Toon items op tag: algemene info

Een zogenaamde suborbitale ruimtevlucht is een vlucht waarbij een speciaal ontworpen vliegtuig of ruimtetuig de ruimte bereikt maar kort hierna opnieuw terugkeert naar de Aarde. Elk object dat dus een hoogte behaalt van minimum 100 kilometer boven zeeniveau en daarna terugkeert naar de Aarde heeft dus een suborbitale ruimtevlucht gemaakt.

Een ruimtestation is een ruimtevaartuig dat zich in een baan om de aarde bevindt en waarin een bemanning gedurende korte of lange tijd kan in verblijven doordat deze met een apart ruimtevaartuig naartoe wordt gebracht. Ruimtestations werden tot op heden altijd al onbemand in de ruimte gebracht en tot op heden bevonden alle ruimtestations zich in een lage baan om de Aarde op een hoogte van maximum 440 kilometer.

Ruimtevaart en ruimte-onderzoek zijn vandaag de dag niet meer weg te denken uit onze maatschappij maar is en blijft een zeer dure onderneming. In de afgelopen decennia werden door verschillende landen miljarden dollars uitgegeven aan zowel onbemande als bemande ruimtevaart. Het overgrote deel van dit geld is afkomstig van de belastingbetaler maar sinds enkele jaren worden sommige ruimtevaartprojecten ook door private ondernemingen gesteund en gefinancierd. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de kostprijs van de belangrijkste ruimtevaartprojecten. 

Vaak worden satellieten niet meteen in hun definitieve baan om de aarde gebracht maar worden ze eerst in een overgangsbaan gebracht waarna de raketmotor(en) van deze kunstmaan het tuig later naar zijn gewenste positie of baan zal brengen. Satellieten kunnen zowel in cirkelvormige als in elliptische banen om de aarde gebracht worden en daarnaast wordt de satellietbaan ook vaak gekenmerkt door de inclinatie (de hoek met de evenaar).

De naam 'raket' wordt zeer vaak gebruikt in de ruimtevaart maar wat is nu de juiste betekenis van dit woord? Het is een bewegend voorwerp dat zijn bewegingsvermogen ontleent aan een reactiemotor waarvoor de benodigde brandstoffen mee aan boord van dit tuig worden meegedragen.

Sinds het begin van de ruimtevaart heeft de mens andere hemellichamen willen verkennen en bestuderen. De mensheid heeft tot op heden door zijn verkenning al voor meer dan 200 ton aan materiaal achter gelaten op onze maan, Venus en Mars. Slechts een heel klein deel daar van is vandaag de dag nog steeds operatief.

Een groot deel van de mensen die zich ooit in de ruimte hebben begeven, kregen te maken met het zogeheten ‘space adaption syndrome’ (SAS), in het Nederlands gekend als ‘ruimteziekte’. Dit verschijnsel wordt veroorzaakt wanneer het evenwichtsorgaan moeite heeft om zich aan te passen aan veranderende G-krachten en de gewichtloosheid die tijdens een ruimtemissie optreden. De belangrijkste symptomen van deze ziekte zijn misselijkheid, duizeligheid, desoriëntatie en visuele illusies. Het wetenschappelijk onderzoek naar dit syndroom is niet enkel belangrijk voor ruimtevaarders maar ook voor mensen op Aarde die lijden aan onder andere evenwichtsstoornissen. 

Veel mensen zullen zich wellicht vragen stellen bij dit artikel maar dieren hebben een essentiële rol gespeeld in de beginjaren van de bemande ruimtevaart doordat zij de taak hadden de technologie die de mens ontwikkeld had te testen op overlevingskansen voor er mensenlevens op het spel zouden gezet worden.

De geschiedenis van de ruimtevaart begint officieel vanaf de lancering van de eerste satelliet, genaamd 'Sputnik', in 1957. Voor deze kleine bolvormige satelliet in de ruimte kon worden gebracht, zijn tal van mensen hun leven lang gepassioneerd geweest door luchtvaart en rakettechnologie. Dankzij hun visie, kennis en vernieuwende ideeën konden nieuwe technieken ontwikkeld worden waarmee de mens objecten verder dan ooit kon brengen. Men noemt Sergej Koroljov, Robert Goddard, Wernher von Braun, Konstantin Tsjolkovski en Hermann Oberth dan ook vaak de pioniers of de 'vaders' van de ruimtevaart door hun grote passie voor de ruimte en hun technologisch revolutionair inzicht inzake rakettechnologie dat ervoor zorgde dat de mens toegang kreeg tot de ruimte en zelfs kon wandelen op de Maan. In dit uitgebreid artikel wordt een overzicht gegeven van het leven van deze pioniers en hun belangrijkste verwezenlijkingen. 

Ruimtevoedsel is vandaag de dag een zeer belangrijk onderdeel geworden in het succes van het overleven aan boord van een ruimtetuig of ruimtestation. Zo kunnen ruimtevaarders pas echt goed leven en werken in de ruimte wanneer ze worden voorzien van het gepaste voedsel. Helaas is eten en drinken in een gewichtloze omgeving niet gemakkelijk aangezien kruimels en druppels water voor onherstelbare schade kunnen zorgen. Gelukkig is er op culinair vlak voor ruimtevaarders de laatste jaren zeer veel veranderd waardoor men nu keuze heeft uit tal van maaltijden die op verschillende manieren kunnen worden opgediend.