Messier objecten

Messier 20 is een bekende emissienevel in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter) en staat ook bekend als de 'Trifidnevel'. Het object dankt zijn naam aan de stofbanden die de nevel doorkruisen. De Trifidnevel bestaat uit een hete rode nevel die opgelicht wordt door sterren in de zelf nevel, omringd door een blauwe reflectienevel. Door zijn prachtige kleuren is de Trifinevel onder amateur-astronomen dan ook een zeer geliefd deep-sky object om waar te nemen en te fotograferen. De nevel bevindt zich op ongeveer 5 000 lichtjaar van de aarde en heeft een visuele helderheid van magnitude 9.0. De centrale ster die deze nevel doet oplichten is een drievoudig systeem en alle drie deze sterren zijn extreem heet. De belangrijkste ster behoort tot spectraalklasse O5

Lees meer …

M19, ook gekend als NGC 6273, is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Ophiuchus. Opvallend is dat deze bolhoop zich, in tegenstelling tot de meeste anderen, zich heel dicht bij de Melkweg bevindt, op ongeveer 4 600 lichtjaar. Er bevinden zich opvallend weinig variabele sterren in de sterrenhoop. Momenteel zijn er nog maar een viertal ontdekt. M19 heeft een werkelijke diameter van 19 lichtjaar en de cluster bevat 1 100 000 maal de massa van de Zon.

Lees meer …

M18 is een mooie, maar sterarme, open sterrenhoop in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter). Deze cluster bestaat uit een 40-tal sterren met een leeftijd van ongeveer dertig miljoen jaar. Hiermee is M18 één van de jongste sterrenhopen. De afstand tot de sterrenhoop werd bepaald op 4 900 lichtjaar. Op deze afstand komt de schijnbare diameter van 9' overeen met 17 lichtjaar.

Lees meer …

M17 is een prachtige emissienevel in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter) die qua schoonheid zeker niet moet onderdoen voor de bekende Orionnevel (M42). Indien hij in onze streken hoger aan de hemel mocht komen, was dit object minstens even bekend als de Orionnevel. De nevel M17 is vooral bekend onder de naam 'Omeganevel', vanwege de grote gelijkenis met de Griekse brief Omega. Ook in de nevel van M17 vindt men een open sterrenhoop van een 30tal leden, maar deze zijn minder opvallend dan bij M16. De nevel bevat in totaal zo'n 800 keer zo veel massa dan de Zon en in de Omeganevel worden er nog steeds massaal nieuwe sterren gevormd.

Lees meer …

M16, ook gekend als de 'Adelaarnevel' ('Star-Queen' in het engels) is een emissienevel op de grens van de sterrenbeelden Scutum, Serpens en Sagittarius. De schijnbare diameter van dit object is 35' x 30'. De open sterrenhoop binnenin bestaat voornamelijk uit blauwe en witte sterren. De vijf helderste sterren hebben ongeveer magnitude 8. De leeftijd van deze sterrenhoop wordt geschat op ongeveer één miljoen jaar, maar de oudste sterren hebben een leeftijd van maar 50 000 jaar. De diameter van de nevel zelf is ongeveer 70 lichtjaar. Over de afstand is nog enige onzekerheid maar men neemt aan dat het rond de 8 100 lichtjaar ligt. De Adelaarnevel is eveneens het onderwerp van misschien de bekendste foto van de bekende Hubble Space Telescope. De afbeelding met de zogenaamde 'zuilen van creatie' is wereldwijd bekend. De 'zuilen van creatie' (of 'pilars of creation' in het engels) zijn kolommen van koel waterstofgas en stof waar volop nieuwe sterren worden gevormd.

Lees meer …

M15, ook gekend als NGC 7078, is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Pegasus met een werkelijke diameter van ongeveer 87 lichtjaar. Over de afstand bestaat nog enige discussie, waarschijnlijk ongeveer 15 kiloparsec (± 45 000 lichtjaar). Tot nu toe werden er meer dan 100 variabele sterren in de sterrenhoop ontdekt, meestal van het type RR Lyrae (enkel C centauri en M3 hebben er meer). In 1928 ontdekte FG Pease met de telescoop van de Mount Wilson sterrenwacht in de Verenigde Staten een planetaire nevel, Pease 1. Daarmee is M15 is één van een handvol bolvormige sterrenhopen die een planetaire nevel bevat.

Lees meer …

M14 is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Ophiuchus (Slangendrager). In tegenstelling tot andere bolhopen wordt M14 niet helderder naar het centrum toe. In 1964 werd op foto's van de bolvormige sterrenhoop een novae ontdekt van magnitude 16. In de sterrenhoop zijn ook tal van variabele sterren gevonden, in het totaal een 70tal.

Lees meer …

De 'Grote Hercules cluster' of M13 is één van de kostbaarste juwelen aan de nachtelijke hemel en de beste bolvormige sterrenhoop die op het noordelijke halfrond kan worden waargenomen. Enkel Omega Centauri en 47 Tucanae zijn helderder. Deze bekkende bolhoop, gelegen in het sterrenbeeld Hercules, bevat ongeveer 400 000 sterren en heeft een werkelijke diameter van ongeveer 140 lichtjaar. In het centrum is de dichtheid enorm hoog. M13 werd geselecteerd als een doel voor één van de eerste radioberichten om naar mogelijk intelligent buitenaards leven te sturen vanaf de Arecibo Observatorium in Puerto Rico. Indien een vreemde intelligente beschaving in de 'Grote Hercules Groep' bestaat, zullen wij hun antwoord na 50 000 jaar nog niet ontvangen hebben doordat M13 op een afstand van 25 000 lichtjaar van de Aarde is verwijderd.

Lees meer …

De bolvormige sterrenhoop M12 in het sterrenbeeld Ophiuchus (Slangendrager) bevindt zich op een afstand van 190 000 lichtjaar van de Aarde. De werkelijke diameter van dit object is ongeveer 80 lichtjaar. Allen Sandage ontdekte een dozijn variabelen in deze bolhoop.

Lees meer …

M11 is een van de rijkste en compactste open sterrenhopen die de Melkweg rijk is. In het totaal zou deze cluster, die zich in het sterrenbeeld Scutum (Schild) bevindt, meer dan 3 000 sterren tellen waarvan een gemiddelde een leeftijd heeft van 250 miljoen jaar. Deze sterrenhoop wordt ook de 'Wilde eendcluster' genoemd.

Lees meer …