Toon items op tag: Grote Magelhaanse Wolk

ESO’s VISTA-telescoop geeft een opmerkelijk beeld van de Grote Magelhaense Wolk, een van onze meest nabije galactische buren. VISTA heeft dit sterrenstelsel en diens broertje, de Kleine Magelhaense Wolk, en hun omgeving ongekend gedetailleerd in kaart gebracht. Deze survey stelt astronomen in staat om een groot aantal sterren te bekijken, wat nieuwe mogelijkheden oplevert om de evolutie van sterren, de dynamica van sterrenstelsels en veranderlijke sterren te onderzoeken. De Grote Magelhaense Wolk(GMW) is met een afstand van slechts 163.000 lichtjaar een van onze naaste galactische buren. Hij en zijn broertje, de Kleine Magelhaense Wolk, behoren ook tot de dichtstbijzijnde dwergsterrenstelsels van de Melkweg.

De twee bekende begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel, de Magelhaense Wolken, blijken veel groter te zijn dan men altijd al dacht. Ook zouden deze twee dwergsterrenstelsels een onregelmatiger structuur hebben. Dit alles blijkt uit nieuwe waarnemingen die verricht werden met de Dark Energy Camera op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili.

De Grote Magelhaense Wolk is een van de naaste buren van de Melkweg. Astronomen hebben ESO’s Very Large Telescope ingezet om een van de minder bekende gebieden van dit stelsel te verkennen. Deze nieuwe opname toont wolken van gas en stof die door hete pasgeboren sterren in hun omgeving tot allerlei vreemde vormen zijn gekneed. Ook laat de opname de gevolgen zien van de dood van een ster: filamenten die door een supernova-explosie zijn voortgebracht.

ESO’s Very Large Telescope heeft een intrigerend stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk – een van de naaste begeleiders van de Melkweg – vastgelegd. Op de haarscherpe opname zijn twee karakteristieke wolken van gloeiend gas te zien: de roodgloeiende NGC 2014 en zijn blauwe buurman NGC 2020.

NGC 4449 is een opmerkelijk sterrenstelsel in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden). Wanneer je dit stelsel bestudeert, kan je een grote gelijkenis opmerken met de bekende Grote Magelhaanse Wolk. Zo heeft NGC 4449 ongeveer dezelfde omvang alsook dezelfde helderheid als de Grote Magelhaanse Wolk. Aan de buitenzijden van dit object kan je grote wolken van stof en gas waarnemen terwijl de kern (een balk die door het stelsel loopt) dan weer bestaat uit vele jonge sterren (niet ouder als 5 miljoen jaar oud). De vele donkere plekken die men heeft waargenomen in dit sterrenstelsel zijn plaatsen waar in de toekomst nog vele sterren kunnen geboren worden. NGC 4449 wordt door astronomen ook omschreven als een zogeheten 'starburststelsel'. Dit zijn sterrenstelsels waarin met een uitzonderlijk hoge snelheid stervorming plaatsvindt. Het hemelobject is ongeveer 12,5 miljoen lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 27 april 1788 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. NGC 4449 maakt deel uit van de Canes Venatici-groep.

Een sterrenbeeld is een verzameling sterren die ogenschijnlijk een figuur vormen wanneer we deze sterren met denkbeeldige lijnen verbinden. Vanop aarde lijken deze sterren die een sterrenbeeld vormen dicht bij elkaar te staan maar in het heelal bevinden deze sterren zich vele licthjaren van elkaar. Sterrenbeelden hebben een rijke geschiedenis en hebben veelal namen gekregen die afkomstig zijn uit de Griekse of Romeinse mythologie of van dieren. de huidige indeling van de sterrenbeelden is voornamelijk gebaseerd op de sterrenatlas die in 1603 werd uitgegeven door de Duitse sterrenkundige Johannes Bayer. In dit artikel bespreken we het minder bekende sterrenbeeld Goudvis (Dorado).