Met telescoop
Fotograferen van zon, maan en planeten
De eenvoudigste manier op de objecten in ons zonnestelsel te fotograferen is nog altijd met een klassieke (spiegelreflex)camera, zowel digitaal als met film.
Astrofotografie met CCD's
De laatste vijftien jaar gebruiken, meer gevorderde, astrofotografen voornamelijk CCD-camera's voor het maken van prachtige deep-sky opnamen. Deze hebben het voordeel van één (of meer) lichtgevoelige chip(s) en een sterke koeling, om de ruis te verminderen. Zo kan men zeer lang belichten zonder telkens zogenaamde 'dark frames' (opnames met de lenskap op) te moeten maken. Grote en dure versies van de CCD-camera's werden oorspronkelijk enkel gebruikt bij de professionele telescopen, maar zijn de laatste jaren ook verkrijgbaar voor amateur-fotografen.
Fotografie met een klassiek fototoestel
Het fotograferen van deep-sky objecten hoeft niet altijd met een dure CCD-camera. Ook met de klassieke spiegelreflexcamera's kan men mooie resultaten bereiken. De goedkopere digitale fototoestellen kunnen vaak maar 15 seconden belichten en zijn daarom ongeschikt voor aan deep-skyfotografie te doen.
Kijker en montering voor planeten-, zon- en maanfotografie
De meeste amateur-astronomen die in het bezit zijn van een camera willen wel eens proberen om aan astrofotografie te doen. Meestal beginnen ze met samenstanden van planeten, de schijngestalten van de Maan en andere opnames zonder telescoop. Wanneer men ook een telescoop heeft kan men de schijngestalten van Venus, wolkenbanden op Jupiter, de ringen van Saturnus en talloze maankraters op de gevoelige plaat (letterlijk of figuurlijk) vastleggen.
Kijker en montering voor deep-sky fotografie
Astrofotografie met de telescoop hoeft zich niet te beperken tot enkel de Zon, Maan en planeten. Wie over een montering met volgmoter beschikt kan ook proberen om sterrenstelsels, nevels, kometen en andere deep-sky objecten vast te leggen op foto.
Dit gebeurde vandaag in 2009
De Swift Gamma-Ray Burst Mission satelliet detecteert een gammaflits met een roodverschuiving van 8,2. Hieruit blijkt dat de gammaflits GRB 090423 een afstand heeft van 13,1 miljard lichtjaar wat op dat moment het verst bekende object in het heelal was. Dit wil dus zeggen dat deze gammaflits plaatsvond toen het heelal nog maar 5% van zijn huidige leeftijd had. De ontdekking van GRB 090423 is voor astronomen een bewijs dat zware sterren ook al werden gevormd toen het heelal pas 630 miljoen jaar oud was. Foto: NASA
Het weerbericht op Mars
Messier 91
Steun Spacepage!
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.