interacties, zoals massa-overdracht van de ene ster naar de andere.
In tijden van haast en spoed is het goed om soms eens tot rust te komen. Bijvoorbeeld bij het lezen van een artikel over sterren die er ook een enigszins jachtig leven op na houden. De groepsnaam wegloopsterren klinkt misschien niet zo bijzonder, maar het is interessant om eens te kijken naar hun ontstaan, hun levensloop en hun... snelheden. In de literatuur wordt onderscheid gemaakt tussen wegloopsterren (runaway stars) en hogesnelheidsterren (high-velocity stars) en het onderscheid zit in het ontstaan. Hierna worden beide groepen sterren besproken en worden enkele voorbeelden gegeven.
Dubbelsterren zijn mooie hemelobjecten om waar te nemen. Om jullie vooruit te helpen bij het waarnemen van dubbelsterren geven we je een handige lijst met dubbelsterren die je zeker eens moet opzoeken. De locatie van de objecten staan uitgedrukt in rechte klimming en declinatie. Verder vermelden we de magnitude van de sterren en de scheiding en de positiehoek. Veel succes bij het waarnemen!
Sommige dubbelsterren zijn zogeheten 'optische dubbelsterren'. Ze liggen bijna in hetzelfde zicht zodat het lijkt alsof ze dicht bij elkaar staan maar in werkelijkheid liggen beide sterren ver uit elkaar (bijvoorbeeld: Alpha Ceti en Delta Hercules). De meerderheid van de dubbelsterren of meerdere stersystemen zijn sterren die verbonden zijn door de zwaartekracht. Deze sterren noemen we 'binaire sterren'.
Deze sterren hebben een variatie in helderheid die op verschillende manieren kan ontstaan.
Dubbelsterren zijn stelsels van twee of meerdere sterren, die om elkaar heen bewegen en zijn verre van uitzonderlijk. Onder deze dubbelsterren bestaan echter verschillende soorten. Zo bestaan er naast de visuele en fysische dubbelsterren nog enkele ander minder bekende soorten zoals de röntgendubbelsterren en astrometrische dubbelsterren. In dit artikel kan je alles leren over de vele soorten dubbelsterren.
De Russische Venera 5 ruimtesonde begint na een reis van vijf maanden aan zijn afdaling in de atmosfeer van de planeet Venus en stuurt gedurende 53 minuten lang wetenschappelijke gegevens terug naar de Aarde. De dichte atmosfeer van Venus reduceerde de snelheid tot 756 km/u. Vervolgens startten de metingen over de temperatuur, luchtdruk en chemische samenstelling van de dampkring. De binnentemperatuur aan boord van Venera 5 liep tijdens de afdaling op van 13°C tot 28°C. Niet de hoge temperatuur op Venus, maar de hoge luchtdruk was uiteindelijk de oorzaak van het einde van de missie. Foto: Roscosmos
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.