Toon items op tag: La Palma

De indrukwekkende sterrenhemel en zijn bijhorende Melkweg is iets bijzonders fascinerends. Helaas kunnen we in België en Nederland dit prachtige natuurwonder nog zelden aanschouwen als gevolg van de storende lichtvervuiling. Dankzij het internet en getalenteerde fotografen en makers van zogeheten 'timelapse' video's kunnen we vandaag de dag wel nog zien hoe de sterrenhemel er uitziet op de meest afgelegen plaatsen ter wereld. Via onderstaande Vimeo-filmpjes willen we u dan ook mee laten genieten van iets wat wij nog zelden zien!

Tijdens de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society, in Boston, hebben astronomen bekendgemaakt dat ze rondom de ster Kepler-10 een planeet hebben ontdekt die zeventien keer zoveel massa heeft als de Aarde. Deze rotsachtige planeet is dan ook de eerste zogeheten 'mega-aarde'.

Medio september 2013 kwam de tweede, verbeterde editie uit van deze softcover die een overzicht geeft van de geschiedenis van Europa's grootste sterrenwacht: Observatorio del Roque de los Muchachos - ORM op de 2 396m hoge Caldera de Taburiente van het Canarische eiland La Palma. Deze tweede editie werd gedrukt op beter glossy papier en telt 20 extra pagina's.

Sinds de 18de eeuw heeft de mensheid het besef dat onze Zon een ster is, en met dit besef kwam de vraag of er rond andere sterren ook werelden draaien. Astronomen beschikten echter niet over de apparatuur om planeten rond andere sterren op te sporen. De helderheids ratio tussen een ster en mogelijke planeten, voor Aardachtige planeten van grootte orde 10 miljard, bleek het grootste struikelblok om exoplaneten (planeten rond andere sterren) direct waar te nemen.

In het begin van de zeventiende eeuw begon de ontwikkeling van de telescoop als een wetenschappelijk instrument dat een nieuw venster bood op het universum. In 1609 werd de Italiaanse natuurkundige Galileo Galilei (1564-1642) de eerste astronoom om objecten aan de nachtelijke hemel met een telescoop te bestuderen. Hij deed waarnemingen van kraters op de Maan, de schijngestalten van de planeet Venus en ontdekte de vier grote manen van Jupiter; Io, Europa, Ganymedes en Callisto.

Medio de negentiende eeuw waren wetenschappers enorm gefascineerd door de eigenschappen van de chemische elementen. In 1868 publiceerde de Russische chemicus Dmitri Mendelejev (1834-1907) het periodiek systeem van de elementen dat hij baseerde op het kaartspel patience. In 1895 ontdekte de Duitse natuurkundige Wilhelm Röntgen (1845-1923) de X-straling en werd daarmee de vader van de diagnostische radiologie.

Na jaren van speculatie zijn astronomen op het Roque de los Muchachos observatorium (ORM) (Canarische eiland La Palma: 28°.4 latitude hoogte 2400m) met de voorbereidingen begonnen om de HARPS-North te installeren op de 3,58 m Galilei-telescoop. Vooreerst werd de 4,20 m William Herschel telescoop geselecteerd voor dit apparaat maar uiteindelijk koos het HARPS-team van de Universiteit van Genève voor de Telescopio Nazionale Galileo (TNG).

In het begin van de zeventiende eeuw begon de ontwikkeling van de telescoop als een wetenschappelijk instrument dat een nieuw venster bood op het universum. In 1609 werd de Italiaanse natuurkundige Galileo Galilei (1564-1642) de eerste astronoom om objecten aan de nachtelijke hemel met een telescoop te bestuderen. Zijn waarnemingen van o.a. de schijngestalten van Venus bevestigden het heliocentrisch model van het zonnestelsel, omschreven door de Poolse sterrenkundige Nicolaus Copernicus (1473-1543) in zijn geruchtmakend boek “De Revolutionibus Orbium Coelestium” (De omwentelingen van de hemelbanen).

Met de heropbouw van Londen na de Tweede Wereldoorlog, besliste de toenmalige Astronomer Royal om de telescopen van het Royal Observatory van Greenwich te verplaatsen naar Herstmonceux in Sussex aan de zuidelijke kust van England. Eind de jaren 1940 kwam de Royal Astronomical Society (RAS) met plannen op de proppen voor de bouw van een 2,54 m reflector (spiegel telescoop) zodat Groot-Brittannië opnieuw een rol van betekenis kon spelen in de optische sterrenkunde.

Op het einde van de jaren 1970 waren er in het Instituut voor Sterrenkunde (IvS) van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) naast het theoretisch onderzoek weinig observatieprojecten. De Leuvense astronomen dienden dan ook observatietijd te reserveren bij buitenlandse telescopen, voornamelijk in Chili. Deze manier van werken vergde nauwkeurige planning om telkens slechts enkele nachten waarnemingstijd te bekomen.