M77, ook gekend als NGC 1086, is een opvallend Seyfertsterrenstelsel in het sterrenbeeld Cetus (Walvis). Seyfertsterrenstelsels zijn spiraalstelsels met een heel heldere kern. M77 is het enigste Seyfertstelsel dat werd opgenomen in de bekende Messiercatalogus. Het object is een zeer compact sterrenstelsel. De kern heeft een diameter van 20 000 lichtjaar en de buitenste grenzen van M77 liggen slechts 50 000 lichtjaar van de kern verwijderd. De afstand tot M77 wordt tussen de 47 miljoen en 60 miljoen lichtjaar geschat. M77, ook bekend als 3C71, is eveneens een krachtige radiobron. In het spiraalstelsel, dat van het type Sb is, werd een massief zwart gat ontdekt van vele miljoenen zonnemassa's.
Sterrenbeeld: Cetus
Magnitude: 8.9
Coördinaten:
- RA: 02h 42.7m
- DEC: -00° 01'
Geschiedenis
Het sterrenstelsel werd op 29 oktober 1780 ontdekt door Pierre Méchain. De Franse kometenjager Charles Messier observeerde het object voor het eerst op 17 december 1780. William Herschel observeerde M77 in 1814 en noemde het, ten onrechte, een bolvormige sterrenhoop. Op 22 december 1848 ontdekte Lord Rosse de spiraalstructuur van het sterrenstelsel.
Waarnemen
M77 kan men eenvoudig terugvinden, op slechts 1° van de ster Delta Ceti (magnitude 4). Kleine telescopen zien het object als een onscherpe, wazige ster. In een grotere telescoop ziet men een ovale gloed, met een helder centraal gedeelte. Tijdens een goed donkere nacht kan men in grote telescopen een glimp opvangen van de spiraalstructuur. In de nabije omgeving van M77 vinden we ook de twee anders sterrenstelsels NGC 1055 en NGC 1090 terug.
Foto: NASA/ESA
