Een nevel is een interstellaire wolk van gas, stof en plasma. Oorspronkelijk was de naam "nevel" de definitie voor elk verafgelegen object, inclusief sterrenstelsels, verder dan onze Melkweg. Vandaag de dag vindt men nog voorbeelden van deze term terug bij het Andromeda sterrenstelsel dat soms de naam Andromedanevel krijgt.

Een emissienevel is een wolk van geïoniseerd gas (zoals een plasma) dat licht uitstraalt in diverse kleuren. De bron van deze ionisatie zijn hoog-energetische fotonen die door een nabije hete ster worden uitgestraald. Onder de verschillende soorten emissienevels bevinden zich de H II regio's waarin stervorming plaatsvindt en jonge massieve sterren er de bron zijn van de ioniserende fotonen.

In de astronomie zijn reflectienevels wolken van stof die door licht van een nabije sterren oplichten. Deze sterren zijn niet heet genoeg om ionisatie te veroorzaken in het gas van de nevel zoals in emissienevels maar zijn helder genoeg om het licht te verspreiden en het stof zichtbaar te maken. Het frequentiespectrum dat door reflectienevels wordt verkregen, is gelijkaardig aan dat van verlichte sterren.

Een donkere nevel is een soort van interstellaire wolk die een erg grote dichtheid heeft zodat deze het licht verduistert van de achterliggende emissie- of reflectienevel (zoals de paardekopnevel). Deze nevels kunnen zelfs de achtergrondsterren verduisteren (zoals de Kolenzaknevel). De verduistering van het licht wordt veroorzaakt door interstellaire stofdeeltjes die zich in het koudste en dichtste gedeeltes bevinden van grote moleculaire wolken.

Nevels en sterrenstelsels behoren tot de meest spectaculaire objecten uit de astronomie vanwege hun enorme afmetingen, kleuren en verschillende vormen. Bij de nevels bestaan verschillende soorten, naargelang hun vorm. De meest fascinerende zijn wellicht de planetaire nevels. Deze ringvormige objecten zijn weggeblazen resten van stervende sterren en zijn eigenlijk de kleine broertjes van supernova's. Net als bij deze supernova's ontstaan planetaire nevels door het sterven van een ster.

Een protoplanetaire nevel is een astronomisch object welke zich vormt wanneer een ster evolueert in een planetaire nevel. Eenmaal een ster aan het einde van haar levensjaren is gekomen, stoot deze zijn buitenste lagen af waardoor ze een protoplanetaire nevel vormt. Deze straalt een sterke infrarode straling uit en vormt uiteindelijk een reflectienevel.

Een supernovarestant (SNR) is een structuur die veroorzaakt wordt door een gigantische explosie van een ster tijdens een supernova. Een supernovarestant is gebonden door een uitzettende schokgolf en bestaat uit uitgeworpen materiaal dat uitzet door de explosie. Een novarestant bestaat uit materiaal dat achtergelaten wordt door een gigantische explosie van een ster in een nova.

Een bolwolk is een donkere wolk met een hoge dichtheid van gas en stof waarin soms stervorming plaatsvindt. Bolwolken worden gevonden in H II rehio's en hebben een typische massa van ongeveer 10 tot 50 zonnemassa's binnen een gebied van een lichtjaar breed. Ze bevatten moleculaire waterstof (H₂), koolstofoxyden en helium en ongeveer 1% van de massa aan silicaatstof.

Een H I gebied is een interstellaire wolk die bestaat uit neutrale waterstofatomen (H₁). Deze gebieden worden niet opgelicht door omliggende sterren maar zijn toch detecteerbaar omdat moleculen in deze gebieden kleine hoeveelheden straling in het 21cm gebied van het radiospectrum uitzenden, zelfs op lage temperaturen.

Een H II gebied is een wolk van gloeiend gas en plasma van soms wel meer dan 100 lichtjaar breed, waarin sterren geboren worden. Jonge, hete, blauwe sterren die zich vormden uit het gas zenden overvloedige hoeveelheden ultraviolet licht uit die de omliggende nevel ioniseert. H II gebieden produceren duizenden sterren in een periode van verschillende miljoenen jaren.